Μέρφυ, του Σάμιουελ Μπέκετ

«Το σκοτάδι ήταν μια συνεχής μορφή ροών, μια αέναη ένωση και ένας αέναος χωρισμός των μορφών. Το φως περιείχε τα πειθήνια στοιχεία μιας νέας πολυμορφίας, τον κόσμο του σώματος κατακερματισμένο στα κομμάτια ενός παιχνιδιού – το ημίφως, καταστάσεις γαλήνης. Το σκοτάδι όμως δεν περιείχε ούτε στοιχεία ούτε και καταστάσεις, δεν περιείχε τίποτα εκτός από μορφές που γίνονταν και διαλύονταν στα θραύσματα ενός νέου γίγνεσθαι, δίχως αγάπη και δίχως μίσος και δίχως καμία νοητή αρχή της αλλαγής. Εδώ δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από την αναταραχή και τις καθαρές μορφές της αναταραχής. Εδώ δεν ήταν ελεύθερος αλλά ένα μόριο στο σκοτάδι της απόλυτης ελευθερίας».

Απόσπασμα