Στην εκδήλωση παρευρέθηκε η Περιφερειακή Σύμβουλος Άννα Τζήκα.
Η Ομιλία του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου:
Κυρίες και κύριοι,
Εκλεκτοί παρευρισκόμενοι, ο μουσικός Γιώργος Τσέλιος, με τους ήχους της κιθάρας, ανοίγει την αποψινή εκδήλωση η οποία είναι ενταγμένη στον πολιτιστικό θεσμό του δήμου Κατερίνης, τα ΑΙΚΑΤΕΡΊΝΕΙΑ 2023, μια μουσικοποιητική εκδήλωση για την ποιήτρια κ. Ρένα Αθανασοπούλου. Μαζί με τον μουσικό Γιώργο Τσέλιο, θα μας ταξιδέψουν απόψε που -μπορεί να- έχουμε «τάσεις φυγής», σε ένα «παράλληλο σύμπαν», με όχημα τις λέξεις και τις νότες.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που συμμετέχω σε αυτή την εκδήλωση συνάντησης των τεχνών: της ποίησης, της μουσικής, της θεατρικής απαγγελίας και του λόγου …
Να σας συστήσω πρώτα την αποψινή φιλοξενούμενη, η οποία όπως θα διαπιστώσετε από το σύντομο βιογραφικό της είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα:
· Η Ρένα Αθανασοπούλου είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. με μεταπτυχιακές σπουδές στην παιδαγωγική του θεάτρου και αριστούχος διπλωματούχος λυρικού τραγουδιού και ανώτερων θεωρητικών της μουσικής.
· Εχει σπουδάσει θέατρο στο Πανεπιστήμιο Freie του Βερολίνου και στην Ακαδημία του Εθνικού Θεάτρου.
· Ανήσυχη και δημιουργική, έχει κάνει σπουδές δημιουργικής γραφής και εικαστικών τεχνών (ζωγραφική, κόμικ, σκηνογραφία, ενδυματολογία, φωτογραφία, βίντεο).
Ξεκίνησε να ασχολείται με τη συγγραφή σε ηλικία 6 ετών.
Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Έχουν δημοσιευθεί ποιήματά της και θεατρολογικές μελέτες και έχουν αναρτηθεί ηλεκτρονικά εικονογραφημένα λογοτεχνικά βιντεοπρότζεκτ και μελοποιημένοι στίχοι.
Παράλληλα έχει εικονογραφήσει βιβλία και παραμύθια.
Έχει αρθρογραφήσει σε εφημερίδες καλύπτοντας μεγάλα καλλιτεχνικά φεστιβάλ.
Ακόμα έχει παρουσιάσει ατομικά ρεσιτάλ και έχει συμμετάσχει σε μουσικές και θεατρικές παραστάσεις.
Έχει συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο και το θέατρο, καθώς και για το 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ερασιτεχνικής Αστρονομίας.
Τέλος έχει διδάξει θέατρο σε σχολεία και εργαστήρια και έχει πραγματοποιήσει επιμορφώσεις και εισηγήσεις σε συνέδρια και ημερίδες.
(Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα www.renavox.gr.)
Αγαπητοί συμπολίτες,
Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε είπε:
Ο άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα
ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι,
να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα,
να βλέπει μια ωραία εικόνα και,
αν είναι δυνατόν,
να διατυπώνει μερικές ιδέες.
Αλλιώτικα
χάνει το αίσθημα του καλού
και την τάση προς αυτό.
Απόψε έχουμε από όλα αυτά που μας συστήνει ο Γκαίτε…
Η ζωή είναι μια προσπάθεια που της αξίζει ένας καλύτερος σκοπός. Πρέπει να πασχίσουμε όμως γι΄ αυτόν τον σκοπό, τουλάχιστον μέσα από τη δημιουργία και τις τέχνες. Γιατί, «ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα…» έλεγε ο Ελύτης.
