Η ίδια μίλησε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» για την ανεξίτηλη επίδραση που της άσκησε η προσωπικότητα του Κυβερνήτη, για το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας και τον βαθμό συγγένειας με τον σπουδαίο αυτόν Ελληνα πατριώτη.
«Η Διαμαντίνα Γονέμη και ο Αντωνομαρίας Καποδίστριας, οι γονείς του Κυβερνήτη, έκαναν 10 παιδιά. Το μόνο από τα αγόρια τους που άφησε απογόνους ήταν ο Γεώργιος, ο μικρότερος αδελφός του Ιωάννη. Τέσσερις γενιές έχουν “τρέξει” από τότε. Ο πατέρας μου υπήρξε ο τελευταίος άρρην απόγονος του συγκεκριμένου κλάδου της οικογένειας. Σε μια γραμμή, λοιπόν, αρρενογονίας, πράγματι -ως η μικρότερη από τις τρεις κόρες του πατέρα μου- είμαι η τελευταία απόγονος της οικογένειας Καποδίστρια» λέει με υπερηφάνεια στη συνέντευξη που παραχώρησε και συνεχίζει:
«Από την παιδική μου ηλικία με συγκινούσε το γεγονός ότι ο Καποδίστριας ήταν ακούραστος, λιτοδίαιτος και απόλυτα αφοσιωμένος στον στόχο του. Η αίσθηση, επίσης, πως δεν αγαπούσε τις άσκοπες κοινωνικότητες, όπως και το γεγονός ότι η λάμπα του γραφείου του έσβηνε αργά το βράδυ και άναβε πριν από το χάραμα, με ενέπνεε και με εμπνέει». Στα λόγια της Ναταλίας Καποδίστρια, τελευταίας απογόνου του πρώτου Κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας, είναι εμφανείς ο θαυμασμός και η βαθιά και ανεξίτηλη επίδραση που άσκησε στην ίδια η προσωπικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια.
«Δεν έβγαλε χρήματα»
«Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον πατέρα μου να αναφέρεται στην ανιδιοτέλειά του, όπως και στο γεγονός πως από την πολιτική και τη διπλωματική σταδιοδρομία του δεν έβγαλε χρήματα, αλλά, αντιθέτως, έδωσε και όλη του την περιουσία για την πατρίδα» υπογραμμίζει με έμφαση η κυρία Καποδίστρια. Πώς όμως αντιμετωπίζει το γεγονός ότι είναι απόγονος ενός τόσο σημαντικού ιστορικού προσώπου; «Είναι ενδιαφέρον να μπορείς να πας πίσω στον χρόνο αιώνες, μέσα από την ιστορία της οικογένειάς σου. Ισως εάν είχα ζήσει σε μια άλλη χώρα και σε άλλη χρονική περίοδο αυτό το κληροδότημα να έφερε ένα ελαφρύτερο ειδικό βάρος» σημειώνει χαρακτηριστικά και συνεχίζει: «Γεννήθηκα μέσα στα χρόνια της επταετίας. Από τη Μεταπολίτευση και έπειτα, αρχίζοντας να έχω μια κάποια αντίληψη των τεκταινόμενων στην πατρίδα μου και διαπιστώνοντας πως συχνά η κοινωνία και οι άνθρωποι κάνουν κύκλους, επιστρέφοντας σε ατομικιστικές συμπεριφορές -αλλά και πόσο αυτή η επανάληψη δημιουργεί αδιέξοδο-, άλλοτε δραπετεύω αναλογιζόμενη τα μεγέθη ωραίων Ελλήνων και άλλοτε καταθλίβομαι διαπιστώνοντας το κενό που έχει αφήσει η απουσία τους!» Η ίδια επί σειρά ετών μελετά με αφοσίωση τις πτυχές του βίου του ανιδιοτελούς και αφοσιωμένου στην Ελλάδα πολιτικού.
Τιτάνιες διπλωματικές μάχες
«Σημαντικότερο επίτευγμά του θεωρώ το γεγονός των τριάμισι χρόνων διακυβέρνησης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Ισως είναι ο μοναδικός από τους πολιτικούς της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας που δικαιούται να είχε πει πως παρέλαβε χάος. Και όμως δεν το είπε! Ηρθε και ρίχτηκε στον αγώνα. Σε ό,τι έχει σχέση με την εσωτερική πολιτική του, προσπάθησε να εμπνεύσει με το παράδειγμά του. Οσον αφορά την εξωτερική πολιτική, έως τη στιγμή της δολοφονίας του έδινε τιτάνιες διπλωματικές μάχες, επεκτείνοντας τα σύνορα της Ελλάδας και θεμελιώνοντας κράτος στο κατώφλι Ανατολής και Δύσης» υπογραμμίζει και προσθέτει: «Το πείσμα και η προσπάθειά του να εναρμονίζει τις αντιθέσεις -αλλά και η απαρέγκλιτη αφοσίωσή του στον αγώνα– ναι μεν αποτελούσαν τις μεγαλύτερες αρετές του, συγχρόνως όμως ήταν και το τρωτό σημείο στην πολιτική του. Γεγονός που θα πρέπει να το είχε συνειδητοποιήσει, γι’ αυτό και στάθηκε έτοιμος στην τελική αναμέτρηση». Η κυρία Καποδίστρια καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση, ο Καποδίστριας δεν έδρασε και δεν έζησε για την υστεροφημία του. Ο Καποδίστριας θα δικαιωθεί όταν το ελληνικό έθνος θελήσει να δικαιώσει το όραμα για το οποίο πίστεψε και για το οποίο έδωσε τη ζωή του».
Το αρχειακό υλικό που έγινε στάχτη από τη ναζιστική επίθεση στην Κέρκυρα τον Σεπτεμβριο του 1943
Ακόμα ένα προσόν του Καποδίστρια ήταν το γεγονός ότι υπήρξε λιτός στην καθημερινότητά του και απέριττος στις συναναστροφές του, όπως επισημαίνει η καταξιωμένη ηθοποιός.
«Δεν άφησε πίσω του σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από αρχειακό υλικό της σημαντικής διπλωματικής και πολιτικής σταδιοδρομίας του και αμέτρητες επιστολές, ως δεινός αλληλογράφος. Από αυτό το υλικό, ό,τι βρισκόταν στην κατοχή της οικογένειας του πατέρα μου έγινε στάχτη τα χαράματα της ημέρας του Σταυρού το 1943 από τις εμπρηστικές γερμανικές βόμβες που έπληξαν μεγάλο τμήμα της ανοχύρωτης πόλης της Κέρκυρας» αναφέρει η κυρία Καποδίστρια και προσθέτει: «Ο,τι περισσότερο αγαπημένο κρατώ μέσα μου, σαν μνήμη από εκείνον, είναι η ίδια η γενέθλια γη του, εκείνη της Κέρκυρας. Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στο αγαπημένο του κομμάτι γης στα Επισκοπιανά. Εκεί ζω από το 2011. Μια αλλαγή πλεύσης στην πορεία της ζωής μου, καθώς γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα».
https://www.olympia.gr/1437547/apopsi/natalia-kapodistria-i-teleytaia-apogonos-toy-kapodistria/