αναζωογονητικός …
Πολιτική η παρέα, Σαββάτο το προς πρωί, πρωί
ή , όπως θα λέγαμε,πολίτικη κουζίνα στην πλατεία Αριστοτέλους
τον γέρο Έλυμπο και τον Θερμαϊκό
αγναντεύοντας !
Κώστας Μαμέλης, ιστορικός γραμματέας
του ΠΑΣΟΚ εν Θεσσαλονίκη, δικηγόρος,
Νίκος Παπανικολάου, αρχηγέτης οικογενείας
νομικών, από γεννησιμιού πολιτικός,
Χαράλαμπος Μπαρμπουνάκης, των εκδοτών
πρόεδρος και των εκθέσεων βιβλίου η ψυχή,
συν ημίν, στο ιστορικό ΟΛΥΜΠΙΟΝ
για τον καφέ ενός γλυκού φθινοπωρινού Σαββάτου , στο τραπέζι τα της πολιτικής δυστοπίας της παντέρμης Ελλάδας , τα των κομμάτων, κόμματα και τελείες, της στίξεως τα σημεία, αδυναμίες εν δυνάμει, δυνάμεις εν αναμονή, αστείρευτες οι δυνάμεις τούτου του λαού, απαντοχή στην νιοστή δύναμη ,
χειρότερα, πολύ χειρότερα έχουμε υποστεί ,
μπήκαμε μέσα σ’ όλα και περάσαμε,
διό και του Ελύτη μνήμες , τούτο το τρελοβάπορο,
χρόνους μας ταξιδεύει δεν βουλιάξαμε,
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε ,
η πρωτόφαντη δυστοπία, εκκωφαντικό το τέλος,
ο παντελής ευτελισμός ενός συστήματος,
άλλο δημοκρατική κυβέρνηση κι άλλο παντελώς
ένα σύστημα εξουσίας που αυθαιρετεί, σύστημα
που καταρρέει με πάταγο συμπαρασύροντας
κάτι γιαλαντζί υπουργίσκους της τάχα αριστείας,
αριστείας μιάς της διαπλοκής και της διαφθοράς,
κάτι γιαλαντζί δικαστάδες διορισμένους
τοποτηρητές, της εξουσίας παρακεντέδες,
κι ύστερα του Ανδρέα οι μνήμες - παρακαταθήκες
και του Γέρου της Δημοκρατίας ο ανένδοτος,
τι ποικιλία τούτη η κουζίνα, τι νόστιμες γεύσεις ,
τι μουσικές Σαλονικιώτικες, Σμυρνιές,
της Πόλης, της Πολιτικής και των Πολιτών,
γεύσεις πολίτικες και γνώμες πολιτικές,
ένας αέρας νοτιάς αρμύρισε την παραλία,
ένας αέρας νοτιάς μας γέμισε τα πνευμόνια,
τα αδιέξοδα της καθημερινότητας,τα της δυστοπίας,
πώς δεν φαντάζουν πιά ως αξεπέραστα,
πώς της παρέας την μαγειρική νοστίμισαν,
πως η δυστοπία οδηγείται, ιδού, σε αναίρεση ,
να ‘ ναι άραγες ο Ηράκλειτος, η κληρονομιά του,
που τα δέχεται όλα εν εξελίξει και καταλήξει,
«Ουαί σοί, Πόλις, ής ο βασιλεύς σου νεώτερος»
Ουαί , στην Πόλη που έχει πρωθυπουργό οιηματία και φίλαυτο, θα μείνει υπανάπτυκτη,
φίνος ο σαββατιανός καφές στον Ολύμπιον,
σύναξις φίλων, της ημερησίας διάταξης άνευ,
α ! ναί, αδέρφια,
α ! ναί , το πιό πηχτό σκοτάδι είναι λίγο
πριχού να χαράξει, απ’ το γλυκοχάραμα πριν,
της δυστυχίας , της δυστοκίας , της δυστοπίας
υπέρβασις τεκταίνεται ,
αγραυλούντες εμείς, και πώς να καθεύδεις άλλωστε,
ανατροπής ο καιρός ,
αρμύρισε ένας νοτιάς , φούσκωσαν τα στήθη,
νύν, καιρός ευάρεστος,
τα Ελληνάκια το δικαιούνται , μιά άλλη μέρα
για τον τόπο, μ’ ελπίδα ,
με το Ήλιο τον Ηλιάτορα στο κατάρτι,
ναί, πάντα να ανταμώνουμε , αδέρφια,
και να ξεφαντώνουμε , γιατί όχι ,
των Ελλήνων, έτσι κι αλλοιώς, οι Κοινότητες
στη Σαλονίκη και στο Σικάγο , στα Σέρρας
και στο Σίδνευ , στο Νιού Γιόρκ και στη Μελβούρνη ,
στη Λευκωσία και στην Πάφον , στο Αργυρόκαστρο
και στην Νίμπρο, στην Κάσο και στην Λήμνο ,
των Ελλήνων οι Κοινότητες ,
αρχέγονη φύτρα, η Ρωμιοσύνη,
στη Μαριούπολη , στη Λόντρα και στην Κάτω Ιταλία,
στη Βηρυττό , στη Στουγκάρδη και στην Φλόριντα ,
στον Αποκόρωνα, στο Καστελλόριζο, στον Έβρο
και στα Διαπόντια νησιά,
πάντα να ανταμώνουμε ,
της Σκύλας και της Χάρυβδης των στενών υπέρβασις ,
και του παρόντος χειμερίου κλύδωνος
και των αυτού καταστρεπτικών κλυδωνισμών
ανατροπή κι αναίρεσις !
Χαίρετε αγαλλόμενοι !
Φυσά νοτιάς !
Περιμαζεύει τα άχρηστα !