Μα νάσου που 'ρχεται ένας άνθρωπος που φωτίζει τη ζωή με τη φλόγα της γνώσης και φωνάζει και καλεί:
"Ε! παραστρατημένα, κακόμοιρα έντομα!
Καιρός πια είναι να καταλάβετε πως έχετε όλοι τα ίδια συμφέροντα, πως ο καθένας έχει δικαίωμα να μεγαλώσει, να ζήσει!
Είναι απομονωμένος αυτός ο άνθρωπος που μας καλεί, και γι' αυτό φωνάζει δυνατά: του χρειάζονται φίλοι.
Μονάχος του είναι θλιμμένος κρυώνει.
Στο κάλεσμά του, όλες οι καρδιές ενώνονται σε μια καρδιά μ' ότι έχουνε καλύτερο, σε μια καρδιά πελώρια, ευαίσθητη και δυνατή, σαν ασημένια καμπάνα...
Και να τι μας λέει αυτή η καμπάνα:
Άνθρωποι όλου του κόσμου, ενωθείτε, φτιάξετε μια μόνο οικογένεια!
Η μάνα της ζωής είναι η στοργή κι όχι το μίσος.
Αδέρφια, την ακούω κιόλας αυτή την καμπάνα!
[...] Στο όνομα αυτής της ζωής, είμαι έτοιμος για όλα... θα ξεριζώσω την καρδιά μου, αν χρειάζεται, και θα την ποδοπατήσω χάμω εγώ ο ίδιος
Μαξίμ Γκόρκι "Η μάνα",
μετάφραση Μέλπως Αξιώτη,
εκδόσεις Θεμέλιο, 1966