19.11.23

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Κλεονίκη Δρούγκα: "Την ποίηση μια την βρίσκω, μια με βρίσκει..." -30 ΦΩΤΟ


Η Κλεονίκη Δρούγκα είναι πτυχιούχος Φιλοσοφικής ΑΠΘ, κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος. Οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί της στρέφονται στο σενάριο – κινηματογράφο, την ποίηση, την πεζογραφία και την  εκπαίδευση. 
 Έχει εκδώσει 2 βιβλία, επιστημονικά άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, εισηγήσεις της σε πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων και ποιήματα-διηγήματα σε ποικίλα λογοτεχνικά περιοδικά.
 Συνέγραψε σενάρια μικρού μήκους ταινιών μυθοπλασίας και συνεργάστηκε σε ταινίες τεκμηρίωσης, με βραβεύσεις σε ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. 
Εργάζεται στο Τμήμα Κινηματογράφου, Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ ως μέλος Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΕΠ), με διδακτικό αντικείμενο «Σενάριο».
Πρόσφατα κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο "Ξεκάθαρο κρύο", από τις εκδόσεις "Μανδραγόρας"...
Οι παιδικές αναμνήσεις της επιστρέφουν στην Πιερία και τα Πιέρια των Μουσών, στο χωριό του πατέρα της, το Ελατοχώρι. 
Για την ποίηση αποκαλύπτει ότι την βρίσκει, 
"σε ό,τι παρατηρώ, ακούω, αισθάνομαι, γεύομαι, βλέπω με άλλα μάτια, στα έγκατα του εαυτού, στις ανθρώπινες σχέσεις, τα τοπία, την μνήμη, τον πόνο, την απογοήτευση, τη ματαίωση, τα τραύματα, τα θαύματα, τον ενθουσιασμό, την πτώση". 
Στην αποκλειστική της συνέντευξη στο OlymposVoice αποκαλύπτει πτυχές της ζωής της, σκέψεις και τις πνευματικές -καλλιτεχνικές ανησυχίες της.
Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας-blogger
                      
 

  


1. Πώς ξεκίνησε το συγγραφικό σας ταξίδι;

Οι ρωγμές της ζωής με έφεραν πιο κοντά στην Ποίηση. Πάντα, βέβαια, διάβαζα…

2. Τι σας εμπνέει;

Παρατηρώ τα πάντα. 
Με εμπνέει ο άνθρωπος και τα πάθη του…

3. Γιατί αυτό που γράφετε θέλετε να το μοιραστείτε με τον κόσμο;

Θέλω να το μοιραστώ με τον κόσμο, γιατί νιώθω πως μόνο άμα μοιράζεσαι υπάρχεις.

4. Πώς ονειρεύεστε το συγγραφικό σας μέλλον; Τί θα θέλατε να σας συμβεί;

Ονειρεύομαι συγγραφική συνέχεια. 
Αν έστω και σε έναν/ μία κάτι λέει μια φράση, ένα ποίημα ή ένα διήγημά μου, αν ένας/μία ταυτιστεί με τον Χαρακτήρα που περιγράφω, νιώθω ευτυχισμένη!

5. Με ποια κριτήρια επιλέγετε ένα βιβλίο;

Επιλέγω ένα βιβλίο με κριτήριο την απλότητα -δε μου αρέσουν τα στολίδια στην γραφή, παρά μόνο αν εξυπηρετούν την ανάγκη. 
Επιλέγω, επίσης, ένα βιβλίο για την πλοκή -να είναι κάτι που θα με τραβάει και θα μου κόβει την ανάσα!

6. Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία;

Διάβασα της Κλερ Κίγκαν το μυθιστόρημά «Μικρά πράγματα σαν κι αυτά», που έλαβε το βραβείο Orwell 2022 και ήταν υποψήφιο για το βραβείο Booker 2022.
   
7. Πού σας βρίσκει η ποίηση;
…σε ό,τι παρατηρώ, ακούω, αισθάνομαι, γεύομαι, βλέπω με άλλα μάτια, στα έγκατα του εαυτού, στις ανθρώπινες σχέσεις, τα τοπία, την μνήμη, τον πόνο, την απογοήτευση, τη ματαίωση, τα τραύματα, τα θαύματα, τον ενθουσιασμό, την πτώση. 
Την ποίηση μια την βρίσκω, μια με βρίσκει! 
Η δυνατότητα αυτή της ποίησης, «να σε βρίσκει» είναι εγγενής σε όλο τον κατάλογο των περιστάσεων και δεν είναι δυνατόν κάποιος να την αποφύγει.

8. Μιλήστε μας για το καινούριο σας βιβλίο, με τίτλο "ξεκάθαρο κρύο" των εκδόσεων "Μανδραγόρας".

 Το τελευταίο βιβλίο, «ξεκάθαρο κρύο», εκδ. Μανδραγόρα, 2023 είναι μια ποιητική συλλογή για την ποίηση, τον εαυτό, τους άλλους, τον έρωτα, την ζωή. 
Απευθύνεται με όλα τα πρόσωπα (α, β και γ) στον άλλο, αλλά και στον βαθύτερο εαυτό μας, χαμηλόφωνα, με ειλικρίνεια και απλώνει το χέρι σε κάθε αναγνώστη να το ερμηνεύσει καταπώς αυτός νιώθει ανάλογα με τα βιώματα και τις δικές του αλήθειες.
9. Τί πιστεύετε ότι αποκομίζει από το βιβλίο σας ο αναγνώστης;
Ταυτίζεται με τους χαρακτήρες που συναντά, μαθαίνει τον εαυτό του, γεύεται αλήθειες, εμπνέεται, επαναπροσδιορίζει τις σκέψεις και τις πράξεις του -θα τολμούσα να πω ότι ίσως αλλάζει και τη σχέση του με την ποίηση.
   


