Το σημείο ανάμεσα στην οργή και τη γαλήνη. Το «άγιο δισκοπότηρο» της συναισθηματικής ισορροπίας, που επιτρέπει στον πρωταγωνιστή της διαδρομής να φλερτάρει ισοδύναμα και με τις δυο εκδοχές της ζωής, χωρίς να υποκύπτει στη γοητεία τους με όρους απώλειας του μέτρου.
Η ψυχολογική ανάλυση του… τι τρέχει μέσα μας, έχει ανεξάντλητη χρησιμότητα για το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Όσο περισσότερο μια πολιτική διαδρομή εναρμονίζεται με τις κοινωνικές αναζήτησης, τόσο διευρύνει το ακροατήριό της. Και ενδυναμώνει την απήχηση του μηνύματός της.
Κοινωνίες όπως η ελληνική, που δεν διακρίνονται από την προσήλωση και την προθυμία τους να υπερασπιστούν τη χρηστική υπεροχή του μέτρου έναντι του στιγμιαίου πάθους, βρίσκονται σε διαρκή αναβρασμό. Ανασφάλεια και αβεβαιότητα που πυροδοτούν καινούριες αφετηρίες, καινούριες διαδρομές, καινούριες αναζητήσεις. Αναζητούν τζαμαρίες στασιμότητας για να τις θρυμματίσουν.
Μετά το σημείο καμπής της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, η ελληνική κοινωνία αναμετράται διαρκώς με περισσότερο σύνθετες εκδοχές του εαυτού τους. Μια αναμέτρηση που σποραδικά έχει και πολιτικό αποτύπωμα, καθώς εκδηλώνεται ως εκλογική συμπεριφορά, μαζικής συμμετοχής ή αποχής, όπως στις τελευταίες εθνικές εκλογές.
Η ανατροφοδοτούμενη ψυχολογία της ελληνικής κοινωνίας είναι σήμερα ανησυχητικά εύθραυστη σε σχέση με το παρελθόν. Σε μια συγκυρία απουσίας. Ηγετών, ιδεών, καθαρού ορίζοντα. Ένα οδυνηρό μωσαϊκό «μαιευτηρίου»… μεγάλης αναταραχής, που δεν θα συνιστά… υπέροχη κατάσταση.
Ζητείται εθνική αφύπνιση. Και περισσότερο φως…
Twitter@EmOikonomidis
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2023