Όλα όσα κάνουν δυο ερεθισμένα κορμιά,
από την αχαλίνωτη εξαλλοσύνη,
θηλυκό και αρσενικό σφιχταγκαλιασμένα,με τα μουδιασμένα μέλη
από ορμή
την ηδονή όταν ανταλλάσσουν…
Κάναμε έρωτα.
Άγριο.
Χωρίς χάδια τρυφερά και ψιθυρίσματα.
Πίσω από το βράχο,
ανάμεσα στους κορμούς των καστανόδενδρων,
στις πλαγίες του Ολύμπου
και στις ρεματιές,
με το θρόισμα των φύλλων,
το τραγούδι των πουλιών
δίπλα από το δροσερό ρυάκι.
Γέμισε η πλάση
μισόλογα πρόστυχα,
μισές πνιχτές ανάσες
λόγια του έρωτα,
σαν λουλουδιασμένα αγκάθια του δάσους
και μυρωδιές,
αρώματα από θυμάρι και αμάραντους
και ρετσίνι του πεύκου…
Λαχανιασμένη έγειρες στο πλευρό μου,
ξαπλωμένη πάνω στο γρασίδι, ανάμεσα στις φτέρες και
τις άγριες μαργαρίτες…
Σιωπή…
Λίγες λέξεις,
τρυφερά αγγίγματα στοργής
και ικανοποίησης.
Χαμόγελα στο ξέφωτο…
Το δάσος πίσω καλωσόριζε το πέπλο της δύσης,
τα καταπράσινα φύλλα κοκκίνιζαν….
Τα βλέμματα της γαλήνης,
ξανοίχτηκαν στην απεραντοσύνη,
κοιτώντας από ψηλά,
τα μικρά όνειρα
του κόσμου.
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΝΥΧΤΕΣ