8.3.24

Η Θεοφανία Ζέττα Τσεντικίδου με ένα ποίημα για την Ημέρα της Γυναίκας

Απόσπασμα του ποιήματος ΓΥΝΑΙΚΑ της Θεοφανίας Ζέττα Τσεντικίδου, από τη συλλογή της «Εποχές και αδέσποτες λογοκοντυλιές» 
…Γυναίκα 
Όποια, όπου, όπως και αν είναι, 
σε κάθε μετερίζι, -γοητευτικά προικισμένη πάντα- είναι μια ύπαρξη που αγαπήθηκε, 
αγαπιέται και θα αγαπιέται πάντα. 
Μια ύπαρξη που της χαρίστηκε 
κορμί ρωμαλέο -προστάτιδα φωλιά- 
τον Άνθρωπο για να γεννά 
εις τους αιώνες των αιώνων· 
ψυχή ζεστή για να νιώθει, 
να συμπονά,
 να γιατρεύει· 
πνεύμα φτερωτό, 
για να πετάει στο στερέωμα της ευτυχίας και της ελευθερίας. 
Ας φυλάγουμε υγιές και δυνατό το σώμα της - κιβωτό και ναό Ζωής. 
Ας μην φυλακίζουμε την ψυχή της. 
Ας μην ψαλιδίζουμε τα φτερά του νου της. 
Ας αφήνουμε τη ζωή της να κατευθύνεται προς το Φως. 
Το φως μιας αυγής ειρηνικής για την ίδια τη Γυναίκα, για τον Άντρα ισότιμα, 
για το Παιδί αγγελικά, 
για κάθε ανθρώπινο πλάσμα σωτήρια, για τον κόσμο όλον σκεπή ουράνια. 
Έτσι, δεν θα χρονοτριβούμε
 κοιτάζοντας ένα σκοτεινό παρελθόν 
ή ένα θολό παρόν, 
αλλά θα ατενίζουμε ένα λαμπερό Μέλλον
 να μας καλεί για το βέλτιστο, 
το κάλλιστο,
το δίκαιο,
 το καλλίκαρπο, 
το συμπαντικά αρμονικό!