11.2.22

Δημήτρη Δημητριάδη «Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας»– Απόσπασμα

Κρυστάλλινα ρόδα
από αίμα παρθένας
Κινήσεις ασυγκράτητες κοφτές
όπως βγαίνουν και πετιούνται όπου νάναι
μ’ αδιαφορία περιφρόνηση εκνευρισμό θυμό
σαν για να μη φορεθούν ποτέ ξανά
περιττά και άχρηστα στα σκουπίδια στον αγύριστο
σαν εξοργιστικά εμπόδια απαγορευτικά καλύμματα
τα ρούχα τρελαμένων εραστών που επείγονται
να φανερώσουν ολόγυμνα τα σώματά τους
και να παρθούν ο ένας απ’ τον άλλον
μέσα στην άσκεπτη συναρπαγή τους
Ετσι ακριβώς κινείται τώρα πια ο κόσμος
Κρυστάλλινα ρόδα
από αίμα παρθένας
Γυρίζω απ’ το τέρμα
Έφτασα εκεί και από εκεί γυρίζω
Έφτασα σε όλα και τα είδα όλα
Γύρισα από εκεί όπου έφτασα σε όλα και τα είδα όλα
Έρχομαι από εκεί όπου τελείωσαν όλα γιατί τα είδα όλα
Από εκεί όπου όλα τελείωσαν και όλα ξεκινούν
Αυτό είναι το τέρμα
Η αρχή για αρχή
Έφτασα στο τέρμα και γυρίζω απ’ το τέρμα
για να ξεκινήσω απ’ το τέρμα
Κρυστάλλινα ρόδα πορφυρά
από χυμένο αίμα παρθένας