Ο Δάντης ήξερε πως ο Μωάμεθ ήταν τρομοκράτης. Γι’ αυτό και τον τοποθέτησε σε έναν από τους κύκλους της Κόλασης, να τον σουβλίζουν αιώνια. Ο ποιητής γράφει στη Θεία Κωμωδία: «Τον είχαν τρυπήσει, από το πιγούνι μέχρι κάτω χαμηλά…»
Στο Βατικανό, οι πάπες είχαν διαπιστώσει πως οι μουσουλμανικές ορδές που ταλαιπωρούσαν τη χριστιανοσύνη δεν ήταν πλάσματα από σάρκα και οστά, αλλά ένας τεράστιος στρατός από δαίμονες που θέριευε, όσο κι αν δεχόταν επίθεση με λόγχες, σπαθιά και αρκεβούζια.
Γύρω στο 1564, ο δαιμονολόγος Γιόχαν Βίερ είχε υπολογίσει τους διαβόλους που είχαν πλήρη απασχόληση στη γη, και δούλευαν για το χαμό των χριστιανικών ψυχών: ήταν εφτά εκατομμύρια τετρακόσιοι εννέα χιλιάδες εκατόν είκοσι εφτά διάβολοι, και δρούσαν χωρισμένοι σε εβδομήντα εννέα λεγεώνες.
Από εκείνη την καταγραφή είχαν κυλήσει πολλά κοχλάζοντα νερά κάτω από τις γέφυρες της Κόλασης. Πόσοι να είναι σήμερα οι απεσταλμένοι της;
Η τέχνη της υποκριτικής δυσκολεύει την καταμέτρηση. Αυτοί οι κατεργάρηδες εξακολουθούν να φορούν σαρίκι για να κρύβουν τα κέρατά τους, και μακριά καφτάνια, για να κρύβουν την ουρά του δράκου, τα φτερά της νυχτερίδας και τη βόμβα κάτω από τη μασχάλη.
Ο Διάβολος είναι Εβραίος
Ο Χίτλερ δεν επινόησε τίποτα. Εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια οι Εβραίοι είναι οι ασυγχώρητοι δολοφόνοι του Ιησού, και οι υπαίτιοι για όλα τα δεινά.
Πώς είπατε; Ο Ιησούς ήταν Εβραίος; Και οι δώδεκα Απόστολοι και οι τέσσερις Ευαγγελιστές; Τι λέτε; Δεν είναι δυνατόν. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία, η αλήθεια αποκαλύφθηκε: ο Διάβολος υπαγορεύει μαθήματα στις συναγωγές, και οι Εβραίοι συνεχίζουν όπως πάντα να ιεροσυλούν στην όστια, να δηλητηριάζουν το αγιασμένο ύδωρ και να προκαλούν πτωχεύσεις και επιδημίες.
Μολονότι η Αγγλία τους έδιωξε το 1290, χωρίς να αφήσει ούτε έναν, αυτό δεν εμπόδισε τον Μάρλοου και τον Σαίξπηρ, που πιθανόν να μην είχαν δει ποτέ τους Εβραίο, να δημιουργήσουν πρόσωπα πιστά στην καρικατούρα του αιμοδιψούς παράσιτου και του φιλοχρήματου τοκογλύφου.
Αυτοί οι καταραμένοι, που κατηγορήθηκαν ότι υπηρετούσαν το Κακό, διέσχισαν τους αιώνες από διωγμό σε διωγμό και από σφαγή σε σφαγή. Μετά την Αγγλία τους έδιωξε η Γαλλία, η Αυστρία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, καθώς και πολλές ελβετικές, γερμανικές και ιταλικές πόλεις. Στην Ισπανία έζησαν δεκατρείς αιώνες. Φεύγοντας, πήραν μαζί τα κλειδιά των σπιτιών τους. Μερικοί τα έχουν ακόμα.
Η τεράστια σφαγή που οργάνωσε ο Χίτλερ ήταν το αποκορύφωμα μιας παλιάς ιστορίας.
Το κυνήγι των Εβραίων ήταν πάντα ευρωπαϊκό σπορ.
Τώρα οι Παλαιστίνιοι, που δεν το εξασκούσαν ποτέ, πληρώνουν τα σπασμένα.
Ο Διάβολος είναι μαύρος
Όπως η νύχτα και η αμαρτία, έτσι και ο μαύρος εχθρεύεται το φως και την αθωότητα.
Στο πασίγνωστο ταξιδιωτικό βιβλίο του, ο Μάρκο Πόλο αναφέρθηκε στους κατοίκους της Ζανζιβάρης: «Είχαν μεγάλο στόμα, πολύ χοντρά χείλη και μύτη πιθήκου. Ήταν γυμνοί και τελείως μαύροι, έτσι ώστε, αν τους έβλεπε κανείς σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της γης, θα νόμιζε ότι ήταν διάβολοι».