H εικονογραφημένη ποιητική συλλογή με τίτλο «Τάσεις φυγής σε παράλληλο σύμπαν» της Ρένας Αθανασοπούλου, περιλαμβάνει 41 ποιήματα που συνοδεύονται από σκίτσα σχεδιασμένα με κάρβουνο και κλυδωνίζονται θεματικά, ανάμεσα στην ερωτική υπέρβαση και τα σύγχρονα αδιέξοδα.
Η συλλογή περιέχει CD με απαγγελία της ποιήτριας και συνθέσεις του μουσικού και πολυοργανίστα Κώστα Μαργαρίτη για να μπορούν οι αναγνώστες να απολαύσουν τα ποιήματα και ηχητικά, με ιδιαίτερη έμφαση στην αισθητική και ατμοσφαιρική τους ερμηνεία.
Η δημιουργία του CD προέκυψε από την επιθυμία της δημιουργού, να μοιραστεί την ποίησή της ή καλύτερα, να δώσει τη δυνατότητα
στα άτομα με προβλήματα όρασης, να ακούσουν τις ποιητικές δημιουργίες, διανθισμένες με μελωδικές νότες.
Η Ρένα Αθανασοπούλου, μουσικός, θεατρολόγος, ζωγράφος, ενδυματολόγος και ποιήτρια προφανώς, «δανείζεται εαυτούς για να ζήσει», «ταξιδεύει τις νύχτες ως το πρωί κι επιστρέφει στον παρόν» να μας χαρίσει τη γραφή της, να μοιραστεί όλες τις τέχνες της μαζί μας.
Όπως συνηθίζω να λέω, «η τέχνη ενώνει και πρέπει να ενώνει για να γίνει ο κόσμος πιο καλός και η ζωή πιο υποφερτή». Η Ρένα Αθανασοπούλου όμως, μας πάει ένα βήμα παρακάτω, παραπέρα… ή παραπάνω!
Μας ενώνει για τη συλλογικότητα, για την παρέα, για τον συγχρωτισμό…. επιστρατεύοντας όλες τις τέχνες.
Στις λέξεις προσθέτει εικόνες, στις λέξεις και τις εικόνες προσθέτει χρώματα, πνοή και ήχους, κίνηση...
Σε όλο αυτό το ταξίδι που μας προτείνει, δε μένει παρά εμείς να συντονίσουμε τον βηματισμό μας με στόχο η δημιουργία να αναδείξει τις ιδέες, τα συν-αισθήματα, το χαμόγελο και κυρίως την αρμονία…
Με την ποίηση της Ρένας Αθανασοπούλου διασχίζουμε τα αισθήματα «ατελεύτητων στιγμών», «αλητεύοντας ως το ξημέρωμα στις jazz διαδρομές του παρόντος». Προσπαθεί να αφυπνίσει τα γράμματα, τις λέξεις, μας προκαλεί να γράψουμε την πορεία της ζωής μας από την αρχή, προσπερνώντας απρόσωπες χειραψίες, κάθε φτωχό και μίζερο «σ΄ αγαπώ», «κάθε δειλό θέλω», «κάθε χέρι που μας κρατά χωρίς να μας αγγίζει».
Η ποιήτρια με γλώσσα πλούσια, μεστή, με λέξεις επιλεγμένες, μας ταξιδεύει στον έρωτα, αντίκρυ στη θλίψη, τη διάψευση, την παραίτηση που ελλοχεύουν, με την ελπίδα να προσπαθεί να περάσει από τις χαραμάδες του χρόνου, να περάσει σαν φως και το φως που αναζητούμε να μας πλημμυρίσει.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, αποδρούν εικόνες ενός κόσμου πολυδιάστατου που μας περιστοιχίζει, η μνήμη παλινδρομεί ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν με το βλέμμα στο μέλλον, οι λέξεις ξεγυμνώνουν εικόνες, εικόνες αποκαλύπτουν ιστορίες, βιώματα και πόθους, στρέφοντας το μικροσκόπιο(ή μήπως το τηλεσκόπιο;) σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, σε ένα εύρος που ξεκινάει από τις χαρές και επεκτείνεται ως την απέναντι όχθη της ζωής, τις… απογοητεύσεις.
