Δείτε το βίντεο της εκδήλωσης εδώ: https://youtu.be/EJve6GEl5QY
Ιωάννης Μάζης:
• H Tουρκία θα μιμηθεί την Ρωσία. Απαιτούμε από την Δύση να εφαρμόσει τις ίδιες κυρώσεις και στην Τουρκία για την εισβολή και κατοχή του 40% της Κύπρου! Αλλιώς υποκρίνεστε!
Λάμπρος Τζούμης:
• Να προετοιμαζόμαστε για Διπλωματική και ίσως στρατιωτική σύγκρουση! Ο Ερντογάν πριν υλοποιήσει κάτι, το ανακοινώνει. Βλέπει τις αντιδράσεις και προχωράει!
Χρήστος Γκουγκουρέλας:
• Το Διεθνές Δίκαιο είναι ο πυλώνας στην Διεθνή Διπλωματία. Σεβασμός στην αυτοδιάθεση και στον αυτοπροσδιορισμό των λαών
Κρίσιμες και βαρύνουσας σημασίας ιστορικές, πραγματολογικές, γεωπολιτικές και νομικές πτυχές της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία που εδώ και μέρες απασχολεί σύσσωμη τη διεθνή κοινότητα ανέδειξαν και ανέλυσαν οι χθεσινοί προσκεκλημένοι της Σχολής Γονέων Κατερίνης. Το θέμα το οποίο διαπραγματεύτηκαν ήταν το: «Πόλεμος στην Ουκρανία…Μετά τι?»Ο γνωστός στο πανελλήνιο Καθηγητής κ. Ιωάννης Μάζης αναφέρθηκε καταρχάς στην επί του ευρωπαϊκού εδάφους προς ανατολάς επέκταση του ΝΑΤΟ τις τελευταίες δεκαετίες και έθεσε ως υποστηρικτή της μνήμης μας το χρονολόγιο των διπλωματικών διεργασιών για την αποκλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές. Ανέδειξε τη σημασία των συμφωνιών του Μινσκ (2014-2015) οι οποίες είχαν φέρει μια προσωρινή εξισορρόπηση στις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας και θεώρησε ως αίτιο της ρήξης, που έφτασε να είναι σήμερα πόλεμος, τη μη τήρηση βασικών όρων των συμφωνιών αυτών από την πλευρά των Ουκρανών. Εν συνεχεία, επεχείρησε μια ιστορική αναδρομή επί της ‘‘κρατογενέσεως’’ της Ουκρανίας, εκφράζοντας τους σπονδυλικούς εθνοτικούς και ιστορικούς δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών.
Ο κ. Καθηγητής έκανε ιδιαίτερη μνεία, στο πλαίσιο της κατ’ αυτόν ερμηνείας της ρωσικής επίθεσης, στο λεγόμενο ‘‘τάγμα Αζόφ’’, το οποίο συνιστά μια ναζιστική οργάνωση που δρα εντός ουκρανικής επικράτειας, ενώ παρατήρησε ότι τις ίδιες ιδεολογικές ρίζες έχει και η οργάνωση με την ονομασία ‘‘Κοινωνική Συνέλευση της Ουκρανίας’’. Προφανώς, η ρωσική εισβολή είναι, κατά τον κ. Καθηγητή, η ερειδόμενη στη δύναμη της πυγμής και στο δίκαιο του ισχυροτέρου ‘‘απάντηση’’ των Ρώσων και του Προέδρου Πούτιν στη δράση των άνω αντιδημοκρατικών μορφωμάτων.
Υπό μια έτερη οπτική, ο κ. Μάζης αναφέρθηκε στην ουσιαστική περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ με την ανάπτυξη βάσεων που βρίσκονται στην ευρύτερη γεωγραφική περίμετρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας και συνέκρινε τη ρωσική εισβολή, από γεωπολιτικής απόψεως, με αντίστοιχες πολλαπλές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ σε διάφορες περιοχές του Πλανήτη και δη σε βάθος δεκαετιών. Προέβλεψε δε ότι η δημιουργία της ‘‘Malorussia’’, μιας ρωσοελεγχόμενης αυτόνομης περιοχής στα ανατολικά της Ουκρανίας ίσως είναι και η κατάληξη της ρωσικής εισβολής.
Ο δικηγόρος Χρήστος Γκουγκουρέλας, αξιοποιώντας την ενασχόλησή του με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο, επεχείρησε να εκτιμήσει τη ρωσική εισβολή με βάση τη νόρμα της διεθνούς νομιμότητας. Καταρχάς, υποστήριξε ότι η ρωσική επίθεση απέκτησε υπερχειλή μορφή από αυτήν που κατά τη λογική αναμενόταν, καθώς οι δυνάμεις του Πούτιν δεν αρκέστηκαν μόνο στο να αποκαταστήσουν την κατά τους Ρώσους νοούμενη ‘‘τάξη’’ στις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, εκεί δηλαδή όπου με βάση τους ρωσικούς ισχυρισμούς παραβιάζονταν οι συμφωνίες του Μινσκ, αλλά, αντιθέτως, εξαπέλυσαν ολομέτωπη, καθολική επίθεση στην ουκρανική επικράτεια πολιορκώντας ακόμα και το Κίεβο.