Τρεις αιώνες αργότερα στην Ισπανία, ο Εωσφόρος, βαμμένος μαύρος, έκανε την εμφάνισή του στις θεατρικές σκηνές και τις εξέδρες στα πανηγύρια. Η Αγία Θηρεσία δεν μπόρεσε ποτέ να τον ξεφορτωθεί. Μια φορά στάθηκε πλάι της, «ήταν ένας απαίσιος μικρός νέγρος». Άλλη φορά τον είδε να ξεπηδά από την κόκκινη φλόγα ενός μαύρου κορμιού, που έτυχε να καθίσει πάνω στο προσευχητάρι της και της έκαψε τις προσευχές.
Στην Αμερική, η οποία έκανε εισαγωγή χιλιάδες σκλάβους, γνώριζαν πως στις φυτείες ο Σατανάς χτυπούσε τα τύμπανα για να καλέσει σε ανυπακοή, κι έβαζε στα κορμιά των αμαρτωλών παιδιών του τη μουσική, τα κουνήματα και το τρέμουλο. Ακόμα και ο φτωχός και ταλαίπωρος γκάουτσο Μαρτίν Φιέρο ένιωθε καλύτερα σε σύγκριση με τους μαύρους.
«Αυτούς τους έφτιαξε ο Διάβολος για προσάναμμα στην Κόλαση», έλεγε.
Ο Διάβολος είναι γυναίκα
Το βιβλίο Malleus Maleficarum, που επίσης αποκαλείται Το σφυρί των μαγισσών, συμβούλευε τον ανήλεο εξορκισμό του δαίμονα που έχει στήθη και μακριά μαλλιά.
Το έγραψαν δύο Γερμανοί ιεροεξεταστές, ο Χάινριχ Κράμερ και ο Γιάκοπ Σπρένγκερ, κατά παραγγελία του πάπα Ιννοκέντιου Η’, και αποτελεί τη νομική και θεολογική βάση για τα δικαστήρια της Ιεράς Εξέτασης.
Οι συγγραφείς αποδείκνυαν πως οι μάγισσες, που ήταν το χαρέμι του Σατανά, εκπροσωπούσαν την πραγματική φύση της γυναίκας, γιατί «κάθε είδος μαγείας προέρχεται από τη σαρκική λαγνεία, που στις γυναίκες είναι ακόρεστη». Και προειδοποιούσαν ότι η επαφή με τα ωραία αυτά πλάσματα, που μάγευαν τους άντρες ήταν μιαρή και θανατηφόρα, κι ότι τους προσέλκυαν (σφύριγμα φιδιού, ουρά σκορπιού), επιδιώκοντας το χαμό τους.
Αυτό το εγχειρίδιο εγκληματολογίας συμβούλευε να υπόκεινται σε βασανιστήρια όλες οι ύποπτες για μαγεία. Αν ομολογούσαν, τους άξιζε η φωτιά. Αν δεν ομολογούσαν, επίσης, γιατί μόνο μια μάγισσα με τη βοήθεια του εραστή της, του Διαβόλου, μπορούσε να υπομείνει παρόμοιο μαρτύριο χωρίς να λυθεί η γλώσσα της.
Ο πάπας Ονώριος Γ’ ήταν κατηγορηματικός:
«Οι γυναίκες δεν πρέπει να μιλούν. Στα χείλη τους υπάρχει το στίγμα της Εύας, που ήταν η αιτία για το χαμό των ανδρών».
Οχτώ αιώνες αργότερα, η Καθολική Εκκλησία συνεχίζει να τους αρνείται τον άμβωνα.
Ο ίδιος πανικός κάνει τους μουσουλμάνους φονταμενταλιστές να ακρωτηριάζουν τα γεννητικά όργανα των γυναικών και να τους σκεπάζουν τα πρόσωπα.
Και οι ορθόδοξοι Εβραίοι ξεκινούν τη μέρα τους μουρμουρίζοντας, όλο ανακούφιση που ξέφυγαν τον κίνδυνο:
«Ευχαριστώ, Κύριε, που δεν με έκανες γυναίκα».
Ο Διάβολος είναι φτωχός
Στις σημερινές πόλεις, τα τεράστια κλουβιά με τους φυλακισμένους του φόβου, τα φρούρια ονομάζονται σπίτια, και τα ρούχα μοιάζουν με στολές.
