Ο Παρθενώνας, ένα εμβληματικό σύμβολο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, φημίζεται για την άψογη εμφάνιση και τον αρμονικό σχεδιασμό του. Ωστόσο, η οπτική του τελειότητα δεν είναι απλώς αποτέλεσμα ακριβών μετρήσεων αλλά μιας σειράς ευφυών οπτικών διορθώσεων που εφαρμόζουν οι δημιουργοί της. Το stylobate του ναού, ή βάση, διαθέτει μια λεπτή ανοδική καμπυλότητα που αντιμετωπίζει την ψευδαίσθηση της χαλάρωσης, ενώ οι στήλες παρουσιάζουν entasis -ένα ελαφρύ εξόγκωμα στη μέση τους - για να διορθώσουν την εμφάνιση της κοκαλότητας. Αυτές οι ρυθμίσεις ενισχύουν την εμπειρία του θεατή, κάνοντας τη δομή να φαίνεται ίσια, ισορροπημένη και εύρωστη από κάθε γωνία. Περαιτέρω βελτιώσεις περιλαμβάνουν εσωτερικές στήλες και παχύτερες γωνιακές στήλες, αντιμετωπίζοντας τις στρεβλώσεις που προκύπτουν από την ανθρώπινη οπτική αντίληψη. Ακόμα και το οριζόντιο entablature, που εκτείνεται στις στήλες, ενσωματώνει μια μικρή καμπύλη για να αποφύγει την εμφάνιση πεσμένων γραμμών. Αυτές οι σκόπιμες τροποποιήσεις αποκαλύπτουν την εξελιγμένη κατανόηση των αρχαίων Ελλήνων αρχιτεκτόνων για τις οπτικές ψευδαισθήσεις και την αναζήτησή τους για αισθητική αρμονία.
Η διαχρονική γοητεία του Παρθενώνα βρίσκεται σε αυτή την μαεστρία της κρυμμένης γεωμετρίας, όπου η τέχνη και η αρχιτεκτονική αναμειγνύονται άψογα για να δημιουργήσουν μια κατασκευή που φαίνεται τέλεια στο ανθρώπινο μάτι.
