Ο Κοραής Δαμάτης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στην Ελλάδα ήρθε με την οικογένειά του το 1961. Σπούδασε θέατρο. Χόρεψε με την ομάδα «Χορικά» της Ζουζούς Νικολούδη και στο «Eλληνικό Χορόδραμα» της Ραλλούς Μάνου.
Πήρε μέρος ως ηθοποιός και χορευτής σε αρκετές παραστάσεις. Δημιούργησε τη θεατρική ομάδα «Έβδομο Θέατρο». Έχει σκηνοθετήσει έργα των: Eυριπίδη, Σοφοκλή, Σαίξπηρ, Βάις, Μπρεχτ, Μπέκετ, Λόπε ντε Βέγκα, Ζενέ, Καμύ, Μπωμαρσαί, Αριστοφάνη, Γκομπρόβιτς, Μακ Νάλι, Σέρμαν, Ουίλλιαμς, Ιονέσκο, Μολιέρου, Ζιρωντού, Αρμπούζωφ, Ανούιγ, Μακ Ντόνα, Φρίελ, Σεβαστίκογλου, Μάρλοου, Μίντλετον, Αναγνωστάκη, Μάτεσι, Ίψεν κ.ά. για το Εθνικό Θέατρο, τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, για το ελεύθερο θέατρο και για το ραδιόφωνο. Διδάσκει 42 χρόνια σε Σχολές Θεάτρου.
Έχει εκδώσει το μυθιστόρημα «Το σπίτι μόνο» (εκδ. Γαβριηλίδης, 2016, επανέκδοση εκδ. Βακχικόν, 2023), τη συλλογή ιστοριών «Αφορμές» (εκδ. Βακχικόν, 2021) και τον θεατρικό μονόλογο «Χαρίκλεια Καβάφη» (εκδ. Βακχικόν, 2022), ενώ έχει μεταγράψει την τραγωδία του Σοφοκλή «Αντιγόνη» (εκδ. Βακχικόν, 2023). Τα «καλοήθη παράσιτα» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του.
Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger
1. Πως ξεκίνησε το συγγραφικό/εκδοτικό σας ταξίδι;
Στα ξαφνικά, χωρίς πολλή σκέψη… έτσι κι αλλιώς ο στόχος δεν ήταν η έκδοση κάποιου βιβλίου. Ήταν περισσότερο ένα ξεκαθάρισμα, σκέψεων, μπερδεμένων πληροφοριών, ένα άδειο τοπίο που έπρεπε να ζωγραφισθεί.
2. Tι σας εμπνέει;
Όποιος αγώνας, όποιου έμβιου όντος, για να ζήσει, να επιβιώσει μέσα από κακουχίες του σώματος και του μυαλού, να επιβιώσει από τα θέλω και τις επιταγές των άλλων, της οικογένειας, των φίλων και συγγενών, του εργοδότη, των απογόνων του -πολλές φορές και των προγόνων του- να επιβιώσει από τις καταστρεπτικές συνηθισμένες συμβάσεις.
3. Γιατί αυτό που γράφετε θέλετε να το μοιραστείτε με τον κόσμο;
Γιατί ελπίζω να συντροφεύσει και να παρηγορήσει τον αναγνώστη όπως με συντρόφευσαν και με παρηγόρησαν στη ζωή μου πολλά βιβλία.
4. O Charles Baudelaire, σε μία περίοδο που τα όρια της λογοτεχνίας και της ποίησης ήταν συγκεχυμένα, είχε γράψει «Να είσαι ποιητής, ακόμη και στον πεζό λόγο». Στη σημερινή εποχή, υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ποίηση και στην πεζογραφία;
Όχι. Τώρα πια δανείζονται η μία από την άλλη με θαυμαστά αποτελέσματα.
.jpg)
5. Μιλήστε μας για την τελευταία σας έκδοση.
«καλοήθη παράσιτα». Ένα μυθιστόρημα που φαίνεται να μιλάει για την οικογένεια, αλλά, με δεύτερη ματιά, μας λέει για το πόσο διαφορετική σκέψη έχουν δύο, τρείς, τέσσερεις άνθρωποι πάνω στο ίδιο γεγονός, που το έζησαν ταυτόχρονα, και με την ίδια ένταση. Αυτό με ενδιέφερε άλλωστε, αυτή η διαφορετική αντίληψη των πράγματων, η άλλη ματιά.
