Ένας γλυκός Νόστος πλημμυρίζει όλο μου το είναι όταν μέσα στη διάνοιά μου διαπλάθονται εικόνες που δεν της έχω δεί παρά μόνο στήν καλπάζουσα φαντασία μου.
Κάπου στη μέση του στενόμακρου χωριού πρίν από ένα και πλέον αιώνα σ’ένα νοικοκυρόσπιτο του Πυργετού που μπορεί νάταν και μια φτωχή Καλύβα ζούσε η πολύτεκνη οικογένεια του Παππού μου του Αντώνη του Λαΐνα.
Ένα από τα παιδιά του που άκουγε στό όνομα Σοφία είχα τήν τύχη να είναι η Μάνα μου.
Υπάκοη και με απέραντο σεβασμό πρός τόν Πατέρα της εκτελούσε αναντήριτα όλες του της εντολές ήταν το δεξί του χέρι τον ακολουθούσε στης Γεωργοκτηνοτροφικές εργασίες του στα κτήματά του στής θέσεις
«Γκαβογιάννη»και «Ριζάκαινας»
Δεσπόζουσα θέση στο λεξιλόγιό της είχε το ΝΑΙ Καί το ΓΙΑΜ.
«Γκαβογιάννη»και «Ριζάκαινας»
Δεσπόζουσα θέση στο λεξιλόγιό της είχε το ΝΑΙ Καί το ΓΙΑΜ.
Αυτή η ανιδιοτέλειά της παρέσυρε τόν υπέροχο Παππού μου και δεν τήν έστειλε Σχολείο όπως είχε στείλει τα άλλα του παιδιά.
Έτσι λοιπόν η Μανούλα μου έμεινε εντελώς αγράμματη.
Εκείνο τον καιρό ένας υπερτυχερός νέος με καταγωγή από τήν γειτονική Κρανιά μισοχορτάτος και ταλαιπωρημένος είχε απολυθή από τόν Στρατό που πολεμούσε στήν Τουρκία και κατέβηκε μια Κυριακή στόν Πυργετό να επισκευθή τήν Θεία του την Αδελφή του πατέρα του που ήταν παντρεμένη στο Αρχοντόσπιτο της πατριαρχικής και πλούσιας οικογένειας των Νταβαίων.
Αφού έφαγε από τα άφθονα φαγητά του σοφρά της σεβαστής του θείας καθήσανε στο δωμάτιο που το παράθηρό του συνόρευε με το μπαχτσέ και το Σπίτι του Παππού μου.Μια σκέψη της θείας του πρόσφατα Μπαρουτοκαπνισμένου Νέου που άκουγε στο όνομα Βασίλης Σπρίντζιος κατέλαβε τη διάνειά της.
Γνωρίζοντας τήν αξία της γειτόνισάς της και τον άσπιλο χαρακτήρα της τόν έκανε πρόταση να τον προξενέψη και να παντρευτή τη Σοφία.
Ο νέος διέθετε Νιάτα και ομορφιά ήταν όμως και λίγο αγριούτσκους με το Γυναικείο φύλο και ήταν διστακτικός δεν έλεγε ούτε ναι ούτε όχι και τότε η οξυδερκής Θεία του έλυσε τόν γόρδιο δεσμό.Εγώ θα φωνάξω το κορίτσι να έρθη εδώ μπροστά στόν Πλουκό και θα πιάσω κουβέντα εσύ θα τραβήξ μι προυσουχή του μπιρντέ απ’του παραθίρ κι θα κοιτάς χουρίς να σι κατάβ η σουφία.
Έτσι και έγινε και ο υπερτυχερός Βασίλης έκανε τη Σοφία πρόθυμη να μετακομίσει στήν Κρανιά και να ευνοηθούμε εμείς οι τρείς καρποί τής κοιλιάς της να πάρουμε ανώτατη εκπαίδευση από μια αγράμματη Μάνα που έμαθε γράμματα με δάσκαλο τον ήρωα Αδελφό μου στα 40 της χρόνια.
Με αυτά τα δικαιώματα που νόμιμα κατέχω θεωρώ τον εαυτό μου κατά 50% Πυργετινό και αυτός ήταν ο λόγος που έγραψα το μακροσκελές αυτό ψυχικό απαύγασμα.
Με αυτά τα δικαιώματα που νόμιμα κατέχω θεωρώ τον εαυτό μου κατά 50% Πυργετινό και αυτός ήταν ο λόγος που έγραψα το μακροσκελές αυτό ψυχικό απαύγασμα.
***Ανάρτηση και φωτογραφία,
του συγγραφέα Κώστα Σπρίντζιου