μέσα στο δωμάτιο
βλέμματα στροβιλίζονται
κι εκσφενδονίζονται στους χάρτινους τοίχους.
Οι λέξεις πλαγιάζουν σε άσπρα σεντόνια
κι από το μαξιλάρι ξυπνούν οι εφιάλτες
και λάβα πλημμυρίζουν τα μάτια.
Η άνοιξη θ’ αργήσει μια εποχή
μα θα σου χαμογελάσει ένα πρωί, σαν μικρό παιδί.
Οι πασχαλιές θ’ ανθίσουν στην ώρα τους
όταν ακούσουν το κάλεσμα της καρδιάς σου
και τα άδεια παπούτσια θα σε οδηγήσουν
σε μονοπάτια με ελιές και μηλιές σπαρμένες
κατά μήκος τ’ ουρανού
ενώ εσύ θα φυτεύεις ήλιους
στην ψυχή τ’ απομεσήμερο.
Από τη συλλογή «Μεσημβρινοί», (.poema..) εκδόσεις, 2014