φανερώνεται, ξεπηδάει,
και μαζί του ανοίγει
η ταραχώδης καταχθόνια άβυσσος
της ψυχής μας.
Μάταια βάλθηκαν
να ανιχνεύσουν και να εξορκίσουν
τις πηγές του μίσους.
Πώς θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε
από αυτή την κόλαση;
Προκαλώ φόβο
στον ίδιο μου τον εαυτό,
και μπροστά σε κάθε νέο πρόσωπο
με πιάνει πανικός:
Ποια είναι η κόλαση,
τί είδους κόλαση καλύπτεται
πίσω από αυτή την όψη;
Αυτό που
πρώτα γνωρίζεις σε κάθε άνθρωπο
είναι η ευγένειά του, η συστολή του.
Δεν πρέπει να πας πιο μακριά,
θα πέσεις στο χάος.
Ο κόσμος,
αφού δεν είναι παράδεισος,
μόνο κόλαση μπορεί να είναι.
Όπου υπάρχει επιθυμία, υπάρχει
εξουδετέρωση της επιθυμίας.
Ποιος δεν επιθυμεί τα πάντα, ακόμα
κι όταν ξέρει πως δεν τα επιθυμεί όλα;
Ο κόσμος δε μου ανήκει,
κανένας και τίποτα δε μας ανήκει:
Ποιος έχει τη σοφία να
το παραδεχτεί με όλη του την καρδιά,
ποιος δέχεται να μην κατέχει τίποτε;
Ονειρεύομαι
αθλητές αγώνων ταχύτητας,
οι οποίοι
με το σφύριγμα της εκκίνησης,
θα αποτείνονται ευγενικά
ο ένας στον άλλον:
- Μετά από εσάς, κύριε,
περάστε πρώτος!
- Μα τί λέτε, περάστε εσείς!
Όμως
ο αληθινός σκοπός του αγώνα
δεν είναι αυτός που φαίνεται.
Εκείνος
που θέλει να φτάσει πρώτος (και
ποιος δε θέλει να φτάσει πρώτος!)
είναι καθίκι. Ασφαλώς.
Όμως
ο αληθινός σκοπός του αγώνα, που
μας τον κρύβει ο φαινομενικός σκοπός,
εκείνο που επιθυμούμε πέρα από την
επιθυμία και παρά την επιθυμία μας,
μας δικαιώνει, μας ξεπληρώνει -
όχι ηθικά' τί είναι άλλωστε η ηθική -
αφού αυτός ο σκοπός επιβεβαιώνει πως
είμαστε πράγματι πέρα από τα όριά μας,
πως δεν έχουμε όρια.
Ευγένιος Ιονέσκο
Απόσπασμα από το βιβλίο:
ΨΗΦΙΔΕΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