Τα μάτια της Κίρκης, Γιώργος Γεραλής

Είναι μακριά

τώρα το καλοκαιρινό νησί, 

η χαρά που πέτρωσε,
είναι μακριά και το κορμί της Κίρκης, 

η γιορτή
του πάθους πάνω από τη θάλασσα, 

κοντά
στην αιώνια νιότη.
Και στις μεγάλες κάμαρες γυρίζουν
τώρα τα μάτια της ολάνοιχτα, 

ξεκομμένα απ’ το σώμα.
Ανάβουνε μικρές φωτιές μέσα στα χέρια μου,
παίζουνε πίσω απ’ τα παραπετάσματα,
τυραννούνε τις νύχτες μου, 

απρόσιτα άστρα.
Ανατέλλουν στη ρέμβη μου, 

βασιλεύουν στα δάκρυά μου,
μοίρα από φως και σκοτάδι, 

πικρή και ανεξήγητη,
σαν τη μοίρα της ποίησης,
που αγρυπνάει
στην ψυχή μου.



Τα μάτια της Κίρκης, Γιώργος Γεραλής, Ποιήματα, εκδ. Ερμής