Κρεμόταν από τα χείλη της και το μπούστο της! Αυτό όμως που την έκανε ελκυστική δεν ήταν ούτε τα σαρκώδη χείλη της, ούτε το βαθύ μπούστο της, ούτε το καυτό μίνι που αποκάλυπτε σε κάθε κίνηση της τα μακριά πόδια της.
Ήταν το χιούμορ της.
Ήταν η φροντίδα.
Ήταν το κανάκεμα.
Τα χαμόγελα.
Ήταν η ενθάρρυνση που παρείχε με νάζι σε όλους ανεξαιρέτως. Γιατί άκουγε πραγματικά. Την επόμενη φορά που έπιναν το ποτό τους από τα χέρια της θυμόταν τι τους απασχολούσε: «Λοιπόν, τι έγινε; Εντάξει, προχώρησες;» ή
«Την έκλεισες τη δουλειά;» και άλλα τέτοια που τους έκανε να τη νοιώθουν δικό τους άνθρωπο. Υπήρχαν και οι «λουζερς», που νόμιζαν ότι τους γούσταρε και ήθελε να κάνει σεξ μαζί τους!
Όλοι μηδενός εξαιρουμένου την ήθελαν ή την έβλεπαν αποκλειστικά δική τους!
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα, Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη Γοργόνα, του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου -Εκδόσεις Όστρια
