ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΕΣ: ΑΥΤΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ. Του Θεόδωρου Τσιώτσιου.

Ένας Συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου κάθεται σε ένα παγκάκι ενός πάρκου και διαβάζει ένα βιβλίο από κάποιον αξιόλογο συγγραφέα, σε λίγο σταματάει μιά τεράστια Mercedes βγαίνει από μέσα ένας κύριος και κατευθύνθηκε στο μοναδικό παγκάκι που υπήρχε, ρώτησε τον καθηγητή αν του επιτρέπει να καθίσει, και κάθισε στην άλλη άκρη, αλλά κοιτούσε συνέχεια τον καθηγητή του φαινότανε γνωστή η φυσιογνωμία, για μια στιγμή τον ρωτάει, δε μλές άρα πατριώτη απου πού είση; αν επιτρέπετι, του λέει του χουργιό κι μέν άφουνους, Αρα ησί δεν ήσι ου Στέργιους; Ναι του απαντά ο καθηγητής, ημένα δεν μι θυμάσει; δεν καθουμάστουν στου ίδιου θρανίου στου γυμνάσιου? Κι μέδιχνεις να γράφου απ αυτά που έγραφεις ησί ιατί ιγώ ήμν σκράπας; τώρα σας θυμήθηκα τι κάνετε όλοι καλά στο σπίτι; άρα ηγω μιά χαρά ησί τι δλειά κάμσ; είμαι συνταξιούχος και πρώην καθηγητής πανεπιστημίου, θα πέρσ καλή σύνταξ? Κάτι γίνεται, εσύ; Ηγώ απλά πράγματα μη του ημπόριου ασχουλούμη, παίρνω κάτι πράγματα π.χ. με 100 € τα πλάω 300 Ευρώ, Ε, Μ' ΑΥΤΌ ΤΟ 3% ΖΩ ΚΙ ΕΓΩ.

 Χαχαχα.!!