Ύστερα από τα παραπάνω διερωτάται κανείς ευλόγως: Αλήθεια πόσο έχουμε διδαχθεί και σε ποιο σημείο έχουμε βελτιωθεί ποιοτικά ως λαός «προγόνων επιφανών», όπως μας αρέσει να αυτοπροβαλλόμαστε; Μήπως σταμάτησαν οι διχόνοιες και οι αλληλοσπαραγμοί, οι κομματικές φατρίες, οι χυδαίες αντιπαραθέσεις και εξυβρίσεις των εκπροσώπων μας στη Βουλή, η διαφθορά, ο «ωχαδελφισμός», η λαμογιά και η γενικευμένη ανομία; Δυστυχώς η απαξίωση των παραδοσιακών μας αξιών, το αλαλούμ της παιδείας, η παραχάραξη της ιστορίας μας, η υποβάθμιση της γλώσσας, της θρησκείας και των εθνικών μας συμβόλων, το ανεξέλεγκτο έγκλημα και η υποτίμηση της αριστείας και αξιολόγησης, συνθέτουν το παζλ της καθημαγμένης και πανταχόθεν βαλλομένης χώρας μας. Αντιλαμβάνεται κανείς τι μηνύματα διαχέονται και με ποια πρότυπα τροφοδοτείται ο λαός μας από τις προαναφερόμενες συμπεριφορές.
Μόνη ελπίδα μας αποτελεί η «άλλη Ελλάδα» των αρίστων και αφανώς αγωνιζομένων εν μέσω μυρίων δυσχερειών νέων μας προς βελτίωση του μορφωτικού και πνευματικού τους επιπέδου και η συνέργειά τους προς αναγέννηση της αγαπημένης τους πατρίδας. Της πονεμένης και πάλαι ποτέ δοξασμένης αυτής γωνιάς του πλανήτη για την οποία ο τιμημένος ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης είπε το ανεπανάληπτο: «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»