Η θλίψη είναι πιο δυνατή απ’ τις φωνές.
Δίχως φωνή επίκλησης,
δίχως βοήθειας επίκληση,
η απόφαση της υπομονής κυριεύει,
κύρια η θλίψη καίρια
βαστά, γίνεται θέληση
και βαστά την υπομονή,
γίνεται η θλίψη υπομονή
σταθερή κι ακέρια.
Ζωή Καρέλλη
(Περί τα τέλη Αυγούστου 1939)
Από τη συλλογή Η εποχή του θανάτου (1948)