Κλαίω χωρίς σταματημό. Μια ακατάπαυστη ροή λέξεων και δακρύων. Χωρίς ανάπαυλα να σκεφτώ. Μιλάω όμως σιγανότερα, κάθε χρόνο και λίγο σιγανότερα. Ίσως. Και πιο αργά, κάθε χρόνο και λίγο πιο αργά. Ίσως. Μου είναι δύσκολο να κρίνω. Γιατί έτσι, οι παύσεις είναι μεγαλύτερες, ανάμεσα στις λέξεις, τις φράσεις, τις συλλαβές, τα δάκρυα, τα μπερδεύω, λέξεις και δάκρυα, οι λέξεις μου είναι τα δάκρυά μου, τα μάτια μου το στόμα μου.
ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ VIII
Μετάφραση: Άρης Μπερλής