Όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή σημαίνει ότι πιστεύουμε πως στη ζωή, σε κάθε ζωή, υπάρχει κάτι καλό, κάτι τρυφερό. Σημαίνει ότι συνεχίζουμε ν’ αγαπάμε τη ζωή ακόμα κι όταν μας δείχνει το σκληρό της πρόσωπο. Σημαίνει ότι πιστεύουμε πως δεν χρειάζεται να είναι τέλεια για ν’ αξίζει τον κόπο να τη ζήσουμε. Ας το πούμε απλά: όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή, σημαίνει ότι πιστεύουμε ότι πρόκειται για κάτι που είναι μάλλον καλό.
Ότι, παρά τις δυσκολίες, στο βάθος του κόσμου υπάρχει μια τρυφερότητα, μια φλόγα που όλοι έχουμε δει και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει. Δεν είναι απαραίτητο να ξέρουμε από πού προέρχεται. Όταν έχουμε εμπιστοσύνη στη ζωή, δεν ξέρουμε πάντοτε τι ακριβώς εμπιστευόμαστε. Απλώς εμπιστευόμαστε. Είναι μια εμπιστοσύνη χωρίς αντικείμενο, μια εμπιστοσύνη αγνή και ανόθευτη.
Στις δοκιμασίες που περνάμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με δυσκολίες, όταν ζούμε σκοτεινές στιγμές, η ανάμνηση αυτής της φλόγας μπορεί να μας ζεστάνει. Όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή, σημαίνει ότι έχουμε εμπιστοσύνη σ’ αυτή τη φλόγα, ακόμα κι όταν τρεμοπαίζει.
Όσο δεν σβήνει, όσο ζούμε, μπορούμε να την εμπιστευόμαστε. Όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή, δεν διαλυόμαστε με το παραμικρό, δεν χάνουμε τη διάθεση να τη ζήσουμε, ακόμα κι αν μας έχει απογοητεύσει. Όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή, έχουμε μια πιο δημιουργική σχέση με τις ικανότητές μας, βγαίνουμε περισσότερο εκούσια από τη ζώνη άνεσής μας και βαδίζουμε ευκολότερο προς τους άλλους. Αν η αυτοπεποίθηση σχετίζεται με την ικανότητα, αν χτίζεται στη σχέση μας με τους άλλους, η εμπιστοσύνη στη ζωή γίνεται η προϋπόθεση για να πραγματωθεί και το έδαφος που την τρέφει.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Charles Pepin με τίτλο «Η φιλοσοφία της αυτοπεποίθησης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.