Τα 2 πιο γνωστά ποιήματα του Γουίλιαμ Μπλέικ

Το δέντρο με το δηλητήριο (A poison tree)
Το δέντρο με το δηλητήριο είναι ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Γουίλιαμ Μπλέικ. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο Τα τραγούδια της εμπειρίας, το 1794.
«Ήμουν θυμωμένος με τον φίλο μου: 

είπα την οργή μου, η οργή μου έσβησε. 

Ήμουν θυμωμένος με τον εχθρό μου: 

δεν το είπα, η οργή μου θέριεψε.
Και την πότιζα με φόβους, νύχτα και μέρα με τα δάκρυά μου. Τη φώτιζα με χαμόγελα και απαλά, δόλια τεχνάσματα.
Εκείνη θέριευε μέρα και νύχτα. Μέχρι που «γέννησε» ένα μήλο φωτεινό. Και ο εχθρός μου το είδε να λάμπει και ήξερε ότι ήταν δικό μου.
Κλεφτά μπήκε στον κήπο μου, όταν η νύχτα είχε ρίξει το πέπλο της. Το πρωί είδα με χαρά τον εχθρό μου να κείτεται κάτω από το δέντρο.»

Λονδίνο (London)
 Το Λονδίνο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1794 στη συλλογή Τραγούδια της Εμπειρίας.
«Περιπλανιέμαι κατά μήκος κάθε χαρτογραφημένης οδού, 

κοντά εκεί που κυλά

 ο χαρτογραφημένος Τάμεσης 

και παρατηρώ σε κάθε πρόσωπο που βλέπω, σημάδια αδυναμίας, 

σημάδια συμφοράς.

Σε κάθε κραυγή κάθε ανθρώπου, 

σε κάθε βρέφους το κλάμα του φόβου, 

σε κάθε φωνή, σε κάθε απαγόρευση, 

ακούω τις χειροπέδες που έχει σφυρηλατήσει το μυαλό.

Πώς το κλάμα των καπνοδοχοκαθαριστών, τρομάζει κάθε μαυρισμένη εκκλησία. 

Και του άμοιρου στρατιώτη ο στεναγμός,

 κυλάει σαν αίμα στους τοίχους του παλατιού.

Κυρίως όμως στους μεταμεσονύκτιους δρόμους, ακούω πώς της νεαρής πόρνης οι κατάρες ξεσπάνε στο δάκρυ του νεογέννητου βρέφους και καταστρέφουν σαν πανούκλα τη νεκροφόρα του γάμου.»

https://umano.gr/william-blake-o-poiitis-exereunitis-tis-zois/