Η απελπισία (Αναστενάζω κραυγές, ξεφυσώ δάκρυα),
η μοναξιά (Η μοναξιά πιλότος ενός αμείλικτου φυγόκεντρου χαμού),
η ανάμνηση (Μόνος και πάλι σε κυκλώνα πυρωμένων αναμνήσεων),
η παραίτηση (Σε βαρέθηκα εαυτέ), καλλιεργούν τάσεις φυγής λυτρωτικές, από την «έξοδο κινδύνου». (σελ 33)
Με τη δύναμη της φαντασίας, δραπετεύει σε άναστρο άσυλο «σε παράλληλο σύμπαν», που μοιάζει αδύνατο, ονειρικό, περιφέροντας στις σκέψεις την ελπίδα της συνάντησης με το εσύ.
Ο λυρικός ερωτισμός της δημιουργού, είναι διάχυτος είτε εκφράζοντας τους πόθους, είτε τα απωθημένα, είτε αντικρουόμενα αισθήματα, χωρίς να διστάζει να τα εξομολογηθεί στον αναγνώστη, διεκδικώντας ίσως την εξιλέωση.
Η μυστική αγάπη, περνάει από έναν δρόμο οδυνηρό, σα σπίθα που σιγοκαίει κάτω από τις στάχτες και προσδοκά την στιγμή, που ένας ερωτικός άνεμος, την ανάψει και γίνει φλόγα: για τη θαλπωρή, φλόγα για το φως, φλόγα για τη λάμψη…
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Κοιτάζοντας γύρω μας, διαπιστώνουμε πολύ εύκολα, ότι βρισκόμαστε εδώ, παρόντες στην Ελλάδα του 2023, όπου όλα βαίνουν καλώς, μα «απεργούν οι σκέψεις». Σκέψεις που ξεδιπλώνονται στις κοινωνικές αναφορές ποιημάτων αποκαλύπτοντας στοιχεία των ιδεών, του εαυτού αλλά και καταδεικνύοντας την εποχή. Πάντα ο χρόνος της έμπνευσης, της δημιουργίας, αποκαλύπτεται στα κείμενα, στο λόγο, με λέξεις και εικόνες της καθημερινότητας. Αντικατοπτρίζεται η εποχή, η ίδια η ζωή.
Αυτό που ίσως μπορεί να ικανοποιήσει στα εσώψυχα το ανικανοποίητο του ανθρώπου είναι η ποίηση, το σίγουρο καταφύγιο που έχουμε, όταν πάψουμε να τρέχουμε όλη μέρα, εκείνες τις στιγμές που μπορούμε να αποδράσουμε από την σκληρή καθημερινότητα και τις αιχμάλωτες σκέψεις των υποχρεώσεών μας, πριν πλαγιάσουμε, πριν κλείσουμε τα βλέφαρά μας στο προσκεφάλι κι αναλογιστούμε, πως θα σκεπάσουμε το γκρίζο, πως θα αποδράσουμε από τη μιζέρια, που θα βρούμε το αντίβαρο, ή το αντίδοτο, για να «φορτίσουμε» αισιοδοξία και δυνάμεις για να συνεχίσουμε το επόμενο ξημέρωμα στο δρόμο της ζωής…
Κυρίως όμως, να ορίσουμε για τους ίδιους, τι τελικά μας προσφέρει ευτυχία, χαρά, αλήθεια, μέσα από τις αποδράσεις της φαντασίας που μας ταξιδεύει…
Επιστρέφω στη δημιουργό για να υπογραμμίσω πως η στοχαστική διάθεση, προστίθεται στην ποίηση (της Αθανασοπούλου), στις θεατρικές και στις μουσικές σπουδές και δημιουργεί ένα καλλιτεχνικό συνονθύλευμα, όπου στον ώριμο λόγο της, που εκφέρεται προσεκτικά, λέξη- λέξη, χτίζεται το οικοδόμημά της, προσθέτοντας συνδετικό υλικό, τις νότες και τη φωνή της. Σαν ολοκληρωθεί η «εστία» της, την καλλωπίζει με την γαλήνη και την ηρεμία της, με τη χροιά της φωνής και την αύρα της μουσικής, ανοίγοντας τα παράθυρα της ελπίδας, της προσδοκίας, σε καθαρούς ορίζοντες.