Κατάσταση πολιορκίας. Μην εμπιστεύεστε, μην εφησυχάζετε, μην αφαιρείστε. Οι αφέντες του κόσμου κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Οι ίδιοι, που ατιμώρητα βιάζουν τη φύση, αρπάζουν χώρες, κατακλέβουν μισθούς και δολοφονούν πλήθη, μας προειδοποιούν να είμαστε προσεκτικοί. Οι επικίνδυνοι παραμονεύουν κουλουριασμένοι στα άθλια περίχωρα της πόλης, αναμασώντας το φθόνο και καταπίνοντας την οργή τους.
Οι φτωχοί: οι κακομοίρηδες, βορά των πολέμων, οι έγκλειστοι των φυλακών, τα διαθέσιμα εργατικά χέρια, τα χέρια μιας χρήσης.
Η πείνα, που σκοτώνει σιωπηλά, σκοτώνει όσους δεν έχουν φωνή. Οι ειδικοί, οι πτωχολόγοι, μιλούν αντί γι’ αυτούς, για να μας ενημερώσουν πού δεν δουλεύουν, τι δεν τρώνε, πόσο δεν ζυγίζουν, πόσο ψηλοί δεν είναι, τι δεν έχουν, τι δεν σκέφτονται, τι δεν ψηφίζουν, τι δεν πιστεύουν.
Μας απομένει μόνο να μάθουμε για ποιον λόγο οι φτωχοί είναι φτωχοί. Μήπως γιατί η πείνα τους μας θρέφει, και η γύμνια τους μας ντύνει;
Ο Διάβολος είναι ξένος
Το ενοχόμετρο δείχνει ότι ο μετανάστης ήρθε να μας κλέψει τη δουλειά, και το κινδυνόμετρο ανάβει κόκκινο.
Αν είναι φτωχός, νέος και όχι λευκός, ο παρείσακτος που έρχεται από το εξωτερικό χαρακτηρίζεται από την πρώτη στιγμή άθλιος, ανυπάκουος, απειθάρχητος. Ούτως ή άλλως, κι αν δεν είναι φτωχός, ούτε νέος, ούτε μελαψός, πάλι οφείλουμε να είμαστε καχύποπτοι, γιατί έρχεται διατεθειμένος να δουλέψει διπλάσιες ώρες για τα μισά λεφτά.
Ο πανικός για την απώλεια εργασίας είναι ένας από τους ισχυρότερους φόβους μεταξύ των φόβων που μας κυβερνούν τη σημερινή εποχή του φόβου, και ο μετανάστης είναι ο πρώτος που θα κατηγορηθεί ότι φέρει την ευθύνη της ανεργίας, τη μείωση του ημερομίσθιου, τη δημόσια ανασφάλεια και άλλα φοβερά δεινά.
Παλιά, η Ευρώπη άδειαζε στον Νότο στρατιώτες, βαρυποινίτες και πεινασμένους χωρικούς. Εκείνοι οι πρωταγωνιστές της αποικιοκρατικής περιπέτειας πέρασαν στην Ιστορία ως ταξιδιωτικοί πράκτορες του Θεού. Ήταν ο πολιτισμός που είχε βαλθεί να σώσει τον κόσμο από τη βαρβαρότητα.
Τώρα, το ταξίδι γίνεται αντίστροφα.
Όσοι έρχονται, ή προσπαθούν να έρθουν, από τον Νότο στον Βορρά, είναι πρωταγωνιστές των αποτυχημένων εκείνων αποικιοκρατικών πειραμάτων, και θα περάσουν στην ιστορία σαν αγγελιοφόροι του Διαβόλου. Είναι η βαρβαρότητα που ορμάει στον Πολιτισμό.
Ο Διάβολος είναι ομοφυλόφιλος
Στην Ευρώπη της Αναγέννησης, η πυρά ήταν ο προορισμός για τα τέκνα της Κολάσεως, τα οποία άλλωστε ήταν δημιουργήματά της. Η Αγγλία τιμωρούσε με φριχτό θάνατο όσους είχαν σεξουαλικές σχέσεις με ζώα, Εβραίους ή άτομα του ίδιου φύλου.
Οι ομοφυλόφιλοι στην Αμερική, με εξαίρεση τα βασίλεια των Αζτέκων και των Ίνκα, ήταν ελεύθεροι. Ο κατακτητής Βάσκο Νούνιεθ ντε Μπαλμπόα έλυνε τα πεινασμένα σκυλιά πάνω στους Ινδιάνους που επιδίδονταν με απόλυτη φυσικότητα σ’ εκείνη την ανωμαλία. Ο ίδιος πίστευε πως η ομοφυλοφιλία ήταν μεταδοτική. Πέντε αιώνες αργότερα, άκουσα να λέει το ίδιο και ο αρχιεπίσκοπος του Μοντεβιδέο.
Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Νίξον ήξερε πως αυτή η διαστροφή ήταν μοιραία για τον πολιτισμό.
«Ξέρετε τι έπαθαν οι Έλληνες; Η ομοφυλοφιλία τούς κατέστρεψε! Αυτό είναι βέβαιο. Ο Αριστοτέλης ήταν ομοφυλόφιλος. Όλοι το γνωρίζουμε. Το ίδιο και ο Σωκράτης. Και ξέρετε τι έπαθαν οι Ρωμαίοι; Οι τελευταίοι έξι αυτοκράτορες ήταν αδερφές…».
Ο Αδόλφος Χίτλερ, που είχε αναλάβει να εκπολιτίσει τον κόσμο, είχε πάρει δραστικά μέτρα για να σώσει τη Γερμανία από τον κίνδυνο αυτό. Οι εκφυλισμένοι ένοχοι του απεχθούς εγκλήματος εναντίον της φύσης ήταν υποχρεωμένοι να φορούν ένα ροζ τρίγωνο. Πόσοι πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Κανείς δεν έμαθε.
Το 2001, η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε να συμπεριλάβει τους ομοφυλόφιλους στα θύματα του Ολοκαυτώματος. Η παράλειψη αυτή άργησε μισό και πλέον αιώνα.
Ο Διάβολος είναι Τσιγγάνος
Ο Χίτλερ πίστευε πως η πληγή των Τσιγγάνων ήταν μια απειλή, και δεν ήταν ο μόνος.
Εδώ και αιώνες πολλοί πιστεύουν, κι εξακολουθούν να πιστεύουν, πως η φυλή αυτή με το σκούρο δέρμα και το σκοτεινό παρελθόν έχει το έγκλημα μέσα στο αίμα της: καταραμένοι, αιώνια περιπλανόμενοι, με μοναδικό τους σπίτι το δρόμο, βιαστές μικρών κοριτσιών, σαλταδόροι, επιδέξια χέρια με την τράπουλα και το μαχαίρι.
Σε μια μόνο νύχτα, τον Αύγουστο του 1944, δυο χιλιάδες οχτακόσιοι ενενήντα εφτά Τσιγγάνοι, γυναίκες, παιδιά, άνδρες, έγιναν καπνός στις αίθουσες αερίου του Άουσβιτς.
Το ένα τέταρτο των Τσιγγάνων της Ευρώπης χάθηκε εκείνα τα χρόνια.
Ποιος ρώτησε να μάθει γι’ αυτούς;
Ο Διάβολος είναι Ινδιάνος
Οι κατακτητές διαπίστωσαν ότι ο Σατανάς, που τον είχαν διώξει από την Ευρώπη, είχε βρει καταφύγιο στα νησιά και τις ακτές της Καραϊβικής, μέρη που είχε φιλήσει με το πύρινο στόμα του.
Εκεί ζούσαν κάτι κτήνη, που αποκαλούσαν παιχνίδι τη σαρκική αμαρτία και επιδίδονταν αχαλίνωτα σε αυτήν, αγνοούσαν τις δέκα εντολές, τα εφτά μυστήρια και τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, περιφέροντα γυμνοί και είχαν τη συνήθεια να τρώει ο ένας τον άλλο.
Η κατάκτηση της Αμερικής ήταν ένας επίπονος, δύσκολος εξορκισμός. Τόσο βαθιά είχε ριζώσει το Κακό σ’ εκείνα τα μέρη, που ακόμα και όταν οι Ινδιάνοι έμοιαζαν να προσεύχονται γονατιστοί μπροστά στην Παναγία, στην πραγματικότητα λάτρευαν το φίδι που πατούσε το πόδι της. Και όταν φιλούσαν τον Σταυρό, ευχαριστούσαν τη βροχή που πότιζε τη γη.
Οι κατακτητές είχαν αναλάβει να επιστρέψουν στον Θεό όσα είχε σφετεριστεί ο Διάβολος: το χρυσάφι, το ασήμι κι όλα τα άλλα πλούτη. Δεν ήταν εύκολο να τα πάρουν πίσω. Πάλι καλά που είχαν κάποια βοήθεια από εκεί ψηλά. Όταν μια φορά ο ιδιοκτήτης της Κόλασης είχε στήσει ενέδρα σε ένα γκρεμό για να εμποδίσει τη διέλευση των Ισπανών προς το Σέρο Ρίκο του Ποτοσί, ένας αρχάγγελος κατέβηκε από τα ύψη και τον έσπασε στο ξύλο.
***
Από το βιβλίο του Εντουάρντο Γκαλεάνο: «ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία», εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ.
Πηγή: psycheandlife2