23.7.25

Ανάσα δροσιάς στους καταρράκτες του Ολύμπου (φωτο)

Εντυπωσιακοί καταρράκτες με κρύα νερά, μεγάλες και μικρές, βαθιές και ρηχές βάθρες όπου μπορεί να κολυμπήσει και ο πλέον αρχάριος και θερμοκρασίες που ακόμα και όταν... βράζει ο τόπος γύρω, εκεί δύσκολα το θερμόμετρο ξεπερνά τους 30ºC. Τι άλλο να ζητήσει κάποιος εν μέσω καύσωνα που το τσιμέντο βράζει κι ο δείκτης δυσφορίας χτυπάει κόκκινο;
Εύκολη πρόσβαση θα πουν οι περισσότεροι. Ε, λοιπόν και αυτή την έχει όποιος αποφασίσει να πάει στο ρέμα του Ορλιά κι ας βρίσκεται στους πρόποδες του Ολύμπου. Μόλις 4,5 χλμ μακριά από το Δίον της Πιερίας και σε υψόμετρο 400 μέτρα όλο και περισσότεροι Έλληνες και ξένοι ανακαλύπτουν ένα πανέμορφο αλλά κυρίως δροσερό τοπίο, στο οποίο δεν πλησιάζει καν ο καύσωνας. Κολυμπούν κατά δεκάδες στις φυσικές πισίνες, κάνουν ηλιοθεραπεία ξαπλωμένοι στους τεράστιους βράχους και ξεκουράζονται στην σκιά των πανύψηλων δέντρων κατά μήκος της κοίτης, με μουσική υπόκρουση που δεν προέρχεται από τα ηχεία κάποιου beach bar άλλα από τον παφλασμό των νερών. Οι δύο καταρράκτες, των Μουσών και της Αφροδίτης, εύκολα προσβάσιμοι μετά από πεζοπορία 300 μέτρων, τέτοιες μέρες δροσίζουν με τα νερά τους πολλούς λουόμενους.

Ο πιο εντυπωσιακός είναι ο γνωστός και ως «Κόκκινος Βράχος», όπου το νερό πέφτει με δύναμη από ύψος 20 μέτρων, σχεδόν παγωμένο δημιουργώντας μια δροσερή πισίνα, που τέτοιες μέρες όσοι μπαίνουν, δεν θέλουν να βγουν.


«Οι επισκέπτες είναι στην συντριπτική τους πλειονότητα νέοι και νέες», λέει στην Voria, ο Νίκος Σικιώτης, ο μοναδικός επαγγελματίας στην περιοχή, ο οποίος διατηρεί καντίνα στην είσοδο του φαραγγιού. «Τώρα με τον καύσωνα οι πρώτοι έρχονται από τις 8 το πρωί και οι τελευταίοι φεύγουν λίγο πριν από τις 9 το βράδυ. Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των επισκεπτών έχει αυξηθεί κατακόρυφα, καθώς εκτός από τους Έλληνες έχουν ανακαλύψει το σημείο και πάρα πολλοί ξένοι, ειδικά από τις βαλκανικές χώρες», συμπληρώνει.

Για όσους πάντως εκτός από την δροσιά αναζητούν και περιπέτεια μπορούν να επισκεφθούν και τον τρίτο και πιο... άγριο καταρράκτη του ρέματος που βρίσκεται ψηλότερα και φτάνει κανείς μετά από πεζοπορία μιας ώρας στο βουνό των Θεών. Η διαδρομή αποζημιώνει καθώς γίνεται μέσα σε ένα μοναδικής ομορφιάς φυσικό περιβάλλον, όπου το μόνο που ταράζει την ηρεμία του τοπίου είναιο ήχος του νερού και το θρόισμα των φύλλων από τους θάμνους και τα δέντρα.  

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως τούτο το μαγικό μέρος επέλεξαν για κατοικία τους οι Πιερίδες Μούσες, οι 9 κόρες του Δία, ενώ ανάμεσά τους συνήθιζε να βρίσκεται παίζοντας τη λύρα του ο Ορφέας. Οι Μούσες γοητεύτηκαν από το παίξιμό του και σχεδόν όλες τον ερωτεύτηκαν, εκείνος όμως τις απέρριψε και δεν είχε μάτια και καρδιά παρά μόνο για μία, την Ευρυδίκη. Και οι Μούσες τον σκότωσαν και τον έριξαν στο ποτάμι που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Ελικώνας. Κι ευθύς αμέσως έσπευσαν στα νερά του για να εξαγνιστούν. Και τότε το ποτάμι σοκαρισμένο από το αποτρόπαιο έγκλημα εξαφανίστηκε στα έγκατα της γης κι εμφανίστηκε λίγο πιο μακριά με το όνομα Βαφύρας ή Ορλιάς. Το Βαφύρας σημαίνει βαμμένος με αίμα και το Ορλιάς το πήρε από την κραυγή αγωνίας του αδικοχαμένου Ορφέα.