με μοιρασμένα όνειρα
που όλο τα τρέφει στα κρυφά
κάποια χαμένη ελπίδα
Είναι πολλά, πιστέψτε με,
και ζουν απ’ την περίσσεια
των ονείρων τους
τ’ αγέραστα κορίτσια
Αιώνας ούτε πέρασε
απ’ τον πικρό σας λόγο
και σας κοιτάζουν σιωπηλά
απ’ τ’ άνομα τα μυστικά κρεβάτια
όπου θυσίασαν ζωές
για την χαρά μιας ώρας
κι είδαν το τρένο να περνά
οριστικά να φεύγει
χωρίς στιγμή να φοβηθούν
χωρίς στιγμή να κλάψουν
τον αγαθό τους σύζυγο
τον αγαθό τους άντρα
της χαρισάμενης ζωής
τα νόμιμα βλαστάρια
του κανενός πιστού πατρός
του κανενός ονείρου
Κορίτσια τόσα αγέραστα
στο κουρασμένο σύμπαν
Γυναίκες που αγάπησαν
κι ας μην αγαπηθήκαν
μισή μοιράσαν μοιρασιά
κι ευθύς ολόκληρα μισά
για πάντα ξεχαστήκαν
Αριστέα Παπαλεξάνδρου, Υπογείως, Αθήνα: Τυπωθήτω (2012)