Κρατώντας το βιβλίο της «Τάσεις φυγής σε παράλληλο σύμπαν» στα χέρια μου, διαπίστωσα πως είχα μπροστά μου ένα ολοκληρωμένο πολιτιστικό προϊόν. Ένα προϊόν που δίνει στο κοινό τη δυνατότητα της πολλαπλής ανάγνωσης. Μέσα στις σελίδες του, αποτυπώνει τους εκφραστικούς κώδικες του θεάτρου, της μουσικής και της ζωγραφικής, συνδέει την ποίηση με το σκίτσο της, ποίηση και νοήματα, μελωδία και νότες, κίνηση και εικόνα, καταλαμβάνουν το χώρο μέσα στο χρόνο και απογειώνονται μέσα από τα χέρια μας, από τις σελίδες του βιβλίου, μέσα από τους διαδρόμους του μυαλού μας με όχημα την σκέψη μας σε άλλη διάσταση.
Μα αυτά θα τα ανακαλύψετε, εσείς, παίρνοντας το βιβλίο, στο οποίο μέσα σε όσα μυσταγωγικά μας προσφέρει, μας «μυεί» και στην τεχνολογία στο τέλος του βιβλίου και μας προσγειώνει στην πραγματικότητα πάνω σε ένα …Qr code ακολουθώντας τις επιταγές της εποχής!
Σαρώνοντάς στο Qr code μπορείτε να ακούσετε τα ηχογραφημένα ποιήματα από το κινητό ή από το tablet σας οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας!
Το μεράκι της γι΄ αυτή την εκδοτική δουλειά είναι διάχυτο από το εξώφυλλο ως το οπισθόφυλλο, μέσα στις σελίδες με τα σκίτσα της να κλέβουν από τα λευκά κενά…
Τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη, σε όσες λεπτομέρειες και αν στρέψετε την προσοχή σας.
Γιατί αναζητώντας το απόλυτο αποτέλεσμα επέλεξε, να προχωρήσει σε αυτοέκδοση για να προσφέρει ένα βιβλίο με όποιο κόστος για την ίδια, όπως ακριβώς το ονειρεύτηκε, με επιμέλεια σε όλα τα στάδια της δημιουργίας του.
Αυτό δεν είναι μόνο άξιο θαυμασμού από εμάς, αλλά ενδεικτικό του σεβασμού από τον οποίο διακατέχεται η ίδια απέναντι στις τέχνες που υπηρετεί, μα και στους αναγνώστες που θα πάρουν το βιβλίο με το cd.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αδικήσουμε τη μουσική επένδυση της εκδήλωσης από τον εξαιρετικό μουσικό Γιώργο Τσέλιο, ο οποίος με μοναδικό τρόπο μας χάρισε τις νότες του. Μάλιστα για να επικροτήσω την σημερινή παρουσία του στην εκδήλωση και κυρίως τη δουλειά του, θα επικαλεστώ τον Αμερικανό συγγραφέα Oliver W. Holmes ο οποίος έχει πεί ότι «το καλύτερο σε ένα βιβλίο δεν είναι οι σκέψεις που περιέχει αλλά οι σκέψεις που προκαλεί. Είναι όπως η ομορφιά της μουσικής που δεν βρίσκεται στις νότες, αλλά στην ηχώ της καρδιάς μας».
Απόψε γίναμε και γινόμαστε κοινωνοί, συμμετέχουμε σε μια καλλιτεχνική μυσταγωγία, βιώνοντας μια απελευθέρωση σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, στο οποίο μπορεί να μας εκτοξεύσει η ποίηση, με τρόπο, σαν αυτό που προφανώς εννοεί ο Νομπελίστας Βρετανός ποιητής, Τόμας Έλιοτ, ότι : «Η Ποίηση δεν είναι η απελευθέρωση των αισθημάτων, αλλά η δραπέτευση από τα αισθήματα. Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας αλλά η δραπέτευση από την προσωπικότητα. Αλλά θα πρέπει κανείς να έχει αισθήματα και προσωπικότητα για να θέλει να δραπετεύσει από αυτά».
