«Το στάδιο των εκλογών [αντί των αρετών του εκκλ.ύμνου ] ηνέωκται…» μεσούσης της Μ.Τεσσαρακοστής. Οι ορεγόμενοι εξουσίας και δόξης λαμπρής ετοιμάζουν την πανοπλία τους προκειμένου να αποδυθούν στον εξοντωτικό των αντιπάλων αγώνα με όπλα την λασπολογία, την συκοφαντία, την χυδαιολογία, τις ψευδείς υποσχέσεις παροχών και τακτοποιήσεις «ημετέρων» ψηφοφόρων, αφισοκολλητών και κλακαδόρων.
Τα ακριβοπληρωμένα ειδικά διαφημιστικά πρακτορεία μέσω του τύπου, των ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών και των λοιπών μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα κάνουν καθημερινά πλύση εγκεφάλων του εκλογικού σώματος προβάλλοντας την «προσωπικότητα» και τις ανύπαρκτες «αρετές» των υποψηφίων Εθνοπατέρων μας.
Αναμφίβολα στο πλήθος των υποψηφίων υπάρχει μια μειοψηφία διακρινομένων για το ήθος, τη μόρφωση, την ακεραιότητα του χαρακτήρα και τον άψογο οικογενειακό και κοινωνικό βίο τους. Η πλειονότητα όμως, απαρτίζεται από άτομα μειωμένης αντίληψης, διαβλητού ιδιωτικού βίου, ανίκανα να διαχειριστούν τα του οίκου τους και να χαλιναγωγήσουν τις ορμές και τα πάθη τους.
Αρκετοί οφείλουν τη δημοφιλία και την αναγνωρισιμότητά τους, ως «ονόματα» και μόνον, καθώς προέρχονται από τον χώρο της τηλεόρασης, του αθλητισμού, των καλλιτεχνικών σώου και της δημοσιογραφίας. Κανείς δεν γνωρίζει τα ιδιαίτερα στοιχεία της προσωπικότητας τους και τις ικανότητες τους προς ανάληψη του ευαίσθητου λειτουργήματος της εκπροσώπησης του στο Κοινοβούλιο.
Οι άριστοι των νέων , που έχουν πετύχει στη ζωή και οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην σωτηρία της Πατρίδας, μένουν στο περιθώριο ελλείψει προβολής και κομματικής υποστήριξης, παραγκωνισμένοι από τους «σοφούς» των τηλεοπτικών παραθύρων.
Η ηδονή της εξουσίας κρατάει γαντζωμένους στους θώκους τους όχι μόνον τους πολιτικούς, αλλά και τους εκκλησιαστικούς και λοιπούς ηγέτες πολιτιστικών, αθλητικών και λοιπών συλλόγων , οι οποίοι δεν διανοούνται να εγκαταλείψουν την πρωτοκαθεδρία τους ακόμη και σε περίπτωση ανεπάρκειας και ανικανότητας ασκήσεως των καθηκόντων τους.
Πότε είδαμε στον τόπο μας να αποσύρονται οικειοθελώς των αξιωμάτων τους υπέργηροι και ελλειμματικοί πολιτικοί, μητροπολίτες και λοιποί «πρόεδροι», κατά το παράδειγμα της νέας και επιτυχημένης Πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Άρντερν, η οποία δήλωσε ότι «προσέφερε στο έθνος ό,τι μπορούσε περισσότερο και τώρα πλέον θα ασχοληθεί με την οικογένεια της για να την διαδεχθεί άλλος νέος και άξιος στη θέση της»; Καιρός να προβληματιστούμε ενόψει των προσεγγιζόντων βουλευτικών εκλογών.