Κάπου εδώ τα διδάγματα των μύθων έρχονται να μας υπενθυμίσουν τις αξίες αυτές μέσα από ωραίες και απλές ιστορίες...
«Ήταν κάποτε ένας ξυλοκόπος που κάθε μέρα πήγαινε στο δάσος με το τσεκούρι του, έκοβε ξύλα κι έτσι ζούσε την οικογένειά του.
Μια μέρα, καθώς έκοβε ένα δέντρο στην όχθη του ποταμού, το τσεκούρι του γλίστρησε απ’ τα χέρια του κι έπεσε μέσα στο ποτάμι.
Απελπισμένος, ο ξυλοκόπος κάθισε δίπλα στην όχθη κι έκλαιγε για το χαμένο του τσεκούρι. Πώς θα ζούσε τώρα την οικογένειά του;
Το ποτάμι, όμως, ήταν αφιερωμένο στο θεό Ερμή. Έτσι ο Ερμής λυπήθηκε τον ξυλοκόπο και ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε.
Όταν άκουσε τι του είχε συμβεί και ήταν τόσο αναστατωμένος, έκανε βουτιά στο ποτάμι και έβγαλε μέσα απ΄ το νερό ένα χρυσό τσεκούρι.
Το έδειξε στον ξυλοκόπο και τον ρώτησε:
«Είναι αυτό το τσεκούρι σου;»
«Όχι, αυτό δεν είναι δικό μου», απάντησε ο ξυλοκόπος.
Έτσι ο Ερμής βούτηξε ξανά και αυτή τη φορά έβγαλε ένα ασημένιο τσεκούρι.
«Μήπως είναι αυτό;» τον ρώτησε.
«Όχι», απάντησε ξανά ο ξυλοκόπος.
Μπήκε, λοιπόν, για τρίτη φορά στο νερό ο Ερμής κι έφερε το χαμένο τσεκούρι.
«Ω! Σ΄ ευχαριστώ! Αυτό είναι το τσεκούρι μου!» φώναξε με χαρά ο ξυλοκόπος.
Και ο Ερμής τόσο πολύ ευχαριστήθηκε με την τιμιότητα αυτού του ανθρώπου, που του έκανε δώρο και το χρυσό και το ασημένιο τσεκούρι.»
Τόσο απλά μοιάζει να ήταν κάποτε τα πράγματα...
Επιμέλεια κειμένου Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος – Οικογενειακός Σύμβουλος
Ιστορία του Αισώπου του βιβλίου: ''Ιστορίες για να ονειρεύεσαι, παιγνίδια για να μεγαλώνεις…'' των Δάφνη Φιλίππου-Πόλα Καραντάνα