"Εις καλός Γυμνασιαστης εκ Καταφυγίου,διαμένει εισετι εις Βολον,έρχεται κατ'αυτας ενταύθα,επειδή δε εν Καραφυγιω υπάρχουσι μικροφιλοτιμιαι και κόμματα,οι γονείς του εν λόγω Γυμνασιαστου επ'ουδενι συγκατατιθενται να τον αφήσουν να διορισθη εις Καταφύγιον,αλλά εις ξενον μέρος.Αν λοιπόν,εχωμεν ανάγκην ενός τοιούτου δήλωσε τα ανωτέρω εις την Εφορείαν και γράψον μοι αμέσως,διότι εφέτος οι διδάσκαλοι έινε περιζήτητοι και μη τον χασωμεν.Υγιαινετε.
Καταφύγιον τη 2 Ιουλίου 1912
ο Σ.Κ.Φωτιος."
Τι να σχολιάσει κανείς στην αποκαλυπτική αυτή επιστολή του Φωτίου;
Πόσο δύσκολα ,αργά και ανεπαίσθητα αλλάζει -αν αλλαζει-ο χαρακτήρας λαών και ανθρώπων;
Σε τίποτε απολύτως δεν διαφέρουν ,ως προς τον χαρακτήρα τους, οι σημερινοί Καταφυγιωτες του ομώνυμου συνοικισμού της πόλης μας από τους προγόνους τους των περασμένων αιώνων, στο ορεινό Καταφύγι...
(Το ντοκουμέντο της επιστολής και η μεταγραφή της από τον βραβευμένο απο την Ακαδημία Αθηνών για το βιβλίο "Το Καταφύγι κατά την Τουρκοκρατία 1880-1912.Εικονες από τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο", εκδόσεις ΜΑΤΙ, δικηγόρου- συγγραφέα, Δημητρίου Κρήτου.)
