3.10.25

Ηλίας Τσέχος Ο Λωτός δεν Ξεχνά, Ανάλεκτο 2024 \ / Δύο γυναίκες συγγραφείς, Γιαννακοχωρίτισσες, Λένα Οφλίδη, Δώρα Ανθοπούλου γράφουν

Δύο γυναίκες συγγραφείς, Γιαννακοχωρίτισσες, Λένα Οφλίδη και Δώρα ΑνθοπούλουΓράφουν για το υπό κρίσιν Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2024 '' Ο Λωτός δεν Ξεχνά '' του Ηλία Τσέχου

Λένα Οφλίδη

Ηλίας Τσέχος
Ο Λωτός δεν Ξεχνά, Ανάλεκτο 2024

Μεγάλη συγκίνηση και τιμή για τον αγαπημένο φίλο και συγχωριανό Ηλία Τσέχο, που άφησε πίσω στην Αθήνα σπουδαία καριέρα χορευτή (Δόρα Στράτου) και ηθοποιού (Κούνδουρος, Ζερβουλάκος, Ιωσηφίδης, Αγγελόπουλος...) για να αποσυρθεί στο μικρό Γιαννακοχώρι παρέα με την ποίησή του, εδώ και 25 έτη.

"Ο Λωτος δεν Ξεχνά", μια ποίηση ιδιαίτερη, αρσενική, καταγγελτική, βαθιά ανθρώπινη κι ατίθαση. Με λέξεις δρεπάνια που ανοίγουν δρόμο θερισμών και δίνουν ανάστημα στη σημασία τού ολόφρεσκου ψωμιού.

Χαιρόμαστε που ανακαλύπτεται η ποίησή του, η γενναιόδωρη, η πυκνότερη, η θρονική, γιατί ο ίδιος δεν θορυβεί, δεν ''αυλίζεται''. Ο δρόμος για την τελική διάκριση μακρύς, η τιμή όμως έτσι κι αλλιώς μεγάλη! Καμαρώνουμε...

***

Δώρα Ανθοπούλου

Ηλίας Τσέχος
Ο Λωτός δεν Ξεχνά, Ανάλεκτο 2024

Πενηνταέξι αντισυμβατικά ποιήματα περιλαμβάνει η νέα ποιητική συλλογή του Ηλία Τσέχου '' Ο Λωτός δεν Ξεχνά '', Ανάλεκτο 2024, με ένα εξαιρετικό εξώφυλλο του Νεοκλή Κυριάκου και εξαιρετικά φροντισμένης έκδοσης.

Με μία διαδρομή στην ποίηση, κοντά μισό αιώνα - από την '' Έρημη Αλήθεια '', Διογένης 1978 - ο Ηλίας Τσέχος, με γλώσσα μεστή και στέρεη, χρησιμοποιώντας λέξεις επιθετικές και ατιθάσευτες, ακροβατεί σε παράδοξα σχήματα, αναμετριέται με τις αντιφάσεις της ζωής, όπως εκφράζεται και στο στίχο του: " ο καλός ποιητής (είναι ) σε αντιπαλότητα με την εποχή του".

Στο σύνολο, η ποίησή του έχει αυτό το μυστήριο που κάποιες φορές αγγίζει το ακατανόητο και ασύλληπτο, ακόμα κι αν έχεις την ψευδαίσθηση ότι την έχεις προσεγγίσει ή την έχεις κατακτήσει.

Ρίχνοντας ματιές στους τίτλους της εκδοτικής παραγωγής του, στις ποιητικές συλλογές που εξέδωσε, θα διαπιστώσει κανείς ότι ο Ηλίας Τσέχος επιλέγει το οξύμωρο στα σημαινόμενα που ξαφνιάζουν, συγκρούονται μεταξύ τους και αλληλοαναιρούνται:
" Ή Σταγόνα ή Ωκεανός ", " Τα πλήθη του Ενός ", '' Ελεύθερες Εξορίες ", " Τα Ηλικιωμένα Ανήλικα", καθώς και στην τελευταία συλλογή " Ο Λωτός δεν Ξεχνά ".

Τί δεν ξεχνά όμως ο λωτός; 
Μήπως τα ανεπούλωτα τραύματα της ιστορίας; Γιατί, οι αναφορές του στις πατρογονικές ρίζες δεν απουσιάζουν από την ποίησή του, όπως και η αγάπη του για την ιαπωνική ποιητική φόρμα, τα Χάικου, καταθέτοντας αισθήσεις, αισθήματα, στιγμιαίες εμπειρίες μεγάλης ποίησης.