Ποια; Την αιωνιότητα.
Είναι η θάλασσα που σμίγει
Με τον ήλιο.
Ψυχή μου εσύ αθάνατη,
Στον όρκο σου δοσμένη
Κι ας είναι η νύχτα αβάσταχτη
Κι η μέρα κολασμένη.
Από την κρίση των ανιθρώπων
Από τα πάθη τα κοινά
Απαλλαγμένη!
Απογειώνεσαι…
– Καμιά ελπίδα πια.
Όχι άλλο γεννηθήτω.
Επιστήμη, καρτερία,
Σίγουρη η τιμωρία.
Δεν υπάρχει αύριο,
Θράκα που αχνοφέγγει
Χρέος σου
Το πάθος.
Την ξαναβρήκα!
– Ποια; – την Αιωνιότητα.
Είναι η θάλασσα που σμίγει
Με τον ήλιο.
✽
Arthur Rimbaud
«Μια εποχή στην κόλαση»
Μετάφραση – Σχόλια: Χριστόφορος Λιοντάκης
Εκδόσεις Κείμενα