Η διαφορά είναι ότι θα το πάρουμε όμως, όταν θα είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό…, άσχετα αν εμείς κοιτάμε ότι το θέλουμε εδώ και τώρα.
Αυτό σημαίνει πως πολλές φορές ζητάμε κάτι, για το οποίο δεν έχουμε την παραμικρή υπόνοια του τι ακριβώς «πρέπει να πληρώσουμε» ώστε τελικά να το εισπράξουμε. Και ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ! Μέχρι τελευταίας δεκάρας! Ό,τι κι αν είναι. Δηλαδή θα χρειαστεί να «θυσιάσουμε» βολέματα και καβάτσες, να «υπερβούμε» εξαρτήσεις, να «αντιληφθούμε» ψευδαισθήσεις, να «ανακαλύψουμε» την ψεύτικη μας θεώρηση για πράγματα και καταστάσεις, την γαλούχηση και τον ανάλογο προγραμματισμό που υποστήκαμε από το περιβάλλον αυτού του πεδίου από τότε που γεννηθήκαμε, όπως και όλες μας τις παρανοήσεις, ενώ θα βιώσουμε τη «συνειδητοποίηση» των ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΑΞΙΩΝ, των ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΠΙΣΤΕΥΩ, όπως και της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΖΩΗΣ.
Γιατί ως άνθρωποι, έχουμε την εντύπωση πως ζούμε; Αν την έχουμε, είμαστε πολύ λάθος! Φυτοζωούμε… Και το χειρότερο: Δεν έχουμε καμία αντίληψη γι’ αυτό. Το παράλογο στον κόσμο μας, έχουμε φτάσει να το θεωρούμε σαν κάτι το φυσιολογικό: Τη βία, τον πόνο, τη δυστυχία, τον πόλεμο…
Αν λοιπόν όλα τα παραπάνω δεν τα κάνουμε μόνοι μας, (ώστε να είναι επίτευγμα μας αυτό που ζητήσαμε), το ίδιο το Σύμπαν θα μας βάλει να τα πληρώσουμε, ώστε να «μας αξίζει» όταν θα μας το δώσει τελικά. Σημαίνει πως θα πονέσουμε, θα απογοητευτούμε, θα μείνουμε μόνοι, θα αγωνιστούμε, θα αναπτύξουμε υπομονή κι επιμονή, θα γίνουμε Καθαροί, Ντόμπροι, Ειλικρινείς, Αγνοί, Αληθινοί… Όχι όμως απέναντι στους άλλους, (κι εδώ είναι όλη η ουσία). Απέναντι στον ίδιο τον εαυτό μας.
Γιατί όλα αυτά έρχονται, επειδή ακριβώς «ζούμε» εντελώς κόντρα σε ό,τι ζητάμε. Αν ήδη ζούσαμε με τον Ορθό τρόπο ζωής, (συνταξιδιώτες των Νόμων του ίδιου του Σύμπαντος), δεν θα είχαμε καμία ανάγκη να ζητήσουμε, κάτι το οποίο δεν νιώθουμε πως έχουμε ήδη. Αντ’ αυτού, κάθε τι εξωτερικό, το χρειαζόμαστε, για να καλύψει εσωτερικές μας ελλείψεις, μια και θα νιώθουμε (πως μέσα από αυτό), αξίζουμε, δεν φοβόμαστε, είμαστε ασφαλής… Ακριβώς επειδή νιώθουμε πως δεν αξίζουμε, φοβόμαστε για τα πάντα, και νιώθουμε μόνιμα ανασφάλεια. Γιατί αυτά που έχουμε, τα μετράμε πάντα με την εξωτερική θέαση της ζωής μας, ενώ αυτή, δεν είναι τίποτε άλλο, από την εσωτερική Ψυχολογική, Ηθική, Ψυχική και Πνευματική μας κατάσταση.
