31.12.22

ΑNTONIO TABUCCHI Γ Ι Α ΤΗΝ Ι Ζ Α Μ Π Ε Λ

Έλα, θέλω να σε οδηγήσω εγώ απόψε.
Που με οδηγείς, Ιζαμπέλ; 
Εκείνη πλησίασε το στόμα της στο αυτί μου.
 Ιζαμπέλ, που είμαστε; 
Είμαστε στο τότε μας, απάντησε η Ιζαμπέλ..
είμαστε στο τότε μας... βρισκόμαστε στη νύχτα που είπαμε αντίο, στο βαπορέτο εκείνης της νύχτας, θυμάσαι; 
Είμαστε στο τότε μας.
Μα δεν μπορεί κανείς να βρίσκεται ταυτόχρονα στο τώρα και στο τότε, απάντησα, Ιζαμπέλ, δεν είναι δυνατόν, τώρα βρισκόμαστε στο τώρα μας. 
Το τώρα και το τότε έχουν ακυρωθεί, απάντησε η Ιζαμπέλ, εσύ μου λες αντίο όπως παλιά, όμως είμαστε στο παρόν μας, στο παρόν του καθενός μας, κι εσύ μου λες αντίο. Εντάξει λοιπόν, είπα εγώ, αν πρέπει να σου πω αντίο σ' εκείνο το τότε, θέλω να μάθω πως ήταν η ζωή σου...
Η ζωή μου ήταν ακριβώς έτσι, το έσκασα πηγαίνοντας προς το τίποτα, όμως τη γλίτωσα, τώρα με ξαναβρήκες στον τελευταίο σου κύκλο, αλλά να ξέρεις πως το κέντρο σου είναι το δικό μου τίποτα, όπου βρίσκομαι τώρα, εγώ ήθελα να εξαφανιστώ στο τίποτα, και το πέτυχα, και σ' αυτό το τίποτα με ξαναβρίσκεις τώρα εσύ με το αστρικό σου σχέδιο, μα να ξέρεις ένα πράγμα, δεν είσαι εσύ που με ξαναβρήκες, είμαι εγώ που σε ξαναβρήκα."


Η αναζήτηση της Ιζαμπέλ είναι ενα αστρικό ταξίδι, μια πορεία από το μηδέν έως το άπειρο, από τη φαντασία έως την πραγματικότητα, από το παρελθόν μέχρι το μέλλον, από τη ζωή έως τον θάνατο· κι ακόμα πιο πέρα...
Απ' τον παράδεισο
στην κόλαση.

Η αναζήτηση του εσωτερικού εαυτού μέσα από μια διαδρομή οχτώ ομόκεντρων κύκλων μέχρι τον τελευταίο σταθμό, την κοινότητα Red moon, το κέντρο του κόσμου.
Ο Ταμπούκι ακυρώνει τον χρόνο, οδηγεί τους ήρωές του πέρα απ' τα όρια, στα άδυτα του σύμπαντος. Ψάχνουν. Αναζητούν. Χαράζουν το δικό τους κύκλο στην άμμο, ένας κύκλος μέσα στον άλλο, μία δίνη. Μια διαδρομή πίσω στο παρελθόν. Η μελωδία της σονάτας των αποχαιρετισμών συνοδεύει τη μοναχική πορεία προς το τίποτα. Το φύσημα του ανέμου σβήνει τους κύκλους, δεν απομένει παρά μια εικόνα απ' το όνειρο...

Εννέα κύκλοι πνεύματος, σοφίας και μυστηρίου.

" Ένα μυθιστόρημα ασυνήθιστο, ένα πλάσμα παράξενο, σαν ένα άγνωστο απολιθωμένο κολεόπτερο μέσα σε μια πέτρα"
ΑNTONIO TABUCCHI
Γ Ι Α ΤΗΝ Ι Ζ Α Μ Π Ε Λ
ΕΝΑ ΜΑΝΤΑΛΑ