Κουτσοφλέβαρος, χειμώνας βαρύς, μόλις έχει σουρουπώσει, στο καφενείο της γειτονιάς του ο Άρης πίνει τον καφέ στο τραπέζι δίπλα από την ξυλόσομπα, παρέα με 10-12 θαμώνες που παίζουν χαρτιά….Ανέκφραστα πρόσωπα, βλέμματα καρφωμένα
στην τράπουλα, καπνός από άφιλτρα τσιγάρα…Ένα τοπίο καταθλιπτικό, καθρέπτης μιας σκληρής πραγματικότητας…Ο Άρης ενοχλημένος από την απραξία και την καταθλιπτική ατμόσφαιρα, τους ταρακουνάει ή προσπαθεί να το κάνει, «πετώντας» ειρωνικές ατάκες χωρίς ανταπόκριση. Συνεχίζει ακάθεκτος μονολογώντας δυνατά, σε ένα ακροατήριο χωρίς αντανακλαστικά, ώσπου μπαίνει μέσα στο καφενείο ο φίλος του ο Πάρης. Θέλει να κάνει την επανάστασή του, αλλά κι ο ίδιος δε γνωρίζει τον τρόπο. Είναι η απογοήτευση και ο συμβιβασμός στα κουτσουρεμένα κεκτημένα. Ο γραμματέας από την άλλη έχει αντίθετη άποψη. Τα βλέπει ρεαλιστικά και θετικά, επικροτώντας την κυβερνητική πολιτική. Πυροδοτεί τη συζήτηση. Η ατμόσφαιρα «ζεσταίνεται». Ο Πάρης είναι αποφασισμένος. Θα κάνει τον αγώνα του. Θα τον πείσει –Άρη- να μπει σε έναν αγώνα που φαίνεται χαμένος εξ αρχής; Ή μήπως κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος;
Απόσπασμα.
ΓΡ. : Το ρουσφέτι είναι μες τη νοοτροπία του έλληνα…
ΑΡΗΣ: Το ρουσφέτι φέρνει πελάτες στο μαγαζί…
ΓΡ. Βοηθάμε όσο μπορούμε…
ΠΑΡΗΣ: Αυτή η ιστορία με το ρουσφέτι πρέπει να τελειώσει κάποτε…
ΓΡ. : Και τι να κάνουμε; Να μη βοηθήσουμε τον κόσμο;
ΑΡΗΣ: Τους ψηφοφόρους εννοείς…
ΠΑΡΕΙΣ: Δε διαφωνώ να βοηθήσεις έναν ψηφοφόρο σας… Αλλά ρουσφέτι σημαίνει να βοηθάς κάποιον εις βάρος άλλου. Αυτό είναι ανήθικο…
ΓΡ.: Το ίδιο θα έκανες εσύ… Έτσι έχει μάθει ο κόσμος και απαιτεί…
ΑΡΗΣ: Έλα αδερφέ άστο αυτό. Δε θα το λύσουμε τώρα… Τι κάνεις;
ΓΡ. Ζάχαρη και μέλι… όλα καλά..! Εσείς;
ΑΡΗΣ: Καλύτερα δε γίνεται.
ΠΑΡΗΣ: Πετάμε από τη χαρά μας…
ΓΡ: Έτσι… Τα δύσκολα περάσανε!
ΠΑΡΗΣ: Ναι… Έρχονται τα… πολύ δύσκολα!