Και περνούν τα χρόνια, αλλάζουν οι άνθρωποι γύρω σου, αλλάζεις και εσύ φορά τη φορά.
Και περνούν τα χρόνια, γύρω σου οι άνθρωποι αλλάζουν ποσοτικά, ποιοτικά ή... εσωτερικά.
Μένουν συνήθως λιγότεροι. Οι καλύτεροι για σένα, εκείνοι που σου ταιριάζουν, εκείνοι που σου κάνουν, με εκείνους που χωράς.
Και περνούν και τα χρόνια σου και ανεβαίνεις επίπεδα και διαλέγεις-ξεδιαλέγεις με περισσότερη σιγουριά.
Και θα αλλάζεις μορφές με τα χρόνια και η σιωπή σου πιο πολύτιμη από ποτέ. Λιγότερα λόγια, περισσότερη σκέψη, μεγαλύτερα φίλτρα, επιστράτευση συνείδησης για όσα βλέπεις και ακούς.
Και όσο πάει θα μένεις με λιγότερους, σαφώς για σένα “περισσότερους” διότι θα τους διαλέξεις και θα σε διαλέξουν μες στη πληθώρα πιο σοφά.
Και θα έχεις μάθει καλύτερα, από μαθήματα μεγαλύτερα, από σφάλματα και δοσίματα που σε πλήγωσαν αλύπητα. Και θα μαθαίνεις όσο πάει τι και πως θα κρατάς πιο σφιχτά!
Και οι άνθρωποι γύρω σου θα σε σέβονται πιότερο, ακόμη και από σένα στιγμές-στιγμές περισσότερο, γιατί θα έχουν μάθει και εκείνοι μες στης ζωής το πέρασμα, για εκείνους το “ανώτερο”.
Και θα έρθει στιγμή που θα κάνεις το ταμείο σου και θα αναρωτηθείς γιατί η στιγμή δεν ήρθε πιο πριν. Και λύπη θα σε πιάσει και κόμπος θα σε φτάσει για τα χρόνια που δήθεν άσκοπα χάθηκαν μες τη πλάνη πιο πριν.
Κανένας καιρός δεν χάθηκε, καμία στιγμή δεν χαραμίστηκε και τίποτε δεν ήταν λάθος ποτέ. Μόνο μαθήματα έπαιρνες, ωρίμαζες και έφτανες λίγο λίγο στο σημείο αυτό.
Και τώρα με την εμπειρία σου, της ζωής τη σοφή τη πορεία σου κάτσε και απόλαυσε ότι σίμωσε και κούμπωσε δίπλα σου, για σένα πιο πραγματικά αληθινό…
Πηγή: loveletters.gr