δίνεις και παίρνεις ευτυχία.
Μπαινοβγαίνεις
στο ζεστό
υγρό
αιδοίο της ζωής,
μέχρι η κραυγή της ηδονής
να σμίξει με το ξέσπασμα
του πάθους σου.
Εραστής των σωμάτων
των ασώματων ψυχών,
που χορεύουν στις φλόγες
της επίγειας κόλασης
χωρίς εξαγνισμό και μετάνοια…
Αμετανόητος εραστής
της ίδιας της ζωής,
άνθρωπος
με αδυναμίες, που τις βαφτίζεις ευτυχία…
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος,
Αλκυονίδες νύχτες, 2011.