Τίποτα όμως το εξωτερικό δεν μπορεί ΠΟΤΕ να καλύψει το κενό της Καρδιά μας. Γιατί το κενό αυτό είναι εικονικό, μια και χρειάζεται να γεμίσει, από την ίδια μας την Ύπαρξη, όταν τη συνειδητοποιήσουμε και τη ζήσουμε, και ποτέ από τα πράγματα.
Πράγματα, που θεωρούμε (και είναι ανόητο βέβαια) πως με χάρες, μέσον, εξαγορά, ξεγέλασμα, ίντριγκες, το Σύμπαν θα μπορούσε να μας τα δώσει, ώστε το κενό να καλυφθεί…. Όλη η σημερινή μας κοινωνία ΔΥΣΤΥΧΩΣ έτσι λειτουργεί εξαιτίας της διαστρεβλωμένης μας σκέψης, κι αυτό το ονομάζει «Δικαιοσύνη». Αυτή δεν είναι όμως Δικαιοσύνη. Είναι «μαγείρεμα» των καταστάσεων, ώστε είτε να κλέψουμε, είτε να αρπάξουμε τι; Κάτι που στην ουσία δεν μας αξίζει. (Δεν είμαστε ώριμοι γι’ αυτό).
Και το αστείο είναι, πως αν κάποιος διαπιστωθεί πως ζει πέρα από αυτά, θα χαρακτηριστεί (από το σύνολο των ανθρώπων), είτε αθεράπευτα ρομαντικός, (δεν γίνονται έτσι τα πράγματα), είτε ανόητος, είτε τρελός…., μια και όλοι είναι εναντίον του…
Οπότε, πέρα από το ότι δεν ξέρουμε «τι πρέπει να πληρώσουμε στο Σύμπαν» για κάτι που ζητάμε, δεν έχουμε ιδέα ΤΙ τελικά ζητάμε.…
Γι’ αυτό όμως έχει ειπωθεί από κάποιους «τέτοιους τρελούς» προς τους Αδαής ανθρώπους:
«ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΙ ΖΗΤΑΣ…..»
Γιατί αν ζητήσεις «ευτυχία», το Σύμπαν θα «σαρώσει» κάθε τι ψεύτικο που υπάρχει μέσα σου, (οπότε και στην εξωτερική σου ζωή που είναι η αντανάκλαση του), για να σου την δώσει αυτή την ευτυχία. Μια και η ευτυχία, δεν έχει καμία σχέση με τις κοσμικές επιθυμίες των ανθρώπων…
Γιατί τα εμπόδια για το οτιδήποτε, δεν είναι τίποτε άλλο τελικά, από τις δικές μας εσωτερικές συγκρούσεις. Αν λοιπόν δεν μας αρέσει κάτι στην ζωή μας, δεν είναι επειδή έχει κάτι η ζωή μας. Η ζωή μας είναι μια χαρά. Οι θεωρήσεις μας για τη ζωή μας, μέσα μας, έχει σημασία το ποιες είναι.
Τι θεωρούμε και πιστεύουμε
ως Φιλία;
Δικαιοσύνη;
Πλούτο;
Ασφάλεια;
Ηρεμία;
Ευτυχισμένη Ζωή;
Ορθές Σχέσεις;
Πως θέλουμε να έχουμε πχ Αγάπη στη ζωή μας, όταν εμείς οι ίδιοι δεν αγαπήσαμε ποτέ μας τίποτα, μια και πάντα, μόνο επιθυμούσαμε;
Γιατί η Αγάπη, δεν έχει καμία σχέση με «τρόπαια», «ικανοποίηση εγωιστικών ορέξεων», «τακτοποιήσεις και κουκουλώματα», «συμβιβασμούς», «εξουσία», «χειραγώγηση»…. Κι αυτό, είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα για το τι κρύβεται πίσω από κάθε τι το οποίο πιστεύουμε ως Αληθινό….
Πρέπει να γνωρίζουμε, πως ακόμα όμως και να είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό που ζητήσαμε από την άλλη, στο παρόν πεδίο, μεγάλο ρόλο παίζει ο παράγων του χρόνου.
