ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ. ένα ποίημα του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου

ΧΟΡΟΣ
Φιγούρα θελκτική, αέρινη νεράιδα, 

θαρρείς απόκοσμη,
λυγερή καλλονή,
μεγάλαυχος ο χορός σου,
χορεύεις -κορυφαία του χορού αρχαίας τραγωδίας,
ανατολίτικα χορικά,
αγγίζεις με την αύρα σου τα εξημμένα πάθη,
στο χαμαιτυπείο της πολυανδρίας,
με μάτια κλειστά, βλέπεις τους εξιδρωματικούς πόθους μες στο σκοτάδι,
χαμόγελο στα ηδονόχαρα χείλη,
περιπαιχτικό,
κορμί πολυπόθητο, εκφραστικό και μεγαλόπρεπο,
σιωπηλή φιγούρα
ανθισμένη αμυγδαλιά
στου χειμώνα το κρύο ζεστή ελπίδα,
πιο ζεστή από το κόκκινο κρασί και από τη φλόγα στο δαδί,
τα άνθη σου, μηνύματα ερωτικά,
με προσήνεια καλοδεχούμενα, μόνη γητεύτρα,
τη νύχτα περικοσμείς, στο χοροστάσι του γλεντιού,
αλησμόνητη, σα μέγκενη τον πόθο, θα σμιλεύεις,
σε κάθε όνειρο θα μείνεις,
και στ΄ όνειρο
θα αντρώνονται ξανά πρόθυμα παλικάρια.

[Συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή της Ποιητικής Ακαδημίας Ελλάδας,
Συλλεκτική έκδοση, συλλογικός τόμος, επιμέλεια Δ. Ιατρόπουλος, 2018]