Τώρα πια δε χειροκροτεί δε χειροκροτείται
Ξένος περιφέρεται... στων οδών το κάλεσμα.
Έρχονται από μακριά οι νέοι σαλπιγκτές
Των επιλέκτων κλάσεων του μέλλοντος
Οι κραυγές τους γκρεμίζουν τα σαθρά τείχνη
Τήκουν τη λάσπη σε φωτεινούς ρύακες
Έρχονται οι αγνοί, οι ανυπόκριτοι
Οι βιαστές, οι αμέτοχοι, οι παρθένοι,
Οι πονηροί συνδαιτυμόνες, οι αθώοι
Οι ληξίαρχοι των ημερών μας
Έρχεται το μεγάλο παρανάλωμα
Μέσα στους πίδακες των πρόσχαρων νερών
Έρχονται οι τελευταίες προγραφές
Μα τώρα αυτός είναι απλός θεατής
Ανώνυμος ανθρωπάκος μέσα στο πλήθος
Με τα χέρια στο στήθος σαν έτοιμος νεκρός
Τώρα πια δε χειροκροτεί δε χειροκροτείται
(Να ξέρεις πάντα το π ό τ ε και το π ώ ς )
[Μανόλης Αναγνωστάκης, Τώρα Είναι Απλός Θεατής]