Πρέπει να γνωρίζουμε, πως ακόμα όμως και να είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό που ζητήσαμε από την άλλη, στο παρόν πεδίο, μεγάλο ρόλο παίζει ο παράγων του χρόνου.
Υπάρχει πάντα μία χρονο-καθυστέρηση ανάμεσα σε αυτό που ζητάμε και στην υλοποίηση του. Αυτή η χρονο-καθυστέρηση, έχει να κάνει με το ότι η δημιουργία αυτού που θέλουμε, (η αρχή του σχηματισμού του), δόθηκε ως εντολή σε άλλο πεδίο από αυτό του υλικού, (φαινομενικού) πεδίου που αναγνωρίζουμε.
Κι από αυτό το άλλο πεδίο «πρέπει να κατέβει» στην ύλη ώστε να πραγματοποιηθεί και να φτάσει στο σημείο να μπορούμε να το δούμε. Τα «υλικά» λοιπόν δημιουργίας του, (αφού το ζητήσαμε, δηλαδή δώσαμε την εντολή), είναι όλα όσα αναφέρθηκε παραπάνω πως «πρέπει να πληρώσουμε» για να το αποκτήσουμε, με τη μορφή της παρουσίασης του στα φυσικά μας μάτια.
Κι αυτό που περιγράφηκε, ισχύει για τα πάντα. Ένας άλλος λόγος που συμβαίνει βέβαια αυτή η χρονο-καθυστέρηση, (εκτός από το τακτοποίημα των υποθέσεων που ήδη περιγράφησαν), είναι για την προστασία μας, παρά για το ότι κάποιος θέλει να μας παιδεύει. Διότι ως άνθρωποι, περισσότερο φοβόμαστε, παρά ζητάμε αυτά που μας αξίζουν.
Κι αυτό που περιγράφηκε, ισχύει για τα πάντα. Ένας άλλος λόγος που συμβαίνει βέβαια αυτή η χρονο-καθυστέρηση, (εκτός από το τακτοποίημα των υποθέσεων που ήδη περιγράφησαν), είναι για την προστασία μας, παρά για το ότι κάποιος θέλει να μας παιδεύει. Διότι ως άνθρωποι, περισσότερο φοβόμαστε, παρά ζητάμε αυτά που μας αξίζουν.
Γιατί και ο φόβος μας ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ επίσης!
Και καλύτερα μάλιστα, όπως και πιο αποτελεσματικά. Μια και φοβόμαστε συνεχώς, υπερβαίνει ο φόβος μας πολλές φορές, παρά η πίστη μας σε αυτό που ζητάμε. Και επειδή δεν έχουμε κανέναν έλεγχο των φορέων μας, αυτό που μας κυβερνά δεν είναι ο Εαυτός μας, αλλά οι χειρότεροι φόβοι μας. Το Σύμπαν μας προστατεύει λοιπόν, γιατί φαντάζεστε αν «ακαριαία» πραγματοποιούσε τους μεγαλύτερους εφιάλτες μας; Δεν υπήρχε περίπτωση να αντέχαμε ζωντανοί…
Ή ζητάμε λοιπόν αυτό που νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε, έτοιμοι να πληρώσουμε το τίμημα, και να γνωρίσουμε το μάθημα που θα παρουσιαστεί μέχρι την πραγματοποίηση της υλοποίησης του, σαλπάροντας για την Πραγματικότητα, ή φοβόμαστε, έλκουμε αυτό που φοβόμαστε, και ζούμε στη όποια κόλαση έχουμε δημιουργήσει.
Όσο για το ότι βλέπουμε κάποιους, (συγκρίνοντας τους), που έχουν (νομίζουμε) πολύ περισσότερα πράγματα από εμάς, ή τους έρχονται πολύ εύκολα τα πράγματα, μην ξεγελαστούμε πως είναι ευτυχισμένοι ή πλήρης. Εμείς νομίζουμε πως είναι, γιατί θεωρούμε πως αν είχαμε όλα όσα έχουν αυτοί, δεν θα είχαμε κανένα από τα προβλήματα που τώρα μας απασχολούν.