6. Τι πιστεύετε ότι αποκομίζει από το βιβλίο σας ο αναγνώστης;
Ίσως να του θυμίσει οικία κακά. Και ίσως του πει ότι, τελικά, αν το πρόβλημα δεν λυθεί με κουβέντα και συνεννόηση, κακοφορμίζει. Αρρωσταίνουν εαυτούς και αλλήλους οι άνθρωποι που δεν το ομολογούν, που το κρύβουν, που κάνουν ότι δεν υπάρχει.
7. «Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε», είπε ο Πωλ Βαλερύ. Η ποίηση που «δεν καταλαβαίνουμε» ποιους αφορά;
Πολλά πράγματα μπορεί να μην τα καταλαβαίνουμε, αλλά αισθανόμαστε τη μαγεία τους, τον αέρα που φέρνουν μαζί τους.
8. Τα τελευταία χρόνια, με όσα ζούμε, έχετε επηρεαστεί στη σκέψη;
Ναι, αναμφίβολα. Αλλάζει ο κόσμος…δεν μπορεί να μένεις αμετακίνητος σε αυτά που σκεφτόσουνα.
9. Επηρέασε την πολιτική σας σκέψη; Έχετε αναθεωρήσει κάτι σε σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις σας;
Σε πολλά σημεία, ναι.
.JPG)
10. Ποιο θεωρείτε ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας, οι φίλοι, οι γείτονές σας;
Πρακτικά το οικονομικό και μετά όλα όσα δεινά φέρνει μαζί του. Απόγνωση, ψυχική κούραση, απομονωτισμό, κακή ζωή…
11. Με ποιον/ποια πολιτικό θα θέλατε να βγείτε για φαγητό ή ποτό και θα θέλατε να του/της πείτε όλα όσα πιστεύετε ότι πρέπει να ακούσει ένας πολιτικός;
Κανένας πολιτικός δεν ακούει έναν απλό πολίτη, πολλούς μαζί, ίσως.
12. Πως «ονειρεύεστε» το συγγραφικό σας μέλλον; Τι θα θέλατε να σας συμβεί;
Δεν ονειρεύομαι, ούτε περιμένω να συμβεί κάτι πέρα από το να επικοινωνώ μέσα από τα βιβλία μου με κάποιο αναγνωστικό κοινό.
.jpg)
13. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες και ποιοι ξένοι συγγραφείς και ποια βιβλία τους είναι τα αγαπημένα σας;
Ζυράννα Ζατέλη, Δημήτρης Χατζής, Αργύρης Χιόνης, Θωμάς Κοροβίνης, κι άλλοι πολλοί… Όλα τους τα βιβλία με μάθανε ένα σωρό πράγματα.
14. Με ποια κριτήρια επιλέγετε ένα βιβλίο;
Με τον τρόπο γραφής του όχι τόσο με την ιστορία του. Οι ιστορίες όλες, πάνω-κάτω, είναι ίδιες. Ο τρόπος που θα την αφηγηθείς αλλάζει.
15. Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία;
«Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής» των Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis.
16. Ποιοι συγγραφείς σας έχουν επηρεάσει;
Όλοι αυτοί που προανέφερα και πολλοί άλλοι.
17. Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο συγγραφέα σήμερα;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να συμβουλεύσω.
18. Μπορεί κανείς να ζήσει από τα βιβλία σήμερα;
Ελάχιστοι μπροστά στον αριθμό εκείνων που γράφουν.
19. Τι φοβάστε πιο πολύ από όλα σαν άνθρωπος;
Την μοιραία φθορά.
20. Τι σας γεμίζει πιο πολύ: η τέχνη, η φιλοσοφία, ο χριστιανισμός, η μουσική, ο έρωτας; Κάτι άλλο;
Η μουσική κι έρωτας. Πάντα Έρωτας! Σε ό,τι κι αν πράττεις. Η αφετηρία. Από εκεί ξεκινούν όλα!
%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.jpg)
21. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα ενός άντρα;
Να μπορεί να ακούει με το μυαλό του.
22. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα σε μια γυναίκα;
Να μπορεί να ακούει με το μυαλό της.
23. Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Το ότι υπάρχουν στην ζωή μου χωρίς τσιγκουνιές και δεύτερες σκέψεις.
24. Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Αναπάντεχες εκλάμψεις.
25. Τι απεχθάνεστε περισσότερο;
Κάθε μορφή απάτης.
26. Το προσωπικό σας απόφθεγμα;...
Δεν έχω.
27. Θέλουμε να χαρίσετε στους αναγνώστες του «OlymposVoice» ένα απόσπασμα από το βιβλίο σας.
«καλοήθη παράσιτα» εκδόσεις Βακχικόν, ένα απόσπασμα:
Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger
1. Πως ξεκίνησε το συγγραφικό/εκδοτικό σας ταξίδι;
Στα ξαφνικά, χωρίς πολλή σκέψη… έτσι κι αλλιώς ο στόχος δεν ήταν η έκδοση κάποιου βιβλίου. Ήταν περισσότερο ένα ξεκαθάρισμα, σκέψεων, μπερδεμένων πληροφοριών, ένα άδειο τοπίο που έπρεπε να ζωγραφισθεί.
2. Tι σας εμπνέει;
Όποιος αγώνας, όποιου έμβιου όντος, για να ζήσει, να επιβιώσει μέσα από κακουχίες του σώματος και του μυαλού, να επιβιώσει από τα θέλω και τις επιταγές των άλλων, της οικογένειας, των φίλων και συγγενών, του εργοδότη, των απογόνων του -πολλές φορές και των προγόνων του- να επιβιώσει από τις καταστρεπτικές συνηθισμένες συμβάσεις.
3. Γιατί αυτό που γράφετε θέλετε να το μοιραστείτε με τον κόσμο;
Γιατί ελπίζω να συντροφεύσει και να παρηγορήσει τον αναγνώστη όπως με συντρόφευσαν και με παρηγόρησαν στη ζωή μου πολλά βιβλία.
4. O Charles Baudelaire, σε μία περίοδο που τα όρια της λογοτεχνίας και της ποίησης ήταν συγκεχυμένα, είχε γράψει «Να είσαι ποιητής, ακόμη και στον πεζό λόγο». Στη σημερινή εποχή, υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ποίηση και στην πεζογραφία;
Όχι. Τώρα πια δανείζονται η μία από την άλλη με θαυμαστά αποτελέσματα.
.jpg)
5. Μιλήστε μας για την τελευταία σας έκδοση.
«καλοήθη παράσιτα». Ένα μυθιστόρημα που φαίνεται να μιλάει για την οικογένεια, αλλά, με δεύτερη ματιά, μας λέει για το πόσο διαφορετική σκέψη έχουν δύο, τρείς, τέσσερεις άνθρωποι πάνω στο ίδιο γεγονός, που το έζησαν ταυτόχρονα, και με την ίδια ένταση. Αυτό με ενδιέφερε άλλωστε, αυτή η διαφορετική αντίληψη των πράγματων, η άλλη ματιά.
6. Τι πιστεύετε ότι αποκομίζει από το βιβλίο σας ο αναγνώστης;
Ίσως να του θυμίσει οικία κακά. Και ίσως του πει ότι, τελικά, αν το πρόβλημα δεν λυθεί με κουβέντα και συνεννόηση, κακοφορμίζει. Αρρωσταίνουν εαυτούς και αλλήλους οι άνθρωποι που δεν το ομολογούν, που το κρύβουν, που κάνουν ότι δεν υπάρχει.
7. «Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε», είπε ο Πωλ Βαλερύ. Η ποίηση που «δεν καταλαβαίνουμε» ποιους αφορά;
Πολλά πράγματα μπορεί να μην τα καταλαβαίνουμε, αλλά αισθανόμαστε τη μαγεία τους, τον αέρα που φέρνουν μαζί τους.
8. Τα τελευταία χρόνια, με όσα ζούμε, έχετε επηρεαστεί στη σκέψη;
Ναι, αναμφίβολα. Αλλάζει ο κόσμος…δεν μπορεί να μένεις αμετακίνητος σε αυτά που σκεφτόσουνα.
