ΜΑΚ ΚΑΝ: Μέχρι εμένα έφτασε η βρώμα του.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Παραδέχεσαι εξωτερικές δυνάμεις;
ΣΤΑΝΛΕΫ: Τι;
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Παραδέχεσαι εξωτερικές δυνάμεις;
ΜΑΚ ΚΑΝ: Ιδού η απορία.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Παραδέχεσαι μια εξωτερική δύναμη που φορτώνεται τις ευθύνες σου, που υποφέρει για λογαριασμό σου;
ΣΤΑΝΛΕΫ: Είναι αργά.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Αργά; Πάρα πολύ αργά! Από πότε έχεις να προσευχηθείς;
ΜΑΚ ΚΑΝ: Τον έκοψε ιδρώτας!
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Ο αριθμός 846 είναι τι; πιθανός ή αναγκαίος;
ΣΤΑΝΛΕΫ: Τίποτα.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Λάθος. Είναι αναγκαίος αλλά όχι πιθανός.
ΣΤΑΝΛΕΫ: Και τα δύο.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Λάθος. Τι σε κάνει να νομίζεις ότι ο αριθμός 846 είναι κατ' ανάγκην πιθανός;
ΣΤΑΝΛΕΫ: Πρέπει.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Λάθος. Μόνο κατ' ανάγκην αναγκαίος είναι. Δεχόμεθα το πιθανό μόνο εφόσον αναγνωρίσωμεν το αναγκαίον.
Ως αναγκαίος είναι και πιθανός, αλλά ποτέ αναγκαίος ως πιθανός. Η αναγκαιότης προηγείται του πιθανού.
ΜΑΚ ΚΑΝ: Δίκαιο!
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Δίκαιο! Φυσικά δίκαιο! Έχουμε δίκηο, Γουέμπερ, και συ έχεις άδικο. Από πάνω μέχρι κάτω.
ΜΑΚ ΚΑΝ: Στα πάντα.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Πού θα σε βγάλει η ασέλγειά σου;
ΜΑΚ ΚΑΝ: Θα πληρώσεις.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Σαβουρώνεις ξερή φρυγανιά.
ΜΑΚ ΚΑΝ: Μαγαρίζεις τις γυναίκες.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Γιατί δεν πληρώνεις το νοίκι;
ΜΑΚ ΚΑΝ: Δίκαιο!
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Δίκαιο! Φυσικά δίκαιο! Έχουμε δίκηο, Γουέμπερ, και συ έχεις άδικο. Από πάνω μέχρι κάτω.
ΜΑΚ ΚΑΝ: Στα πάντα.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Πού θα σε βγάλει η ασέλγειά σου;
ΜΑΚ ΚΑΝ: Θα πληρώσεις.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Σαβουρώνεις ξερή φρυγανιά.
ΜΑΚ ΚΑΝ: Μαγαρίζεις τις γυναίκες.
ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Γιατί δεν πληρώνεις το νοίκι;
(μετάφραση: Παύλος Μάτεσις, εκδόσεις: Δωδώνη)
[Απόσπασμα από μία εκ των πιο δυνατών σκηνών του έργου, αυτή της ανάκρισης.]
σελ. 93-95
[Απόσπασμα από μία εκ των πιο δυνατών σκηνών του έργου, αυτή της ανάκρισης.]
σελ. 93-95