Η Ρένα Αθανασοπούλου,
είναι γεμάτη αισθήματα και τα μοιράζεται μαζί μας.
Ρένα, εύχομαι να είναι το βιβλίο σου καλοτάξιδο και εσύ πάντα εμπνευσμένη και δημιουργική.
Η τοποθέτηση του μουσικού Γιώργου Τσέλιου:
"Πρωτα απ' όλα να ευχαριστήσω την Ρένα για την ευκαιρία που μου έδωσε να συμμετάσχω στη βιβλιοπαρουσιαση της ποιητικής της συλλογής "τάσεις φυγής σε παράλληλο σύμπαν".Η γνωριμία μας προέκυψε μέσα απ' τον διαδυκτιακο κόσμο του facebook και αφού είχα παρακολουθήσει κάποιες αναρτημένες δουλειές της σχετικες με ποίηση συνοδευόμενη από μουσική ,της έστειλα μήνυμα για ενδεχόμενη συνεργασία,έτσι κάπως ξεκίνησε αυτή η συνεργασια.Αυτό που πρόκειται να δείτε και να ακούσετε σήμερα είναι μια διαδραστική σχεση-παρουσιαση μεταξύ ποιητικού λόγου σε συνδυασμό με μουσικές υπογραμμίσεις λέξεων, εννοιών και νοημάτων,με άλλα λόγια προσπαθήσαμε να δώσουμε μουσική στις λέξεις και λέξεις στη μουσική με σκοπό δύο τέχνες να γίνουν μια. Διαβάζοντας το τελευταίο βιβλίο της Ρένας παρατήρησα αμέσως τη γλαφυρότητα στο ύφος και τους ιδιαίτερους συμβολισμους που δημιουργεί σε κάθε της πρόταση δίνοντας μου την αίσθηση ότι βρίσκομαι μπροστα σε νοηματα ενός διορατικου αυτο-παρατηρητη σε παγωμένο χρόνο.
Το βιβλίο της αφαιρεί παραδοσιακούς συμβολισμούς προσθέτωντας νεωτερικα στοιχεία θέασης του ενδοτερου εαυτού βοηθώντας τον αναγνώστη-ακροατή να "σκάψει" όλο και βαθύτερα στα έγκατα του ψυχικού και συναισθηματικού του κόσμου.
Ζούμε σε μια εποχή υψηλών ταχυτήτων όπου η απομάκρυνση από τα βαθύτερα μας θέλω και το πραγματικό μας "είναι" φαντάζει όλο και πιο φυσιολογική μιας και οι παντός τύπου οθόνες καλύπτουν μεγάλο μέρος του δημιουργικού μας χρόνου η της ενδοτερης ανάγκης μας για ανθρώπινη επαφή και αλληλεγγύη με τρόπο αποπροσανατολιστικο.Αν και έχω την αίσθηση ότι αυτό ήταν κοινός τόπος από ανέκαθεν για τις μάζες πλην εξαιρέσεων από αρχαιοτάτων χρονων. Ως μουσικός, πάντα πίστευα ότι η μουσική έχει μια μοναδική ικανότητα να ενισχύει και να εμβαθύνει την επίδραση οποιασδήποτε μορφής τέχνης. Έχει τη δύναμη να ξεπεράσει τα γλωσσικά εμπόδια και να μιλήσει απευθείας στην καρδιά μας. Απόψε, καθώς παίζω δίπλα στην Ρενα, ελπίζω να συμπληρώσω τους όμορφους στίχους της με μελωδίες που αντηχούν με την ουσία των λόγων της. Μαζί, στοχεύουμε να δημιουργήσουμε μια απρόσκοπτη συγχώνευση ποίησης και μουσικής.
Καλη ακρόαση λοιπόν.
Ευχαριστουμε...