9. Επηρέασε την πολιτική σας σκέψη; Έχετε αναθεωρήσει κάτι σε σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις σας;
Σε πολλά σημεία, ναι.
.JPG)
Πρακτικά το οικονομικό και μετά όλα όσα δεινά φέρνει μαζί του. Απόγνωση, ψυχική κούραση, απομονωτισμό, κακή ζωή…
11. Με ποιον/ποια πολιτικό θα θέλατε να βγείτε για φαγητό ή ποτό και θα θέλατε να του/της πείτε όλα όσα πιστεύετε ότι πρέπει να ακούσει ένας πολιτικός;
Κανένας πολιτικός δεν ακούει έναν απλό πολίτη, πολλούς μαζί, ίσως.
12. Πως «ονειρεύεστε» το συγγραφικό σας μέλλον; Τι θα θέλατε να σας συμβεί;
Δεν ονειρεύομαι, ούτε περιμένω να συμβεί κάτι πέρα από το να επικοινωνώ μέσα από τα βιβλία μου με κάποιο αναγνωστικό κοινό.
.jpg)
13. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες και ποιοι ξένοι συγγραφείς και ποια βιβλία τους είναι τα αγαπημένα σας;
Ζυράννα Ζατέλη, Δημήτρης Χατζής, Αργύρης Χιόνης, Θωμάς Κοροβίνης, κι άλλοι πολλοί… Όλα τους τα βιβλία με μάθανε ένα σωρό πράγματα.
14. Με ποια κριτήρια επιλέγετε ένα βιβλίο;
Με τον τρόπο γραφής του όχι τόσο με την ιστορία του. Οι ιστορίες όλες, πάνω-κάτω, είναι ίδιες. Ο τρόπος που θα την αφηγηθείς αλλάζει.
15. Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία;
«Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής» των Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis.
16. Ποιοι συγγραφείς σας έχουν επηρεάσει;
Όλοι αυτοί που προανέφερα και πολλοί άλλοι.
17. Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο συγγραφέα σήμερα;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να συμβουλεύσω.
18. Μπορεί κανείς να ζήσει από τα βιβλία σήμερα;
Ελάχιστοι μπροστά στον αριθμό εκείνων που γράφουν.
19. Τι φοβάστε πιο πολύ από όλα σαν άνθρωπος;
Την μοιραία φθορά.
20. Τι σας γεμίζει πιο πολύ: η τέχνη, η φιλοσοφία, ο χριστιανισμός, η μουσική, ο έρωτας; Κάτι άλλο;
Η μουσική κι έρωτας. Πάντα Έρωτας! Σε ό,τι κι αν πράττεις. Η αφετηρία. Από εκεί ξεκινούν όλα!
%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.jpg)
21. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα ενός άντρα;
Να μπορεί να ακούει με το μυαλό του.
22. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα σε μια γυναίκα;
Να μπορεί να ακούει με το μυαλό της.
23. Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Το ότι υπάρχουν στην ζωή μου χωρίς τσιγκουνιές και δεύτερες σκέψεις.
24. Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Αναπάντεχες εκλάμψεις.
25. Τι απεχθάνεστε περισσότερο;
Κάθε μορφή απάτης.
26. Το προσωπικό σας απόφθεγμα;...
Δεν έχω.
«καλοήθη παράσιτα» εκδόσεις Βακχικόν, ένα απόσπασμα:
…Ρίχνει λίγο νερό στο πρόσωπό της. Κοιτάζεται στον καθρέφτη. Μεγάλωσε. Από το μικρό κοριτσάκι έχει απομείνει μια τόση δα ξεγνοιασιά στο βάθος των ματιών, στο υπόλοιπο βλέμμα διάσπαρτος πόνος που τυραννάει σώμα, ψυχή και μυαλό. Κι ήταν από αυτούς τους πόνους που δένονται μαζί σου άρρηκτα, που αρρωσταίνουν και το τελευταίο σου κύτταρο. Αυτός ο άρχοντας-πόνος ξεγελάει τα θύματά του αλλάζοντας συνέχεια πρόσωπα. Μεταμορφώνεται σε θεόπεμπτη ταπείνωση, σε ανεξέλεγκτη οργή, σε παντελή απουσία, σε γκρίζα πλήξη. Άλλες φορές σε στιγμιαία ευχαρίστηση, σε εθιστική λαγνεία κι άλλοτε σε σκοτεινό μόνιμο φόβο. Ντυμένος το άχρωμο μονοκόμματο κοστούμι της θείας δίκης ο πόνος, διατάζει το θύμα να αυτοτιμωρείται ηδονιζόμενο, να αυτοβασανίζεται.
