Τέσσερα κουαρτέτα, Τ.Σ.Ελιοτ

Ο τωρινός κι ο περασμένος χρόνος, ίσως κι οι δυο είναι παρόντες μες σε χρόνο μέλλοντα, κι ο μέλλων χρόνος είναι μέσα στον περασμένο χρόνο.

Αν όλος ο χρόνος είναι αιώνιο παρόν,

όλος ο χρόνος είναι ανεπανόρθωτος.

Αυτό που θα μπορούσε να έχει υπάρξει είναι μια αφαίρεση

που παραμένει αέναη δυνατότητα

μόνο σ’ έναν κόσμο από εικασίες.

Αυτό που θα μπορούσε να έχει υπάρξει κι αυτό που υπάρχει

δείχνουν ένα τέλος, που είναι πάντοτε παρόν.

Πατήματα ηχούν στη μνήμη

στο μονοπάτι που δεν πήραμε

μπροστά στη θύρα που ποτέ δεν την ανοίξαμε

προς τον ροδόκηπο. Οι λέξεις μου ηχούν

έτσι στον νου σας.

Αλλά σε τι σκοπεύω

ταράζοντας τη σκόνη πάνω σε μια γυάλα με ροδοπέταλα

κι εγώ δεν το γνωρίζω.

 

[μετάφραση: Ελένη Χωρεάνθη]