Κι όπως κοιτούσα απέναντι μου
είδα ένα διάφανο πρόσωπο να μου χαμογελάει
κι εγώ έβλεπα μέσα του και πίσω απ’ αυτό
την άμμο και τη σκόνη της δημιουργίας.
Σε μια βαλίτσα κουβαλώ
τη μισή αλήθεια
που είναι χειρότερη
κι από ένα γυάλινο ψέμα.
Την άλλη μισή την ψάχνω
στην ίριδα του ματιού σου
που αποτυπώνεται το άπειρο να πλανάται.
Με αυτό το σπλαχνικό φως που με διαπερνά
ξημερώνει η έβδομη μέρα.