«Είμαι η κόρη που έχασε τον πατέρα και η μάνα που δεν γέννησε τον γιο. Είμαι το κορίτσι που φοβάται τις πεταλούδες και αγαπάει τους λύκους. Είμαι αυτή που αγάπησε πολύ στο τώρα και την αγάπησαν περισσότερο στο μετά. Είμαι ο ήχος της γαλήνης και το βλέμμα της επανάστασης. Είμαι αυτή που περπατά πάνω στα ορθά κι όμως ζει τα πάντα ανάποδα.
Είμαι εδώ μα πάντα είμαι αλλού».
Το παραπάνω κείμενο συνοδεύει την έκδοση, το διαβάζει ο αναγνώστης στο οπισθόφυλλο...
Το παραπάνω κείμενο συνοδεύει την έκδοση, το διαβάζει ο αναγνώστης στο οπισθόφυλλο...
Μόνο που στις "ιστορίες της Κ." των εκδόσεων ΤΡΙ.ΕΝΑ, η Κ. είναι πολύ περισσότερα.
Είναι ...όλα.
Όλα όσα μας περιβάλλουν, όλα όσα μαγνητίζουν το βλέμμα, την προσοχή, την σκέψη.
Η ίδια η ζωή.
Γιατί η καθημερινή ζωή με τις προκλήσεις, τις αλήθειες και τα ψέματα, τις διαπιστώσεις και τις απογοητεύσεις, τις εκρήξεις, τις επιτυχίες, τις νίκες και τις ήττες, το φως και τα σκοτάδια, τις χαρές και τις πίκρες, τους έρωτες που απογειώνουν την ψυχή μέσα από την ηδονή, τους έρωτες που λεηλατούν το σώμα, είναι όλα, τα μικρά και τα μεγάλα στο τώρα που βιώνουμε, στο τώρα που σηκώνουμε στα πόδια μας και στην ψυχή μας, στην πορεία μας μες το χρόνο.
Ότι άλλο κι αν σημειώσω -θα- είναι απλά πλεονασμός.
Είναι ένα βιβλίο, "πεζογράφημα ποιητικό", που μέσα από τις διαπιστώσεις αφήνει ένα χαμόγελο για όσα συνέβησαν...ένα χαμόγελο για όσα πρόκειται να ΄ρθουν... Για τις αλήθειες που ξέρουμε και τα όνειρα που ποθούμε.
Σελίδες με ποίηση βαθιά ανθρωποκεντρική, με την Κ. σαν κορυφαία του χορού, να καταγράφει την τραγικότητα των προσωπικών αγωνιών και ατομικών προβληματισμών, με το βλέμμα όχι μόνο στα άτομα, αλλά σε ολόκληρο τον κοινωνικό περίγυρο, την κοινωνία.
Αν μια κρυμμένη αγανάκτηση προσπαθεί να αποδράσει μέσα από λέξεις που πασχίζουν να βγουν από το σκοτεινό τούνελ της ψυχής -του καθένα-, βγαίνει πράγματι ακολουθώντας στο βάθος το φως.
Το φως του λόγου,
της γραφής,
των ιδεών,
της σκέψης…
Της ίδιας της ποίησης.
Είναι ...όλα.
Όλα όσα μας περιβάλλουν, όλα όσα μαγνητίζουν το βλέμμα, την προσοχή, την σκέψη.
Η ίδια η ζωή.
Γιατί η καθημερινή ζωή με τις προκλήσεις, τις αλήθειες και τα ψέματα, τις διαπιστώσεις και τις απογοητεύσεις, τις εκρήξεις, τις επιτυχίες, τις νίκες και τις ήττες, το φως και τα σκοτάδια, τις χαρές και τις πίκρες, τους έρωτες που απογειώνουν την ψυχή μέσα από την ηδονή, τους έρωτες που λεηλατούν το σώμα, είναι όλα, τα μικρά και τα μεγάλα στο τώρα που βιώνουμε, στο τώρα που σηκώνουμε στα πόδια μας και στην ψυχή μας, στην πορεία μας μες το χρόνο.
Ότι άλλο κι αν σημειώσω -θα- είναι απλά πλεονασμός.
Σελίδες με ποίηση βαθιά ανθρωποκεντρική, με την Κ. σαν κορυφαία του χορού, να καταγράφει την τραγικότητα των προσωπικών αγωνιών και ατομικών προβληματισμών, με το βλέμμα όχι μόνο στα άτομα, αλλά σε ολόκληρο τον κοινωνικό περίγυρο, την κοινωνία.