Εν συνεχεία, ο κ. Γκουγκουρέλας προσπάθησε να σκιαγραφήσει το διακύβευμα που τούτες τις μέρες αφορά τις δύο πλευρές. Υποστήριξε ότι καθώς την Ιστορία τη γράφει συνήθως ο νικητής, οι Ουκρανοί, αν γράψουν αυτοί την Ιστορία ως νικητές, θα ομιλούν για την ηρωική αντίσταση ενός αυτοπροσδιοριζόμενου λαού που αντιστάθηκε απέναντι στην ωμότητα των ρωσικών σχεδιασμών, στη βαρβαρότητα του πολέμου και στην κατάλυση της δημοκρατίας εντός του πολιτειακά συντεταγμένου κράτους τους. Αντιθέτως, οι Ρώσοι, ως πιθανοί νικητές, θα ομιλούν για επαναφορά στη δική τους σφαίρα επιρροής ‘‘πατρογονικών’’ για αυτούς εδαφών, για προστασία του ρωσόφωνου στοιχείου και για την εμβέλεια, το μεγαλείο και την αποτελεσματικότητα της ρωσικής ισχύος.
Ο κ. Γκουγκουρέλας ‘‘εργαλειοποίησε’’ μεθοδολογικά το ουκρανικό Σύνταγμα προκειμένου να απαντήσει σε δύο κρισιμότατα ερωτήματα, ήτοι στο αν υπάρχει βάσιμη πιθανότητα να σταματήσει ο πόλεμος, αν οι Ουκρανοί μπουν στη λογική της πρακτικής ικανοποίησης των ρωσικών απαιτήσεων, αλλά και στο αν είναι διεθνοπολιτικά και νομικά δικαιολογημένη η φοβία και ανασφάλεια των Ρώσων περί του ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα φέρει πυραυλικά συστήματα και στρατιωτικές βάσεις πολύ κοντά στη δική τους επικράτεια. Ο γνωστός δικηγόρος αποφάνθηκε ότι σύμφωνα με το ουκρανικό Σύνταγμα, τον σκληρό πυρήνα των διατάξεων του και τη διαδικασία αναθεώρησής του, η ρωσική ‘‘ανησυχία’’ είναι μάλλον προσχηματική και όχι πραγματιστικά θεμελιωμένη.
Εν τέλει, σημαντικό μέρος της τοποθέτησής του ο κ. Γκουγκουρέλας αφιέρωσε στο διεθνές δίκαιο, το οποίο θεωρεί ισχυρό καμβά εκδίπλωσης των διπλωματικών σχέσεων και πυλώνα της σταθεροποίησης και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και των κρατών στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Με μια καταιγιστική αναφορά στις πολυάριθμες διεθνείς συνθήκες (από την Τελική Πράξη του Ελσίνκι και τον Χάρτη του ΟΗΕ μέχρι τη Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης και της Αστάνα), τα δομικά θεμέλια της διεθνούς νομιμότητας, ο δικηγόρος αφενός κατέδειξε την κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου από την πλευρά της Ρωσίας και αφετέρου εξέφρασε την πίστη του στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών, του εθνοτικού αυτοκαθορισμού τους και της δημοκρατικής και άνευ έξωθεν παρεμβάσεων λειτουργίας των πολιτειακών τους συστημάτων.
Παρέμβαση στη πλούσια, πολυφασματική και άκρως ενδιαφέρουσα θεματολογία και ανάπτυξη επιχειρημάτων κατά τη χθεσινή εκδήλωση έκανε και ο στρατηγός κ. Λάμπρος Τζούμης, ο οποίος εξέφρασε την άποψη ότι οι ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι στοχοπροσηλωμένες και μάλλον θα πετύχουν, διαφώνησε με την αποστολή στρατιωτικού υλικού από την Ελλάδα στην Ουκρανία, στο πλαίσιο της έμπρακτης διεθνούς στήριξης της δικής μας χώρας προς την αμυνόμενη πλευρά και πιθανολόγησε ότι ο ευρύτερος αναθεωρητισμός που με βάση την πυγμή του ισχυρότερου εκφράζεται στην Ευρώπη μπορεί να κινητροδοτήσει και στη δική μας γεωγραφική γειτονιά την Τουρκία στο να εκδηλώσει εν τοις πράγμασι πολύ εντονότερες ‘‘αμφισβητήσεις’’ της εθνικής μας κυριαρχίας από αυτές που γνωρίζουμε από τα διπλωματικά και γεωπολιτικά ειωθότα των δύο χωρών.
