ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΠΙΚΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Πόσες νύχτες; [Οδυσσέα μη γυρίσεις στην Ιθάκη]

Πόσες νύχτες;
Πόσες νύχτες, θα ξενυχτίσεις με ένα φίλο απ΄ τα παλιά
και τα καινούρια,
να πιεις δυο μπέρμπον χωρίς πάγο ή νερό,
ακουμπώντας...
πάνω στη μπάρα τους αγκώνες και τα βάρη που σέρνεις ολημερίς;
Aνάμεσα στα θηλυκά αρωματισμένα κορμιά,
βλέμματα ενδιαφέροντα ή αδιάφορα,
με αλκοολικές συζητήσεις επί παντός του… επιστητού
για θέατρο,
πολιτική,
μουσική,
μπίζνες,
ποδόσφαιρο,
ιππόδρομο
και γυναίκες,
κοιτώντας τα μάτια, κατάματα την ξανθιά
και τα οπίσθια μιας μακρομαλλούσσας μελαχρινής ;
Πόσες νύχτες να απομένουν, να εξαγνίσεις τις δύσκολες ώρες της ημέρας, αναδεύοντας εύκολα το μπέρμπον μες στο ποτήρι
και τις σκέψεις σου να παρατηρείς μες στο διάφανο ποτό;
Πόσες νύχτες άραγε απομένουν,
με φίλους αγαπημένους και παρέες
–που δεν γράφουν πλέον ιστορία-
να ταξιδέψεις στις μικρές αποδράσεις;
Πόσες νύχτες, πόσες μέρες;
Όσες κι αν μετρήσεις
το πρωί θα τις ξεχάσεις
ξεκινώντας
τη μέρα με αισιοδοξία και χαρά, με κέφι για δημιουργία,
μέχρι να σου τη «διαλύσουν», τα τηλεφωνήματα,
οι διευθυντάδες,
οι ηλίθιοι
που σε προσπερνούν με έναν περίεργο τρόπο ανεξήγητο,
σαν τους φελλούς που στον αφρό επιπλέουν,
νικητές ανίκανοι και ανίκητοι, προκαλώντας θαυμασμό…
Με τόσους ηλίθιους τριγύρω
πως να ναι ο κόσμος λογικός!
Ακόμα ένα ποτό, ακόμη μια ματιά, 

της λησμονιάς την ώρα
καλύτερα στις κίτρινες και τις ροζ λέξεις
να ξοδεύεις.
Σαν ξημερώσει 

με ένα σαρδόνιο χαμόγελο 

αντιμετώπισε την πικρή αλήθεια.

[ΘΕΟΧΑΡΗ ΜΠΙΚΗΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Οδυσσέα μη γυρίσεις στην Ιθάκη]