«Μπορείς να τους ξεγελάσεις όλους εκτός από τον καθρέπτη σου. Ο καθρέπτης γνωρίζει πάντα την αλήθεια...». Οι πρωταγωνιστές, εμβαπτίζονται στην αίσθηση της απώλειας, του πόνου, της αυτολύπησης, του φόβου, της ανασφάλειας, της ενοχής, του θυμού, της υποκρισίας, του αυτοσαρκασμού, της αγωνίας για το μέλλον, επιστρατεύοντας τις ελπίδες για τη ζωή, τον πυρφόρο έρωτα και την αγάπη. Ακροβατούν ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, τις επιθυμίες και τα απωθημένα. Στιγμές και γεγονότα στο χρόνο αλλάζουν την αντίληψή μας για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ενώ η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου ταρακουνά το είναι του, οδηγεί στην ενδοσκόπηση και αναδύονται μέσα από το παραλήρημα των εσωτερικών συγκρούσεων, τα αιώνια ερωτήματα της ύπαρξης και του αληθινού νοήματος της ζωής. Οι εσωτερικές μεταπτώσεις αντικατοπτρίζονται στον καθρέπτη. Γιατί η ψυχή μας είναι το είδωλο που αντικρίζουμε στον καθρέπτη. Στον καθρέπτη αντικρίζουμε κατάματα την πραγματικότητα και τις αλήθειες που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
e-mail:
mpikiropoulosxaris@gmail.com
https://www.facebook.com/harris.bikiropoulosb/
https://www.instagram.com/mpikiropoulos_theoharis/?hl=el
https://olymposvoice.blogspot.com/
***
Κάθε απόφαση που παίρνουμε είναι λάθος. Γιατί θα μπορούσαμε να έχουμε αποφασίσει κάτι καλύτερο.Κύκλος είναι ο έρωτας. Ανοίγει και κλείνει. Αρχίζει και τελειώνει. Πάντα τελειώνει.
(απόσπασμα, Η εξομολόγηση της πεταλούδας)
…Δεν υπάρχει αρσενικό που να μην το ονειρεύεται. Δεν υπάρχει άντρας που να μην προσπαθεί να το κατακτήσει. Κι αυτό, περιμένει δειλά- δειλά να ανοίξει …και όσο ανοίγει τα χειλάκια του, το στοματάκι του, τόσο εντυπωσιάζει… Αυτό είναι το πρόβλημα! Αυτό. Το θέλουν, κάνουν τα πάντα σαν τρελοί και μετά, στοπ. Φρένο. Μπροστά στην πραγματικότητα, κάτι παθαίνουν..!Καταθέτουν τα όπλα… Το βάζουν στα πόδια! Κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί στο μυαλό μου. Για το μυαλό μου μιλάω καλέ, τι νομίσατε;
(απόσπασμα, Σοκολάτα υγείας)
***Για το μόνο λέει που μπορείς να παλέψεις, είναι να κερδίσεις τη μετά-θάνατον ζωή…
Τη με-τα-θα-να-τον ζωή…!
Ζεις δηλαδή, για να πεθάνεις και άμα πεθάνεις, τότε θα …ζήσεις όσα δεν έζησες στην …προ θανάτου ζωή..!!!
Τώρα δηλαδή απλά υπάρχεις. Σαν το σκύλο, τη γάτα, το σπουργίτι, τη σαύρα. Το στρείδι. Τα δέντρα… Τις πέτρες. Η πέτρα βέβαια που κυλάει δε χορταριάζει…
Αν δε ζεις όπως ονειρεύτηκες, τι διάολο κάνεις σ΄ αυτόν τον κόσμο; Ε;
Περιμένεις τον άλλο κόσμο! Χα χα χα…
Εντάξει, καλά κάνεις. Αλλά μέχρι τότε τι κάνεις;