Εν συνεχεία, ο κ. Γκουγκουρέλας προσπάθησε να σκιαγραφήσει το διακύβευμα που τούτες τις μέρες αφορά τις δύο πλευρές. Υποστήριξε ότι καθώς την Ιστορία τη γράφει συνήθως ο νικητής, οι Ουκρανοί, αν γράψουν αυτοί την Ιστορία ως νικητές, θα ομιλούν για την ηρωική αντίσταση ενός αυτοπροσδιοριζόμενου λαού που αντιστάθηκε απέναντι στην ωμότητα των ρωσικών σχεδιασμών, στη βαρβαρότητα του πολέμου και στην κατάλυση της δημοκρατίας εντός του πολιτειακά συντεταγμένου κράτους τους. Αντιθέτως, οι Ρώσοι, ως πιθανοί νικητές, θα ομιλούν για επαναφορά στη δική τους σφαίρα επιρροής ‘‘πατρογονικών’’ για αυτούς εδαφών, για προστασία του ρωσόφωνου στοιχείου και για την εμβέλεια, το μεγαλείο και την αποτελεσματικότητα της ρωσικής ισχύος.
Ο κ. Γκουγκουρέλας ‘‘εργαλειοποίησε’’ μεθοδολογικά το ουκρανικό Σύνταγμα προκειμένου να απαντήσει σε δύο κρισιμότατα ερωτήματα, ήτοι στο αν υπάρχει βάσιμη πιθανότητα να σταματήσει ο πόλεμος, αν οι Ουκρανοί μπουν στη λογική της πρακτικής ικανοποίησης των ρωσικών απαιτήσεων, αλλά και στο αν είναι διεθνοπολιτικά και νομικά δικαιολογημένη η φοβία και ανασφάλεια των Ρώσων περί του ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα φέρει πυραυλικά συστήματα και στρατιωτικές βάσεις πολύ κοντά στη δική τους επικράτεια. Ο γνωστός δικηγόρος αποφάνθηκε ότι σύμφωνα με το ουκρανικό Σύνταγμα, τον σκληρό πυρήνα των διατάξεων του και τη διαδικασία αναθεώρησής του, η ρωσική ‘‘ανησυχία’’ είναι μάλλον προσχηματική και όχι πραγματιστικά θεμελιωμένη.
Εν τέλει, σημαντικό μέρος της τοποθέτησής του ο κ. Γκουγκουρέλας αφιέρωσε στο διεθνές δίκαιο, το οποίο θεωρεί ισχυρό καμβά εκδίπλωσης των διπλωματικών σχέσεων και πυλώνα της σταθεροποίησης και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και των κρατών στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Με μια καταιγιστική αναφορά στις πολυάριθμες διεθνείς συνθήκες (από την Τελική Πράξη του Ελσίνκι και τον Χάρτη του ΟΗΕ μέχρι τη Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης και της Αστάνα), τα δομικά θεμέλια της διεθνούς νομιμότητας, ο δικηγόρος αφενός κατέδειξε την κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου από την πλευρά της Ρωσίας και αφετέρου εξέφρασε την πίστη του στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών, του εθνοτικού αυτοκαθορισμού τους και της δημοκρατικής και άνευ έξωθεν παρεμβάσεων λειτουργίας των πολιτειακών τους συστημάτων.
Παρέμβαση στη πλούσια, πολυφασματική και άκρως ενδιαφέρουσα θεματολογία και ανάπτυξη επιχειρημάτων κατά τη χθεσινή εκδήλωση έκανε και ο στρατηγός κ. Λάμπρος Τζούμης, ο οποίος εξέφρασε την άποψη ότι οι ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι στοχοπροσηλωμένες και μάλλον θα πετύχουν, διαφώνησε με την αποστολή στρατιωτικού υλικού από την Ελλάδα στην Ουκρανία, στο πλαίσιο της έμπρακτης διεθνούς στήριξης της δικής μας χώρας προς την αμυνόμενη πλευρά και πιθανολόγησε ότι ο ευρύτερος αναθεωρητισμός που με βάση την πυγμή του ισχυρότερου εκφράζεται στην Ευρώπη μπορεί να κινητροδοτήσει και στη δική μας γεωγραφική γειτονιά την Τουρκία στο να εκδηλώσει εν τοις πράγμασι πολύ εντονότερες ‘‘αμφισβητήσεις’’ της εθνικής μας κυριαρχίας από αυτές που γνωρίζουμε από τα διπλωματικά και γεωπολιτικά ειωθότα των δύο χωρών.