ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΡΟΥΤΣΟΣ, Η μοναξιά μου έλος

Η μοναξιά μου έλος,

Πού και πού ένας ερωδιός
Την επισκέπτεται για να τραφεί·
Η μοναξιά
Παχύρρευστη.

Στο έλος τα ψάρια
Έχουν σχήμα κυβικό
Δεν κολυμπούν
Δεν τους χρειάζεται ουρά.

Τους κύβους αλιεύω
Και χτίζω έναν τοίχο
Η μοναξιά περίβλεπτη μη γίνει
Και μείνω απροστάτευτο σε άνεμο καλάμι.
Με κάθε μαεστρία το ωμέγα μου αλφάδιαζα
Αφού, του οικοδόμου ήμουν ανέστιος γιος
Μα ευτυχώς, τα ψάρια ήταν λιγοστά
Αφήνοντας στον τοίχο ένα κενό
Σαν να του κρέμασα παράθυρο.




*** Από τη συμμετοχή του στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Πάτρας, 2022