Πρώτη φορά χωρίς ιαχές, χειροκροτήματα, συγκίνηση και ξέφρενους πανηγυρισμούς!
Το Τόκυο θα καταγραφεί στην ιστορία σαν την πόλη που διοργάνωσε τους πιο σιωπηλούς Ολυμπιακούς αγώνες.
Εύχομαι να είναι η μία και μοναδική.
Βάζω τον εαυτό μου να σκεφτεί, αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, πώς θα έτρεχα σ’ ένα άδειο στάδιο.
Που θα έστρεφα το βλέμμα μου στην αφετηρία;
Ποιον θ’ αναζητούσα στον τερματισμό;
Με ποιους θα πανηγύριζα;
Ποιον θα αγκάλιαζα;
Τι θα ένοιωθα;
Σίγουρα τίποτα δεν θα ήταν ίδιο.
Ίσως σ’ ένα άδειο στάδιο να μη ξεστόμιζα καν την φράση «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο»
Η πανδημία βάζει στο «αθόρυβο» τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Όμως το εθνόσημο στο στήθος είναι μία αιώνια ευθύνη. Και τα παιδιά μας το ξέρουν.
Καλή επιτυχία!