Κοιτάζοντας τους πιο «κοντά», θα δούμε, πρώτα ότι δεν τα εκτιμούν, (κι αυτό κάποτε θα το πληρώσουν ανάλογα γιατί έπεται στη συνέχεια το μάθημα τους), και έπειτα, πως ούτε ήρεμοι είναι, ούτε γεμάτοι, ούτε καν ευχαριστημένοι… Για ευτυχία βέβαια κανένας λόγος.. Γι’ αυτό όμως και θέλουν πάντα όλο και περισσότερα. Γιατί το «Αδηφάγο Τέρας» της επιθυμίας, δεν χορταίνει ποτέ από ύλη, όταν η Ψυχή είναι ανύπαρκτη σε βίωση άρα και εκδήλωση…
Γιατί άλλο το τι επιθυμούμε ή νομίζουμε πως χρειαζόμαστε, και άλλο το τι είναι για μας. Κι αυτό που είναι, είναι ακριβώς όπως είναι, γιατί οι ίδιοι, αυτό Είμαστε…
Και καλύτερα μάλιστα, όπως και πιο αποτελεσματικά. Μια και φοβόμαστε συνεχώς, υπερβαίνει ο φόβος μας πολλές φορές, παρά η πίστη μας σε αυτό που ζητάμε. Και επειδή δεν έχουμε κανέναν έλεγχο των φορέων μας, αυτό που μας κυβερνά δεν είναι ο Εαυτός μας, αλλά οι χειρότεροι φόβοι μας. Το Σύμπαν μας προστατεύει λοιπόν, γιατί φαντάζεστε αν «ακαριαία» πραγματοποιούσε τους μεγαλύτερους εφιάλτες μας; Δεν υπήρχε περίπτωση να αντέχαμε ζωντανοί…
Ή ζητάμε λοιπόν αυτό που νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε, έτοιμοι να πληρώσουμε το τίμημα, και να γνωρίσουμε το μάθημα που θα παρουσιαστεί μέχρι την πραγματοποίηση της υλοποίησης του, σαλπάροντας για την Πραγματικότητα, ή φοβόμαστε, έλκουμε αυτό που φοβόμαστε, και ζούμε στη όποια κόλαση έχουμε δημιουργήσει.
Όσο για το ότι βλέπουμε κάποιους, (συγκρίνοντας τους), που έχουν (νομίζουμε) πολύ περισσότερα πράγματα από εμάς, ή τους έρχονται πολύ εύκολα τα πράγματα, μην ξεγελαστούμε πως είναι ευτυχισμένοι ή πλήρης. Εμείς νομίζουμε πως είναι, γιατί θεωρούμε πως αν είχαμε όλα όσα έχουν αυτοί, δεν θα είχαμε κανένα από τα προβλήματα που τώρα μας απασχολούν.
Κοιτάζοντας τους πιο «κοντά», θα δούμε, πρώτα ότι δεν τα εκτιμούν, (κι αυτό κάποτε θα το πληρώσουν ανάλογα γιατί έπεται στη συνέχεια το μάθημα τους), και έπειτα, πως ούτε ήρεμοι είναι, ούτε γεμάτοι, ούτε καν ευχαριστημένοι… Για ευτυχία βέβαια κανένας λόγος.. Γι’ αυτό όμως και θέλουν πάντα όλο και περισσότερα. Γιατί το «Αδηφάγο Τέρας» της επιθυμίας, δεν χορταίνει ποτέ από ύλη, όταν η Ψυχή είναι ανύπαρκτη σε βίωση άρα και εκδήλωση…
Γιατί άλλο το τι επιθυμούμε ή νομίζουμε πως χρειαζόμαστε, και άλλο το τι είναι για μας. Κι αυτό που είναι, είναι ακριβώς όπως είναι, γιατί οι ίδιοι, αυτό Είμαστε…