Με όλα αυτά τα πρόσωπα, εύκολα κρύβει την καταστροφή ο πόνος.
Κουκουλώνει τις πληγές μέχρις ότου αναλαμβάνει η σήψη να αποσυνθέσει τον ξενιστή του πόνου, δωρίζοντάς του βαθύτατο μαρασμό, ταπείνωση και θανατερή θλίψη. Πως να πολεμήσει κανείς τόσες μεταμορφώσεις;
Πως να βρει το αληθινό πρόσωπο του πόνου, την πραγματική του μορφή, την αληθινή αιτία της γέννησής του;
Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Βακχικόν το νέο, εξαιρετικό βιβλίο του Κοραή Δαμάτη «καλοήθη παράσιτα».
Ιούνιος 1989. Μια ελληνική οικογένεια. Δηλαδή, ένα κουτί ερμητικά κλειστό. Το ένα πρόσωπο καθρεφτίζεται στο άλλο. Ο πατέρας στη μάνα του, η κόρη στον πατέρα της, η μάνα στη δική της μάνα. Με τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια, αρχίζουν να μοιάζουν μεταξύ τους, στις εκφράσεις, στις κινήσεις, στις λέξεις. Και, προπαντός, στις βαθύτερες σκέψεις. Παίρνει ο ένας απ’ τον άλλον. Διαφορετικά τα δοχεία, αλλά συγκοινωνούντα. Άλλη μορφή, μα ίδιο το πολύπλοκο περιεχόμενο. Και δεν το παραδέχονται.
Φωνάζουν πως είναι αλλιώτικοι. Συγκρούσεις, μεγάλες καταστροφές, συγκινητικές παρηγορίες, αναπάντεχα γκρεμίσματα, ονειρικοί έρωτες, διαψεύσεις, χαρούμενες συνευρέσεις και ετεροχρονισμένες μεταμέλειες. Κι όμως, ο καθρέφτης συνεχίζει να δείχνει πανομοιότυπα τα διαφορετικά. Ναι, η οικογένεια είναι ένα κουτί ερμητικά κλειστό. Κανείς δεν ξεφεύγει. Όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Βακχικόν το νέο, εξαιρετικό βιβλίο του Κοραή Δαμάτη «καλοήθη παράσιτα».
Ιούνιος 1989. Μια ελληνική οικογένεια. Δηλαδή, ένα κουτί ερμητικά κλειστό. Το ένα πρόσωπο καθρεφτίζεται στο άλλο. Ο πατέρας στη μάνα του, η κόρη στον πατέρα της, η μάνα στη δική της μάνα. Με τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια, αρχίζουν να μοιάζουν μεταξύ τους, στις εκφράσεις, στις κινήσεις, στις λέξεις. Και, προπαντός, στις βαθύτερες σκέψεις. Παίρνει ο ένας απ’ τον άλλον. Διαφορετικά τα δοχεία, αλλά συγκοινωνούντα. Άλλη μορφή, μα ίδιο το πολύπλοκο περιεχόμενο. Και δεν το παραδέχονται.
Φωνάζουν πως είναι αλλιώτικοι. Συγκρούσεις, μεγάλες καταστροφές, συγκινητικές παρηγορίες, αναπάντεχα γκρεμίσματα, ονειρικοί έρωτες, διαψεύσεις, χαρούμενες συνευρέσεις και ετεροχρονισμένες μεταμέλειες. Κι όμως, ο καθρέφτης συνεχίζει να δείχνει πανομοιότυπα τα διαφορετικά. Ναι, η οικογένεια είναι ένα κουτί ερμητικά κλειστό. Κανείς δεν ξεφεύγει. Όσα χρόνια κι αν περάσουν.