10. Τα έργα σας αποτυπώνουν την εποχή τους;

Κάθε ποιητής ή συγγραφέας είναι η εποχή του και την αποτυπώνει πάντα -με τα θετικά στοιχεία της αλλά και τα αρνητικά- προβληματίζεται και επιδιώκει να την αποκωδικοποιήσει, να την κατανοήσει και ίσως ορισμένες φορές να την αλλάξει.

11. Ποιο θεωρείτε ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας, οι φίλοι, οι γείτονες;

Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη ειλικρίνειας. 
Ζούμε με ψευδαισθήσεις, φρεσκάρουμε το πρόσωπό μας με καλοειπωμένα ψέματα-φτιασίδια, αποφεύγουμε να «τσαλακωθούμε», φτιάχνουμε την αυτοεικόνα μας έντεχνα, προβάλλουμε άλλο από αυτό που είμαστε. 
Τότε όμως χάνουμε τον εαυτό μας, ξεχνάμε τι πραγματικά θέλουμε και -στην πλειοψηφία- οι σχέσεις μας βασίζονται σε σαθρά θεμέλια.
  

12. Σε ποια εποχή θα θέλατε να ζείτε;

Δεν αλλάζω εποχή!
 Σ΄ αυτήν που ζω…

13. Το φοβάστε πιο πολύ ως άνθρωπος;

Τη μοναξιά…

14. Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια στην Πιερία;

Θυμάμαι τις συναντήσεις με αγαπημένους συγγενείς στο Ελατοχώρι, το χωριό από το οποίο καταγόταν ο πατέρας μου, το σπίτι της γιαγιάς Ευτυχίας και του παππού Θανάση, που χωρούσε κυριολεκτικά «χίλιους καλούς», την σόμπα που ζέστανε ένα δωμάτιο -όλα τα άλλα ήταν κρύα τον χειμώνα αλλά υπέροχα- και τις βόλτες στο πάρκο, που τότε μου φαινόταν τεράστιο!

15. Τι συμβουλεύετε τα νέα παιδιά;

Να καλλιεργήσουν την αισθητική τους, να διαβάσουν πολύ και να τα πάνε καλά με το «καλύτερο» κομμάτι του εαυτού τους. Η ζωή θέλει θάρρος και πάθος για ό,τι κάποιος/α αποφασίσει να ακολουθήσει.
    

16. Τί συλλογίζεστε «Οκλαδόν με τον Χρόνο»;

…ότι ο Χρόνος είναι ευκαιρία και ζωή και όχι έργο καταναγκαστικό…
 
17. «Ξεκάθαρο κρύο». Πού θα αναζητήσουμε τη ζεστασιά;

Στα μικρά πράγματα, στους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε, στους καλούς φίλους που είναι δίπλα μας «χειμώνα» ή «καλοκαίρι», σε ένα γλυκό βλέμμα, σε ένα τρυφερό αγκάλιασμα, στη γραφή, τη συγγραφή, τη θάλασσα, τη φύση, σε ό,τι τραβάει την ψυχή μας ψηλότερα…
 
18. Θέλουμε να χαρίσετε στους αναγνώστες του «OlymposVoice» ένα ποίημα από το (κάθε) βιβλίο σας.

Από το βιβλίο "Οκλαδόν με τον Χρόνο"

Μάσκα
Στην άκρη του δρόμου με φορτία του καιρού
απροσδιόριστα και
μαζεμένα μπράτσα
ανταλλάσσουμε αδιάφορα λέξεις.
Υπαινίσσεσαι ότι χαίρεσαι
απρόθυμα τείνεις το χέρι
μυρίζει απόσταση ο αέρας σου
γκρεμίζει οικειότητες
σε κρύβει με μάσκα
σε ντύνει με σκούρο
εκπληρώνοντας το θέλημα της ανωνυμίας.
Αναρωτιέμαι όταν τη βγάζεις
αν έχεις στόμα
αν κουνάς χείλη
αν χαμογελάς
θέλω να δω τις καταχωνιασμένες ρυτίδες σου
να γράψω με σχήματα καθαρά
το πρόσωπό σου.
Αν δεν μ΄ αρέσεις
δεν είναι ν΄ απελπιζόμαστε εντελώς·
ν΄ απελπιζόμαστε αν επιμένεις τη μάσκα να φοράς.



***
Από το βιβλίο "Ξεκάθαρο Κρύο"

Ξεκάθαρο κρύο
Της αρέσει να μπαίνει στη θάλασσα
χειμώνα
λύνει το κασκόλ
πετάει το παλτό
παίρνει βαθιές ανάσες
εκτίθεται στο κρύο
προβλέψιμο
αμείλικτο
ξεκάθαρο
παρηγορητικό
το προτιμά απ΄ τα ημίμετρα
σαρκοβόρα προσωπεία
λωτοφάγων θνητών
που -αλίμονο-
ούτε ένας Οδυσσέας μπορεί να επαναφέρει.
Τούτο το χλιαρό την παγώνει.


GALLERY