Ήταν από τις στιγμές που σε ρωτούν… αδιάκριτα: “Εσύ που ήσουν τότε;”…
Στις 9 Απριλίου του 2000, ο Κώστας Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ κατάφεραν να πετύχουν την πιο οριακή και αμφιλεγόμενη επικράτηση της Μεταπολίτευσης απέναντι στη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή, με κάτι λιγότερο από 70.000 ψήφους διαφορά, και ένα ποσοστό που δεν ξεπέρασε ως απόσταση μεταξύ των δυο κομμάτων το 1% (44%-43%).
Ήταν οι πιο… περίεργες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας από τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974, και μέχρι και σήμερα προκαλούν σχόλια, σε κάθε ανάμνησή τους.
Είμαστε άλλωστε και λαός συνωμοσιολογίας, οπότε… καταλαβαινόμαστε.
Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογές του 2000 σφράγισαν καταλυτικά το μέλλον του τόπου. Και άνοιξαν το δρόμο για την καταστροφή, ως πρόλογος της εθνικής χρεοκοπίας, που απέκτησε και… υπογραφή το 2010, τότε που ο τελευταίος των Παπανδρέου ο οποίος έγινε πρωθυπουργός, έβαλε την Ελλάδα στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου.
Ήταν οι εκλογές που ακολούθησαν το εθνικό σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου (1999), και άνοιξαν την πόρτα για… πολλά ακόμη, στο περιθώριο της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, τα μεγάλα έργα, την αναδιανομή πλούτου, την αναδιάταξη των (μεγάλων) συμφερόντων στη χώρα.
Ήταν οι εκλογές που επέτρεψαν στο “όλον ΠΑΣΟΚ”, όπως θα έλεγε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, να κάνει την τελευταία μεγάλη έφοδο (ληστρική επιδρομή θα έλεγαν άλλοι) στο κράτος. Με τα σκάνδαλα τα οποία έφτασαν μέχρι την… κουζίνα του τότε Μεγάρου Μαξίμου, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, να σβήνουν κάθε “υποψία εκσυγχρονισμού”, που είχαν αποπειραθεί οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης να επιβάλλουν, την πρώτη τετραετία του διαδόχου του Ανδρέα Παπανδρέου στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ και της χώρας.
Οι “περίεργες” εκλογές του 2000, αποδείχτηκαν το σημείο μηδέν για τη χώρα. Διαμορφώνοντας το πλαίσιο, και λειτουργώντας ως μεγάλος επιταχυντής για την εθνική χρεοκοπία, την καταστροφή, τη μιζέρια και το σκοτείνιασμα του μέλλοντος που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, στο περιθώριο των Μνημονίων ανακύκλωσης της κρίσης.
Μετά από εκείνες τις εκλογές, το σύστημα ΠΑΣΟΚ… ξεσάλωσε. Η δε Νέα Δημοκρατία, έχασε την ευκαιρία, εφόσον κέρδιζε εκείνες τις εκλογές, να “ζοριστεί” με μια οριακή πλειοψηφία, και έτσι να ενηλικωθεί πολύ ταχύτερα, επομένως να είναι περισσότερο χρήσιμη για τον τόπο, σε σχέση με την εμπειρία του 2004, τότε που ήρθε… χαλαρή και ανυποψίαστη στην εξουσία.
Όλα ξεκίνησαν στις εκλογές του 2000. Τότε που τα exit poll έβγαζαν πρώτη τη Νέα Δημοκρατία. Αλλά ο Κώστας Λαλιώτης είχε διαφορετική άποψη. Και τελικά… δικαιώθηκε ο Λαλιώτης. Λες και κάτι ήξερε.