Αν μια κρυμμένη αγανάκτηση προσπαθεί να αποδράσει μέσα από λέξεις που πασχίζουν να βγουν από το σκοτεινό τούνελ της ψυχής -του καθένα-, βγαίνει πράγματι ακολουθώντας στο βάθος το φως.
Το φως του λόγου,
της γραφής,
των ιδεών,
της σκέψης…
Της ίδιας της ποίησης.
Ένα βιβλίο που θα σε οδηγήσει- ίσως- να αναθεωρήσεις κι εσύ τις σκέψεις σου για τις πεταλούδες.
Θα τις φοβάσαι.
Γιατί έρχονται άξαφνα και φτερουγίζουν στα σπλάχνα σου και -πάλι- ξαφνικά φεύγουν και μένεις ενεός να αναρωτιέσαι που πάνε.
Ενώ τους λύκους τους βάζεις απέναντι -σα δράκους- και παλεύεις.
Είναι ένα βιβλίο,
Είναι ένα βιβλίο,
που κανείς δε θα διαβάσει μία φορά.
Ένα βιβλίο τολμηρό.
Που σε κάθε σελίδα του σε κάθε -υπογραμμισμένη- σειρά, σου δίνει τη σκυτάλη, να σκεφτείς, να πάρεις τις λέξεις μαζί σου να κάνεις ένα βήμα μπροστά.
Είτε συμφωνήσεις είτε διαφωνήσεις.
Δε μπορείς να μείνεις απαθής. Αδιάφορος.
Νοιώθεις την ανάγκη να εγερθείς και να δράσεις.
Για σένα.
Για τον άλλο. Επειδή σου αρέσει ή επειδή είναι συν-άνθρωπος.
Για την κοινωνία.
Θα συνταχτείς στο πλευρό "επαναστατών".
Που είναι πολλοί, αλλά χαμένοι μες το πλήθος. Βουτηγμένοι σε έναν ανεξήγητο λήθαργο.
Θα κοιτάξεις κατάματα την πραγματικότητα και θα "ξεσηκωθείς".
Γιατί η ποίηση είναι πράξη, πολιτική.
Όπως η ίδια η ζωή.
Η ποίηση της Καλλιόπης Πασιά μοιάζει με βουκέντρα που αφυπνίζει.
Αισθήματα και αισθήσεις.
Συνειδήσεις.
Διεγείρει πόθους.
Διεγείρει πάθη.
Με αισθητική.
Με ευγένεια.
Για καλό σκοπό.
Και κυρίως με αλήθειες.
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ Κ. δεν τελειώνουν στην 151 σελίδα.
Ένα βιβλίο τολμηρό.
Που σε κάθε σελίδα του σε κάθε -υπογραμμισμένη- σειρά, σου δίνει τη σκυτάλη, να σκεφτείς, να πάρεις τις λέξεις μαζί σου να κάνεις ένα βήμα μπροστά.
Είτε συμφωνήσεις είτε διαφωνήσεις.
Δε μπορείς να μείνεις απαθής. Αδιάφορος.
Νοιώθεις την ανάγκη να εγερθείς και να δράσεις.
Για σένα.
Για τον άλλο. Επειδή σου αρέσει ή επειδή είναι συν-άνθρωπος.
Για την κοινωνία.
Θα συνταχτείς στο πλευρό "επαναστατών".
Που είναι πολλοί, αλλά χαμένοι μες το πλήθος. Βουτηγμένοι σε έναν ανεξήγητο λήθαργο.
Θα κοιτάξεις κατάματα την πραγματικότητα και θα "ξεσηκωθείς".
Γιατί η ποίηση είναι πράξη, πολιτική.
Όπως η ίδια η ζωή.
Η ποίηση της Καλλιόπης Πασιά μοιάζει με βουκέντρα που αφυπνίζει.
Αισθήματα και αισθήσεις.
Συνειδήσεις.
Διεγείρει πόθους.
Διεγείρει πάθη.
Με αισθητική.
Με ευγένεια.
Για καλό σκοπό.
Και κυρίως με αλήθειες.
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ Κ. δεν τελειώνουν στην 151 σελίδα.
Η 152 σελίδα μοιάζει να είναι έτοιμο χωράφι για τη σπορά.
Οι δικές μας ιστορίες αρχίζουν να φυτρώνουν εκεί σα σπόροι μέσα μας.
Σίγουρα θα ανθίσουν και θα δώσουν καρπούς.
Αυτό που πρέπει να κάνει ένα βιβλίο.
Σίγουρα θα ανθίσουν και θα δώσουν καρπούς.
Αυτό που πρέπει να κάνει ένα βιβλίο.
Συγχαρητήρια Καλλιόπη Πασιά.
Είθε να είναι το βιβλίο σου καλοτάξιδο.
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Βlogger
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Βlogger
