είναι μια δική μας έννοια και ο εαυτός μας.
Μπ.Σ.
Αγαπώ είναι κουράστηκα να είμαι μόνος: είναι ωστόσο μια δειλία καί μια προδοσία απέναντι στον εαυτό μας (είναι πρώτιστης σημασίας να μην αγαπάμε).
Μπ.Σ.
Η αγάπη δεν κλίνεται στο παρελθόν, ή αγαπάμε για πάντα ή ποτέ δέν άγαπήσαμε αληθινά.
Φ.Π.
Δεν ξέρω αν είναι αγάπη αληθινή ή προσποιητή, Αυτή που δίνεις. Δώσ’ τη μου. Μου φτάνει.
ΡΡ
Η αγάπη είναι συντροφιά. Μόνος στους δρόμους να περπατώ δεν ξέρω, γιατί μόνος να είμαι δεν μπορώ. Μια επιθυμία ζωηρή με κάνει να επισπεύδω λίγα να δω, αλλά να δω τα πάντα. Μαζί μου προχωρά η απουσία της. Μ’ αρέσει τόσο πολύ, που δεν ξέρω πόσο τη θέλω. Όταν δε τη βλέπω, τη σκέφτομαι και δυνατός νιώθω σαν τα ψηλά δέντρα. Τρέμω όμως μόλις τη δω, δεν ξέρω από τι είναι φτιαγμένο αυτό που νιώθω όταν λείπει από κοντά μου. Το είναι μου, δύναμη που μ’ αφήνει. Η πραγματικότητα, σαν ηλιοτρόπιο με κοιτάζει με το κεφάλι της γυρτό.
ΑΚ
Δεν έχω καμία φιλοσοφία, έχω αισθήσεις. Αν μιλώ για τη Φύση δεν είναι επειδή γνωρίζω τι είναι αλλά επειδή την αγαπώ, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Επειδή αυτοί που αγαπούν δεν γνωρίζουν τι αγαπούν. Ή γιατί αγαπούν, ή τι είναι η αγάπη.
ΑΚ
Η αγάπη είναι αιώνια αθωότητα,
Και η μόνη αθωότητα είναι να μην σκέφτεσαι…
ΑΚ
ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι τόσο φορτικό όσο η αγάπη του άλλου — ούτε καν το μίσος του, γιατί το μίσος δεν είναι κάτι το συνεχόμενο όπως η αγάπη: σαν δυσάρεστο συναίσθημα, δημιουργεί σ’ όποιον το αισθάνεται την ενστικτώδη τάση να το νιώθει λιγότερο συχνά. Πάντως, αγάπη και μίσος μας καταπιέζουν το ίδιο: και τα δυο μας ψάχνουν και μας βρίσκουν, δεν μας αφήνουν μόνους ποτέ.
Μπ.Σ.
Υποκρίνομαι σημαίνει αγαπώ. Δεν μπορώ ποτέ να αντικρίσω ένα όμορφο χαμόγελο ή ένα όλο νόημα βλέμμα χωρίς αυτόματα να αναρωτηθώ (και λίγο με ενδιαφέρει ποιος χαμογελάει ή κοιτάζει), ποιος μπορεί να κρύβεται στο βάθος της ψυχής της οποίας το πρόσωπο χαμογελά ή κοιτάζει — ο πολιτικός που θέλει να μας αγοράσει ή η πόρνη που θέλει να την αγοράσουμε. Αλλά ο πολιτικός αγαπά τουλάχιστον την πράξη της αγοράς μας κι η πόρνη αγαπά τουλάχιστον να αγοράζεται. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, όσο κι αν το θέλουμε, από την παγκόσμια αδερφοσύνη. Αγαπάμε ο ένας τον άλλο, και το ψέμα είναι το φιλί που ανταλλάσσουμε.
Μπ.Σ.
Ποτέ δεν αγάπησα άλλο από το τίποτα. Ποτέ δεν επιθύμησα άλλο από αυτό που δεν μπορούσα να φανταστώ.
Μπ.Σ.
Από την αγάπη το μόνο που ζήτησα ήταν να μείνει για πάντα ένα όνειρο μακρινό.
Μπ.Σ.
ΑΚ
Η αγάπη είναι αιώνια αθωότητα,
Και η μόνη αθωότητα είναι να μην σκέφτεσαι…
ΑΚ
ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι τόσο φορτικό όσο η αγάπη του άλλου — ούτε καν το μίσος του, γιατί το μίσος δεν είναι κάτι το συνεχόμενο όπως η αγάπη: σαν δυσάρεστο συναίσθημα, δημιουργεί σ’ όποιον το αισθάνεται την ενστικτώδη τάση να το νιώθει λιγότερο συχνά. Πάντως, αγάπη και μίσος μας καταπιέζουν το ίδιο: και τα δυο μας ψάχνουν και μας βρίσκουν, δεν μας αφήνουν μόνους ποτέ.
Μπ.Σ.
Υποκρίνομαι σημαίνει αγαπώ. Δεν μπορώ ποτέ να αντικρίσω ένα όμορφο χαμόγελο ή ένα όλο νόημα βλέμμα χωρίς αυτόματα να αναρωτηθώ (και λίγο με ενδιαφέρει ποιος χαμογελάει ή κοιτάζει), ποιος μπορεί να κρύβεται στο βάθος της ψυχής της οποίας το πρόσωπο χαμογελά ή κοιτάζει — ο πολιτικός που θέλει να μας αγοράσει ή η πόρνη που θέλει να την αγοράσουμε. Αλλά ο πολιτικός αγαπά τουλάχιστον την πράξη της αγοράς μας κι η πόρνη αγαπά τουλάχιστον να αγοράζεται. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, όσο κι αν το θέλουμε, από την παγκόσμια αδερφοσύνη. Αγαπάμε ο ένας τον άλλο, και το ψέμα είναι το φιλί που ανταλλάσσουμε.
Μπ.Σ.
Ποτέ δεν αγάπησα άλλο από το τίποτα. Ποτέ δεν επιθύμησα άλλο από αυτό που δεν μπορούσα να φανταστώ.
Μπ.Σ.
Από την αγάπη το μόνο που ζήτησα ήταν να μείνει για πάντα ένα όνειρο μακρινό.
Μπ.Σ.
***
του Φερνάντο Πεσσόα μέσω των ετερώνυμών του Αλμπέρτο Καέιρο, Μπερνάντο Σοάρες, Αλβαρο ντε Κάμπος , Ρικάρντο Ρεις
Πηγές: Πεσσόα-ω (Αλφαβητάρι) Εκδόσεις Gutenberg , Ποιήματα, του Φερνάντο Πεσσόα, μτφ. Γιάννης Σουλιώτης, εκδόσεις Printa, Το βιβλίο της ανησυχίας εκδόσεις Αλεξάνδρεια