είμαι στολισμένη για τον ερχομό σου
Δέκα χιλιάδες μέρες πέρασαν
κι όλο πηγαίνω να σε συναντήσω
Οι χώρες στένεψαν
τα βουνά χαμηλώνουν
τα ποτάμια λίγνεψαν
Το κορμί μου μεγάλωσε με ξεπέρασε
απλώνεται απ’ την αυγή ως το λυκόφως
σκεπάζει όλη τη γη
Όποιο δρόμο κι αν πάρεις
θα περπατήσεις επάνω μου
Δεν ήθελα να είμαι
παρά ο κέδρος μπροστά στο σπίτι σου
ένα κλαδί του κέδρου
ένα φύλλο του κλαδιού
μια σκιά του φύλλου
η δροσιά της σκιάς
που χαϊδεύει τον κρόταφό σου
για ένα δευτερόλεπτο
Σκεπάστηκα μ’ εφτά πέπλα
για να με ξεσκεπάσεις
εφτά φορές
Μυρώθηκα μ’ εφτά μύρα
να με μυρίσεις
εφτά φορές
Σου είπα εφτά ψέματα
να μ’ αφανίσεις
εφτά φορές
*Από τη συλλογή «Μαλαισιακά τραγούδια» (1934),
που περιλαμβάνεται στον τόμο
«Ιβάν Γκολ – Ποιήματα (1920 – 1950)»,
σε επιλογή και μετάφραση Ε. Χ. Γονατάς,
Εκδόσεις Στιγμή,
2003.